Geen zaak van vreugde, maar van droefheid

BIJBELSTUDIE

„En alle kastijding als die tegenwoordig is, schijnt geen zaak van vreugde, maar van droefheid te zijn; doch daarna geeft zij van zich een vreedzame vrucht der gerechtigheid aan degenen, die door dezelve geoefend zijn.

Daarom richt weder op de trage handen en de slappe knieën; En maakt recht paden voor uw voeten, opdat hetgeen kreupel is, niet verdraaid worde, maar dat het veelmeer genezen worde". (Hebreeën 12 : 11—13)

De verzen, hierboven uitgeschreven vormen het slot van het gedeelte, waarin breedvoerig is gesproken over de onmisbaarheid en het heilzame nut van Gods vaderlijke tuchtiging. Klaar en duidelijk kwam naar voren: die tuchtiging moet niet gezien worden als een gebrek, maar juist als een bewijs van liefde. Immers, juist degenen, die de Heere liefheeft, kastijdt Hij en Hij geselt een ieder zoon, die Hij aanneemt (vs. 6). Ondertussen, onze brief heeft er een open oog voor, dat dat niet altijd direkt wordt gezien en verstaan.

Geen zaak van vreugde

„En alle kastijding als die tegenwoordig is, schijnt geen zaak van vreugde maar van droefheid te zijn... "! Geen zaak van vréugde, maar van droefheid. Dat is kenmerkend voor alle tucht. Tucht is pijnlijk. Tucht komt soms hard aan. Ze raakt ons op een gevoelige plek. Zou ze wel een zaak van vreugde zijn, dan schoot ze haar doel geheel voorbij. Stel, u bestraft uw kinderen met iets, dat ze leuk vinden. Waar ze ontzettend veel plezier aan beleven. U voelt, dan is de straf geen straf meer. Verbetering valt dan nauwelijks te verwachten. Jeremia klaagt in één van z'n profetieën: , Gij hebt hen geslagen, maar zij hebben geen pijn gevoeld" (Jer. 5 : 3).

Echte tucht raakt de zondaar precies op de gevoelige plek. God kastijdt in tere liefde, maar ook met nauwkeurige precizie. Nooit vergist Hij Zich. Hij weet precies, wat wijs en goed is. Hij ontziet ons van nature zo hovaardige hart niet. Gaat niet liefkozend met ons weerspannige vlees om. Nee, onze oude mens moet sterven. Ons vlees gekruisigd. Onze zelfzucht gedóód. En daarom die doorgaande Vaderlijke kastijding. Die inderdaad soms hard aankomt. Ze schijnt geen zaak van vreugde, maar van droefheid te zijn.

Ondertussen, let op dat woordje , , schijnt". Onze brief wil zeggen: het lijkt wel een tot droefheid stemmend iets, maar het i's het niet. Integendeel. Want God heeft altijd heilige oogmerken. Ook in Z'n kastijden wordt Hij gedreven door eeuwige Vaderhefde. Door een wijsheid en teerheid, die door geen aardse vader ooit kan worden opgebracht. En daarom: wat naar het uiterlijke pijnlijk is en voor ons gevoel reden tot droefheid is bij nader inzien reden tot dankbaarheid, tot verwondering, tot aanbidding! Gods kastijden is immers bewijs van Zijn nimmer aflatende trouw. Bewijs van Zijn blijvende liefde. Levend teken, dat Hij u niet over heeft voor het verderf, maar u eeuwig tot Zich wil trekken. Er hgt in de soms zo pijnlijke kastijding dan ook een uiterst heilzaam nut: , , doch daarna geeft zij van zich een vreedzame vrucht der gerechtigheid aan degenen, die door dezelve geoefend zijn”.

Gerechtigheid als vrucht

Om de kastijding op de juiste wijze te beoordelen moeten we dus letten op haar vrucht: , , Zij is een bitter medicijn, waarvan de heilzame werking eerst later ondervonden wordt" (J. van Andel). Wat is die heilzame werking? Onze brief zegt: zij geeft van zich , , een vreedzame vrucht der gerechtigheid"! Die vrucht bestaat dus allereerst in gerechtigheid.

Om dat op de juiste wijze te verstaan, dienen we allereerst te beseffen: n Christus mogen al Gods kinderen volmaakt rechtvaardig voor God zijn. Daar ontbreekt niets aan. Goddeloos in zichzelf mogen ze Christus roemen als , , de HEERE, onze Gerechtigheid" (Jer. 23 : 6). Maar leeft u daar altijd uit? Me dunkt, wat dat betreft is er alle reden tot schaamte. Hoe licht zijn we er niet toe geneigd om de gerechtigheid weer in onszelf in plaats van buiten onszelf te zoeken. Toch weer een eigen gerechtigheid voor God op te bouwen. Vandaar echter die kastijdingen. Ze dienen om ons ook voortgaand ervan te overtuigen, hoe arm, hoe verkeerd, hoe goddeloos we zijn in onszelf en ons zo te bewaren bij Christus en bij Zijn gerechtigheid. Opdat we temidden van alle aanvechtingen, die er kunnen zijn, nochtans zullen roemen in Zijn gerechtigheid alleen.

Echter, bij dit woord , , gerechtigheid" moeten we niet alleen denken aan de gerechtigheid van Christus, die de gelovigen wordt toegerekend. Nee, het heeft evenzeer alles te maken met een rechte wandel voor het aangezicht van God en onze naaste. En ook daartoe zijn de kastijdingen onmisbaar. Hoe licht dwalen we niet af. Hoe hcht hebben óngerechtige dingen niet de overhand over ons. En daarom die vaderlijke tuchtigingen. Om ons te bewaren bij Christus, maar ook om ons te houden in het rechte spoor. Opdat de vrucht van de gerechtigheid zich zal zetten in ons leven. De vrucht van een rechtvaardige wandel. Van een leven naar Gods rechten en inzettingen.

Tenslotte, het woord , , gerechtigheid" wijst ook heen naar de volmaakte gerechtigheid, die de gelovigen beërven, als ze van hun aardse wachtpost worden afgelost. Hoe zag Paulus naar dat uur uit, toen hij schreef: , Voorts is mij weggelegd de kroon der rechtvaardigheid, welke mij de Heere, de rechtvaardige Rechter geven zal en niet alleen mij, maar ook allen, die Zijn verschijning hebben liefgehad" (2 Tim. 4 : 8). M.a.w.: e tuchtigingen hebben ook uw kroning op het oog. U wordt gelouterd en gereinigd om toebereid te worden voor een eeuwige dienst in Gods nieuwe schepping, waarin - naar de belofte - gerechtigheid wonen zal (2 Petr. 3 : 13).

Een vreedzame vrucht

Van die , , vrucht der gerechtigheid" wordt vervolgens echter ook gezegd, dat ze vreedzaam is. Een vreedzame vrucht der gerechtigheid. Bedoeld is, waar de vrucht van de gerechtigheid zich zet, daar schept ze ook vrede. Immers, ben ik in Christus rechtvaardig voor God, dan mag ik ook delen in Zijn vrede. De apostel schrijft: , , Wij dan gerechtvaardigd zijnde uit het geloof hebben vrede bij God"! Ik leef niet langer in oorlog met God, maar in vrede en mag delen in die machtige belofte: , , Mijn vrede - de vrede, die Ik verdiende en tot stand bracht - laat Ik u. Mijn vrede geef Ik u”!

Hoezeer die vrede echter ook vastligt in Christus en gefundeerd hgt in de hechte rechtsgrond van Zijn verzoenend lijden en sterven, ik heb daar toch alleen maar troost uit voorzover ik ook daadwerkelijk uit Christus leef. M.a.w.: wijk ik van Christus af, zoek ik mijn gerechtigheid toch weer in mezelf, of ga ik anderszins op paden en wegen, die de Heere bedroeven, dan wijkt die vrede. Dan kom ik in de mist, in de duisternis terecht. Met als gevolg: onrust, verwarring en twijfel. En dat door eigen schuld.

En ook met het oog daar op zeggen we: oe heilzaam zijn Gods kastijdingen. Hij tuchtigt de Zijnen immers niet om hen te verderven, maar om te behouden. Niet om u de oorlog te verklaren, maar om u te brengen en te bewaren bij Zijn vrede. Ze is bedoeld tot hernieuwde overgave en tot nieuwe gehoorzaamheid, opdat in die weg de vrede Gods zich weer bij vernieuwing baanbreekt in uw hart. Reeds Jesaja beloofde: , En het werk der gerechtigheid zal vrede zijn; en de werking der gerechtigheid zal zijn gerustheid en zekerheid tot in eeuwigheid" (Jes. 32 : 17). M.a.w.: et doet u delen in bestendige vrede met God. Doet uw voeten wandelen op de weg des vredes en doet u heenleven naar het eeuwig Vrederijk, waar de bergen vrede zullen dragen en de heuvels heilig recht!

Met nadruk voegt de Hebreeënschrijver er echter aan toe, dat die vrucht alleen ons deel wordt, als we ons ook door Gods tuchtigende hand laten , , oefenen"! Kortom, als we er ons ook daadwerkelijk door laten gezeggen. Er niet tegen in opstand komen. Er niet onder versagen. Maar er ootmoedig onder buigen en de les, die er in ligt ter harte nemen. Heilige oefening is nodig. Dagelijkse oefening zelfs, waarbij we in de kracht van Zijn Geest onszelf leren verloochenen, ons kruis op ons leren nemen en Christus leren navolgen. U begrijpt dat gaat niet zonder strijd, maar het bittere daarvan is dan toch vermengd met het zoete van , , gerechtigheid" en „vrede”.

Een krachtige opwekking

Het geheel eindigt met een krachtige opwekking: , Daarom richt weder op de trage handen en de slappe knieën. En maakt rechte paden voor uw voeten, opdat hetgeen kreupel is niet verdraaid worde, maar dat het veelmeer genezen worde" (vs. 12, 13). Een tweetal vermaningen, die ontleend zijn aan het Oude Testament. De eerste uit Jesaja 35 : 3, de tweede uit Spreuken 4 : 26.

Dáárom...! Dus vanwege al datgene, wat in het voorafgaande is gezegd. , , Daarom richt weder op de trage handen en de slappe knieen"! Het zal duidelijk zijn: hier komt het beeld van de wedloop weer terug. Door alle tegenkanting en strijd waren de Hebreeën traag geworden en slap. Het eerste vuur was gedoofd. Ze strekten zich niet meer als echte atleten vol vuur en heilbegeerte uit naar de eindstreep. Maar dat is niet goed. De strijd en tegenkanting dienen nl. niet moedeloos te maken, maar juist aan te vuren. God laat het immers toe in ons leven tot ons nut. Tot onze zaligheid. Tot ons eeuwig behoud.

En daarom, de trage handen, die nu slap langs het hchaam hangen, dienen zich weer te spannen. De slappe, je zou ook kunnen zeggen: de knikkende knieën dienen zich weer veerkrachtig te strekken. Zegt de kinderen Israels, dat zij voorttrekken. Nee, niet in eigen kracht, maar wel in de kracht van Hem, Die hen is voorgegaan en Die de overwinning reeds heeft behaald. Ziende op Hem. Hem navolgende. Richt weder op de trage handen en de slappe knieën. Misschien een woord, ook voor u precies op z'n plaats?

„En maakt rechte paden voor uw voeten". Hoe dienen ze zich lopend in de loopbaan te hoeden voor alle afwijking zowel naar rechts als naar links. De koninklijke weg te bewaren. Niet te bezwijken voor de verzoeking van terugval in het jodendom en de ceremonieën van het Oude Verbond. De , , rechte paden" waartoe onze brief hen roept is de wandel in het spoor van Christus. De navolging van Hem. De roem in Zijn gerechtigheid alleen. Daar moeten ze weer naar terug. Naar Christus en Zijn offer. Daar dienen ze zich weer bij vernieuwing aan vast te klampen aan Zijn genade en aan Zijn ontferming alleen. En dat opdat er niet nog veel meer scheefgroei zal komen.

„Opdat hetgeen kreupel is niet verdraaid worde, maar dat het veelmeer genezen worde"! Het kreupele is datgene, wat geen rechte gang meer maakt. Dat zijn diegenen onder de Hebreeën, die dreigen af te wijken van de eenvoudigheid, die in Christus is. Die niet gezond (meer) zijn in het geloof. Die aan Christus niet meer genoeg hebben, maar wankelen tussen Christus en het oude, wettische, joodse leven. Juist zij dienen extra vermaand te worden om rechte paden voor hun voeten te maken. Dat is: te blijven bij en te roemen in Christus alleen. Opdat het bij hen niet van kwaad tot erger ga, maar zij weer , , genezen" worden. D.W.Z.: weer gezond mogen worden in het ge- loof en weer met vuur en ijver zullen lopen in de loopbaan.

Gaat ook u kreupel? Hinkt ook u in geestelijk opzicht misschien op twee gedachten? Zet u dan aan de voeten van de grote Medicijnmeester. Hij heeft voor elke kwaal het juiste medicijn. Hij weet met de moeden een woord te rechter tijd te spreken. Hij is onze allerhoogste Profeet en Leraar. Die onderwijzen wil. Die genezen wil. Die uw gang en treden wil vastmaken in Zijn Woord. Opdat ook u in Zijn kracht met ijver en volharding zult lopen in de loopbaan om straks met allen, die Zijn verschijning hebben hef gehad de kroon der rechtvaardigheid te ontvangen.

M.

L.W.Ch.R.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen