Het beginsel der tekenen

MEDITATIE

„Dit beginsel der tekenen heeft Jezus gedaan te Kana in Galiléa, en heeft Zijn heerlijkheid geopenbaard”. (Johannes 2 : 11a)

Het begon op een bruiloft

De Heiland heeft tijdens Zijn leven op aarde vele tekenen van Zijn heerlijkheid gegeven. Hij wierp duivelen uit, genas zieken, verrichtte allerlei andere wonderen en wekte zelfs doden op. Aan armen verkondigde Hij het evangeUe en vergaf mensen de zonden. Uit dat alles bleek dat Hij de lang beloofde Zaligmaker was. Op Hem rustte de Geest des Heeren. Met Hem deed God de nieuwe tijd aanbreken. Aan het begin van Zijn tekenen staat het wonder te Kana.

Kana was een kleine stad in het heuvelland van GaUléa. Het lag op een paar uur gaans ten noord-oosten van Nazareth. Naar dit stadje begaf de Heiland Zich om er een bruiloft bij te wonen. Misschien kijkt u daar wat van op. Moest de Heiland na die zo plechtige gebeurtenis bij de Jordaan nu echt zonodig allereerst naar een bruiloft gaan? Denk eens aan al het feestrumoer dat ook toen aan zo'n bruiloft was verbonden. Waren er geen betere plaatsen te bedenken geweest waar Hij Zijn ambtelijke opdracht kon gaan vervullen? En wat hebben de vroegere discipelen van Johannes de Doper, die nu met Hem meetrokken, hier wel van moeten denken? Stond dit niet haaks op wat zij van de Doper waren gewend? Zij waren met de Doper in de eenzaamheid van de woestijn geweest, ver van het gewoel van de wereld, bezijden de brede heerbaan des levens. De Doper hield niet van al die drukte van het gewone leven. Hij had zich daaruit teruggetrokken en de eenzaamheid van de woestijn opgezocht. Hij meed de gewone maaltijden en voedde zich met sprinkhanen en wilde honing. Johannes vertoonde in zijn tijd het beeld van de ideale leraar, die zich oefende in vasten en die niet zelf naar de mensen toekwam, maar de mensen zochten hem op. Dat zal deze discipelen van de Doper best wel hebben aangetrokken. De Heere Jezus was echter zo anders. Hij vastte niet. Hij trok Zich niet terug in de woestijn. Hij ging juist naar de mensen toe, om ze iets van Zijn heerlijkheid te laten zien en hun het evangelie te brengen. Toch wel een heel contrast met de Doper.

Intussen stond die bruiloft te Kana wel bovenaan 's Heeren programma. Op die bruiloft wilde de Heere Zijn eerste teken doen. De Heere had een goede reden om naar deze bruiloft te gaan. Ook Hij had een uitnodiging ontvangen. In het oosten is men gastvrij. Aan deze uitnodiging gaf Hij graag gehoor. We zullen wel moeten denken aan een bruiloft in Zijn familie-of kennissenkring, temeer daar ook Jezus' moeder, Maria, één van de bruiloftsgasten was.

De Heere het door Zijn komen naar de bruiloft tevens zien dat Hij geen enkele behoefte had om de feesten van Zijn volk te mijden. Was ook het huwelijk niet een heilige instelling van God Zelf? Dan mocht het ook op gepaste wijze gevierd worden! De Heiland zag zo graag dat Zijn volk de ware blijdschap beleefde. Daarin is Hij gisteren en heden dezelfde, en tot in eeuwigheid. Het wordt nog wel eens vergeten dat God de God van alle ware blijdschap is. Nee, de Heere zag geen enkele reden om de uitnodiging voor deze bruiloft te Kana af te slaan. Ook Hij mengde Zich gaarne on-^ der de blijde feestgangers. Een bijzondere Bruiloftsgast dus in Kana. Weet u, door Zijn tegenwoordigheid heiligde Hij dit bruiloftsfeest. En het was op dit feest dat Hij iets van Zijn heerlijkheid zou openbaren. Opdat het echt feest zou worden!

Hierin ligt voor ons allen ongetwijfeld een stille wenk: Laten we niet nalaten de Heere bij alles in ons leven uit te nodigen. Als het goed is, is Hij bij ons altijd welkom en zien we naar Zijn komst uit. De Heere gaat ook graag op zulke uitnodigingen in. Hij wil met Zijn aanwezigheid ons hele leven heiligen. Zullen we Hem daarom maar bovenaan de lijst zetten van hen naar wie onze uitnodigingen uitgaan? Hij wordt zo vaak en zo gemakkelijk vergeten immers. Neem de stille wenk maar ter harte. Hij wil bij ons zijn op droeve dagen, om Zijn hulp ons te bieden. Maar ook onze hoogtijdagen wil Hij heihgen door Zijn aanwezigheid. Wat is een blijde gebeurtenis eigenlijk zonder Hem? Wat zou het er vaak anders aan toegaan, wanneer we eens meer met Hem rekening hielden en Hem ook op onze feesten niet konden missen. Wanneer Hij op onze feesten niet welkom is, zouden we ons dan wel thuis voelen op Zijn feest straks, waar Hij Zelf voor eeuwig de toon aangeeft?

Water werd wijn

Het eerste teken dat de Heiland deed, daar in Kana, was heel bijzonder. Zoals alles wat Hij doet, bijzonder is. We stellen ons zo voor dat de feestvreugde in volle gang is geweest, toen de Heere met Zijn discipelen daar kwam. Op zo'n bruiloft, die soms wel veertien dagen achtereen duurde, werd muziek gemaakt, zong men liederen, at men met elkaar en dronk men met elkaar van de wijn, de gebruikelijke volksdrank in Palestina. In Israël lag over het huwelijk bepaaldelijk een heilige glans. Elke bruiloft was namelijk een symbool van de hefde van God voor Zijn volk, iets waar het Oude Testament zo vaak over spreekt. U begrijpt hoe erg het was wanneer zich iets voordeed waardoor die heilige feestvreugde werd verstoord en het feest voortijdig moest worden beëindigd. Dat nu dreigde te gebeuren in Kana. Op één of andere manier had de bruidegom zich vergist. De wijn, een onmisbaar element in de bruiloftsvreugde, was namelijk op een zeker ogenblik (bijna) op. Zoiets was natuurlijk ronduit een schrikbeeld voor de bruidegom. Daar zouden de mensen lang over napraten! Kwam het omdat de bruidegom niet had gerekend op die extra gasten, die er met Jezus en Zijn discipelen waren bijgekomen? We vermoeden het. De betoonde gastvrijheid van de bruidegom leek hem behoorlijk parten te gaan spelen. Hij zal wel al heel gauw door degenen die de wijn uitdeelden op de hoogte zijn gebracht: Bruidegom, de wijn raakt op! Natuurlijk heeft hij af en toe eens gekeken of er nog wel voldoende was, want ongetwijfeld had hij zo al z'n bange vermoedens. Zoveel extra gasten...

Het was Maria, de moeder van Jezus, die de verlegenheid van de bruidegom bemerkte en het aan haar Zoon vertelde: , , Zij hebben geen wijn". Blijkbaar heeft zij - gelet op Jezus' antwoord aan haar - hier bepaald iets van haar Zoon verwacht. Toch hield de Heere haar aanvankelijk wat van Zich af: , , Vrouw, Mijn ure is nog niet gekomen." Ook Zijn moeder moest leren rekenen met de wil van Zijn Vader en wachten op Gods tijd. Op deze bruiloft te Kana werd ze opnieuw stilgezet bij wat eens de twaalfjarige Jezus tegen haar zei in de tempel: , , Wist ge niet, dat Ik moet zijn in de dingen Mijns Vaders? " Christus' leven was geheel aan God gewijd. Zonder Zijn goddelijk Vader wilde Hij niets doen. Toch begreep Maria uit Zijn woorden dat Hij de dingen maar niet op hun beloop zou laten. Vandaar dat zij tegen de dienaren van de bruidegom zei; , , Doe wat Hij u zal zeggen." En inderdaad, de Heere ging spreken. Toen het door Zijn Vader bepaalde uur aanbrak, ging Hij aan het werk. Nu zouden de mensen, en met name Zijn discipelen, iets van Zijn heerlijkheid mogen zien. In snel tempo volgden de gebeurtenissen elkaar op. Op Christus' bevel werden een zestal stenen watervaten, die daar stonden voor de bruiloftsgasten om de voorgeschreven reinigingshandeUngen te kunnen verrichten en een inhoud hadden van zo'n 100 liter, door de dienaren van de bruidegom geheel gevuld met water. En daaruit moesten zij vervolgens scheppen. Ze zullen er wel niets van begrepen hebben, deze dienaren. De hofmeester, de leider van het feest, was de eerste die mocht proeven. Hij had immers de taak te beoordelen of de kwaliteit van de aan de gasten aangeboden wijn wel van voldoende niveau was. Groot was zijn verbazing toen bleek dat de wijn, die hem nu ter keuring werd aangeboden, van ongekend hoge kwaliteit was. Geen wonder, dat hij zijn verbazing daarover aan de bruidegom Het blijken. Dit was duidelijk een afwijking van het gangbare patroon bij bruiloftsfeesten. Normaal het men om begrijpelijke redenen eerst de beste wijn schenken en daarna de mindere. Maar deze bruidegom had de beste wijn tot het laatste bewaard. Hij kreeg daarvoor een geweldig compliment van de hofmeester! De leider van het feest wist zelf niet wat er was gebeurd. Het was hem onbekend dat Jezus ervoor had gezorgd dat de door de bruidegom betoonde gastvrijheid deze bruidegom niet duur was komen te staan. De feestvreugde kon door dit wonder van de Heiland ongestoord doorgang vinden. De mensen zouden straks niet de spot met de bruidegom drijven omdat vroegtijdig de wijn ontbrak en de bruiloft daardoor moest worden afgebroken, maar met waardering over hem spreken. Had hij niet de goede wijn , , tot het laatst" bewaard? Johannes laat ons zien: Dankzij Jezus. De mensen op die bruiloft in Kana viel dus de eer te beurt getuige te zijn van het eerste wonder van de Heiland: de verandering van water in wijn. Door Jezus kon het feest pas goed doorgaan...

Nee, die bruidegom in Kana hoefde er geen spijt van te hebben dat hij ook Jezus had genood. En zo zal niemand er spijt van krijgen, die een hartelijke uitnodiging naar Jezus zendt en Hem onder z'n dak ontvangt. Waar Hij in het leven komt, vallen stromen van zegen. Waar Hij Zijn gezegende voetstap zet, wordt de rust geschonken, het vette van Zijn huis gesmaakt; een volle beek van wellust maakt daar elk in hefde dronken (Psalm 36 : 2 ber.).

De onthulling van Zijn heerlijkheid

In Kana in Gahléa, door de Bijbel genoemd het land van de schaduw des doods, mocht de eerste lichtstraal vallen van de heerlijkheid van de mens geworden Zoon van God. Schriftwoorden vonden hier hun weg naar de vervulling. Dat de Heiland daarbij een bruiloft uitkoos voor het verrichten van Zijn eerste wonder, om zo iets van Zijn goddelijke macht te onthullen, geeft stof tot denken. Dat doet terugdenken aan de eerste bruiloft in het paradijs. De geschiedenis van het menselijk geslacht begint immers met een... bruiloft. Hoe ongerept was het alles in den beginne. Hoe welkom was God geweest op dat heerlijke bruiloftsfeest in het paradijs. Was het niet een geschenk van Hemzelf? Het was een feest waaraan geen einde zou behoeven te komen. Al beter zou , , de wijn" voor dit feest worden. Had God Zijn mens niet bedoeld om in de weg van gehoorzaamheid op te klimmen tot een onaantastbare positie? Moest het feest niet altijd doorgaan? Maar wat werd die feestvreugde plotseling wreed verstoord en afgebroken! Door de moedwillige ongehoorzaamheid van Adam en Eva en door de listige verleiding door satan mislukte de paradijsbruiloft. Satan houdt niet van de door de Heere gegeven feestvreugde. Hij is de grote stoorzender en de vernieler van alles wat goed is. Wat voor altijd was bedoeld, eindigde heel abrupt in doffe ellende. In plaats van de sluier van vreugde lag voortaan een rouwfloers over het menselijk bestaan. Zijn weg zou na Genesis 3 door het land van de schaduwen van de dood gaan lopen. De enige lichtstraal van hoop was de Moederbelofte...

En deze Moederbelofte kreeg in Kana op een bruiloft onverwachts gestalte. Opnieuw dreigde een bruiloft voortijdig een einde te vinden. Maar de Heere greep beshssend in en gaf een onuitwisbaar teken van Zijn heerlijkheid. In Kana openbaarde Hij Zich als Degene Die macht heeft om te scheppen wat Hij wil. En waar Zijn scheppingsmacht zich baan breekt, mogen mensen scheppen uit de fonteinen van vreugde en heil. In Kana valt het volle licht op Christus als de Gezondene van de Vader, gekomen om te herstellen wat wij in het paradijs deden mislukken. Hij zette Zijn heerlijk werk in, waar ons debacle begon. Ja, zo mag Johannes Hem tekenen: ls Degene Die kwam herstellen wat wij verzondigden. Hij kwam om zondaren de door God bedoelde vreugde weder te geven. Dit teken te Kana werpt z'n lichtstralen ver vooruit. Aan de einder van de tijd worden de contouren zichtbaar van een bruiloft waar geen einde aan zal komen: e bruiloft van het Lam! Al bij Jesaja kunnen we lezen dat de wijn symbool is van de vreugde die God geven zal: , En de HEERE der heirscharen zal op deze berg alle volken een vette maaltijd maken, een maaltijd van reine wijn, van vet vol merg, van reine wijnen, die gezuiverd zijn" (Jes. 25 : 6). Wat te Kana gebeurde, is prélude op wat komt. De Heere bewaart daarbij de beste wijn voor het laatst. Wat Hij eens geven zal, zag geen oog, hoorde geen oor en kwam in het hart van een mens nimmer op. Hij heeft alle macht in hemel en op aarde. Eens zal Hij al de Zijnen kronen met eeuwige blijdschap. Waar Hij is, daar voert de ware blijdschap heerschappij. Voor Hém ging de weg door bloed en tranen heen. Zijn heerlijkheid was op aarde gehuld in het kleed van het lijden. Maar nu ligt het lijden voor eeuwig achter Hem. Aan de rechterhand van Zijn Vader zit Hij en werkt toe naar de volmaakte blijdschap voor heel Zijn volk.

Hoe mensen eeuwig mee mogen genieten van Zijn feestvreugde? Door met de discipelen in Hem te geloven! Wie dat geloof mist, mag er de Heere om vragen en zal het krijgen. De Heere ziet zo graag Zijn huis vol worden met blijde feestgangers, met mensen die Zijn Naam liefhebben en loven vanwege Zijn grote zondaarshefde. Hoe zalig is het om eeuwig door Zijn hefde te zijn omvangen. Gelooft u dat? Hebt u het feestkleed al aan?

H.

P.V.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen