Jezus Christus... Dezelfde tot in eeuwigheid

BIJBELSTUDIE

„Gedenkt uw voorgangers, die u het Woord Gods gesproken hebben en volgt hun geloof na, aanschouwende de uitkomst van hun wandeling. Jezus Christus is gisteren en heden Dezelfde en in eeuwigheid. Wordt niet omgevoerd met verscheidene en vreemde leringen; want het is goed, dat het hart gesterkt wordt door genade en niet door spijzen, door dewelke geen nuttigheid bekomen hebben, die daarin gewandeld hebben." (Hebreeën 13 : 7-9)

De vermaningen, die ditmaal onze aandacht vragen, staan in nauw verband met het hoofdthema van onze brief. Samen vormen ze een krachtige oproep aan het adres van de wankelende Hebreeën om te volharden in het geloof. Daarbij wordt allereerst gewezen op het sprekende voorbeeld van de voorgangers, die in het verleden in hun midden gearbeid hebben, maar nu reeds ontslapen zijn.

Het voorbeeld van de voorgangers

„Gedenkt uw voorgangers, die u het Woord Gods gesproken hebben en volgt hun geloof na, aanschouwende de uitkomst van hun wandeling!" Ook in VS. 17 en 24 is sprake van , , voorgangers". In die verzen gaat het echter om hen, die nog altijd onder de Hebreeën werken en leiding geven. In bovenstaand vers echter gaat het om de voorgangers, die reeds van hun aardse wachtpost zijn weggeroepen en bevorderd zijn tot hoger dienst. Onze brief roept de Hebreeën toe: , , Gedenkt hen...!" Dat is: vergeet hen niet. Laat hun gedachtenis niet vervagen en wegebben. Waarom niet? Omdat ze u , , het Woord Gods gesproken hebben!" Het is door hun dienst, dat de Hebreeën het Evangelie van Gods reddende genade in Christus voor het eerst hebben gehoord. Dat de kruisvlag ook onder hen is geplant en hun harten zijn gezet in de vrijheid, die in Christus Jezus is.

En daarom: edenkt hén...! Niet allereerst omwille van hun persoon, maar omwille van het Wóórd, dat ze u verkondigd hebben. Hoe ze als gezanten van Christus' wege een krachtig werk onder u hebben mogen doen. Hoe God middels Zijn knechten kennelijk onder u werkte en onder u tegenwoordig was. Het Woord werd verkondigd in Z'n breedte en diepte, in Z'n ernst en rijkdom en droeg rijke vrucht. Want God gaf op krachtige wijze getuigenis aan het Woord van Zijn genade: , God bovendien medegetuigende door tekenen en wonderen en menigerlei krachten en bedelingen van de Heihge Geest" (2:4)! Het waren dagen van doorbrekend geloof, van opbloeiende hef de en van vrolijke gezangen van bevrijding.

Gedenkt uw voorgangers...! Dat wil dus allereerst zeggen: Gedenkt aan het werk, dat God middels hen onder u deed. Maar dat toch niet alleen. Immers, het Woord, dat deze voorgangers predikten was ook voor hen zelf , , een kracht Gods tot zaligheid". Ze wisten zich met heel hun hart verbonden aan Christus, de Gekruisigde en Opgestane. Hém hadden ze Hef. Hij was de Hoop van hun hart. De Troost van hun ziel. De enige Grond van hun bestaan. Hém verkondigden ze en voor Hém leefden ze. Ook als dat op verzet stuitte. Ook als ze met spot en smaad werden overladen. Ja, zelfs al kostte hen dat hun leven.

En daarom: , Volgt hun geloof na, aanschouwende de uitkomst van hun wandeling". Want hoe was die uitkomst? Was die twijfelachtig? Nee toch! Is ook maar één van hen beschaamd uitgekomen met het geloof, dat hij anderen had gepredikt? Geenszins! , , Hun weg was smal en steil, oneffen en ongebaand; er ten einde toe op te wandelen was geen lichte zaak" (J. van Andel). Maar hoe heerlijk was hun einde. Dwars door de aardse strijd ging het voor hen aan op de eeuwige overwinning. Door lijden tot heerlijkheid. Via het kruis naar de kroon. Als een Stefanus, die mocht sterven onder een geopende hemel. Niet één van hen stond aan het einde van zijn aardse wandel verlegen. Integendeel, allen kregen het uit de mond van hun Meester te horen: , Komt in, gij gezegenden Mijns Vaders, beërft het Koninkrijk, dat voor u weggelegd is van de grondlegger der wereld" (Mt. 25 : 34). Welnu, dat de Hebreeën hun geloof zullen volgen. Samen met hen in de kracht van Gods Geest zullen volharden tot het einde. Opdat dat einde ook voor hen een zalig einde zal zijn.

Een onveranderlijke Zaligmaker

Het volgende vers zet deze opwekking extra kracht bij. Want zo luidt het: , , Jezus Christus is gisteren en heden Dezelfde en in eeuwigheid!" Dit veel geciteerde woord moeten we allereerst bezien tegen de achtergrond van het vorige vers. Jezus Christus is voor de voorgangers, die zijn heengegaan de Bron van leven en zaligheid geweest. Hem predikten ze. Op Hem hoopten ze. Op Hem hebben ze zich in het aangezicht van de dood verlaten en ze zijn daarin niet beschaamd geworden. Welnu, wie Jezus Christus voor hen , , gisteren" was, wil Hij ook in het , , heden" zijn voor de Hebreeën. En wat Hij , , heden" voor hen is, zal Hij ook in de toekomst voor hen zijn. Ja, zo zal Hij zijn tot , , in eeuwigheid". Hij is de Onveranderlijke. De eeuwig Betrouwbare. Zijn Woord is nooit aan verandering onderhevig. Zijn bloed verhest nimmer Zijn kracht. Zijn arm zinkt nooit machteloos neer. Integendeel, wat er ook verandert, hoe de tijden en culturen elkaar ook afwisselen. Jezus Christus is gisteren en heden Dezelfde en in eeuwigheid.

Dat de Hebreeën er aan gedenken! Immers, op welk een rijke wijze hebben ze ook zelf in het verleden Christus' macht en genade mogen ondervinden. En zeker, nu is er ontzettend veel tussen gekomen. Strijd. Lijden. Beproeving. Verdrukking. Maar, zo verzekert onze brief, Jezus Christus is niet veranderd. Hij is nog altijd Dezelfde. Dezelfde in macht. Dezelfde in hef de. Dezelfde in zorg. Daarom moeten ze aan Hem niet vertwijfelen. Zich niet laten benevelen door de dingen van beneden, of laten meenemen door het zoet gefluister. Maar zien op hun Heere en Meester, Die aan Gods rechterhand is en Die het al de Zijnen heeft beloofd: , , Ik ben met u al de dagen tot aan de voleinding der wereld!”

Jezus Christus is gisteren en heden Dezelfde en in eeuwigheid. Welk een heilrijk Woord voor allen, die met de Hebreeën mogen staan in dat ene geloof. Hi'j verandert niet. Wij wel. Vandaag zijn we zus en morgen zo. Bergtoppen worden gevolgd door dalen. Dagen van licht door dagen van duisternis. Opbloeiend geloof door geloofsinzinking. Maar nu het wonder: Hij verandert niet. Wie Hij gisteren voor u was, wil Hij ook vandaag voor u zijn. En morgen en overmorgen, ja al de dagen van uw leven. U verzondigt het telkens weer. Moet telkens met schaamte belijden: , , Gelijk een schaap heb ik gedwaald in 't rond". Nochtans, Hij blijft Dezelfde. Dezelfde in Zijn verkiezing. Dezelfde in Zijn trouw. Dezelfde in Zijn vergevende hefde. Wat een wonder. Wat een onbevattelijke genade: , , Gij evenwel, Gij blijft Dezelfde, o Heer!”

Hielp Hij gisteren door. Hij weet u ook vandaag te redden. Betoonde Hij Zich gisteren een grote Hoorder van het gebed, ook vandaag maakt Hij het waar: , , Op uw noodgeschrei deed Ik grote wond'ren!" Dat is een geweldige leer-en oefenschool, waarin de Geest het Gods kinderen leert om af te zien van zichzelf en op te zien tot Christus. Om dwars tegen al het zichtbare in zich toch aan Hem vast te klampen en zich op Hem alleen te verlaten. Om in die weg tot onze diepe verwondering telkens weer te ondervinden: Jezus Christus is gisteren en heden Dezelfde en tot in eeuwigheid.

Waar het hart mag ankeren in deze belijdenis, zal ook de hóóp krachtig opbloeien. lm- mers, zoals Hij heden is, zo zal Hij zijn tot in eeuwigheid. Nooit zal Hij de Zijnen begeven, of verlaten (13 : 5). Wij weten niet wat de toekomst brengt. In wat voor strijd, moeite, lijden en verdriet Hij ons nog zal inwikkelen. Maar één ding is zeker - en die wetenschap staalt het geloof en doet de hoop opbloeien: , Jezus Christus is gisteren en heden Dezelfde en in eeuwigheid!" Hij houdt de Zijnen vast. Hij brengt ze thuis. Hij zal ze wis en zeker doen delen in Zijn toekomst. U voelt, het is alles één krachtig appèl om dan ook daadwerkelijk bij Hem te blijven.

Spijzen, die geen nut hebben

Vandaar ook het laatste vermaan: , , Wordt niet omgevoerd met verscheidene en vreemde leringen; want het is goed, dat het hart gesterkt wordt door genade, niet door spijzen, door welke geen nuttigheid bekomen hebben, die daarin gewandeld hebben". Is Christus het , , onveranderlijke Middelpunt van 't geloof", dan dienen de Hebreeën er ten zeerste voor te waken, dat ze niet bij Hem vandaan worden gelokt. En dat gevaar is groot. Onze brief spreekt over , , verscheidene en vreemde leringen", die hen bedreigen. We moeten hier in het bijzonder denken aan joodse dwaalleraars, die de Hebreeën weer terug willen brengen onder het juk van de Mozaïsche wet. Dat ze - zoals we al eerder zagen - Christus weer zullen inwisselen voor Mozes. Hun heil weer zullen zoeken in de ongenoegzame ceremoniën van het Oude Verbond. In de inzettingen, zoals deze helemaal uitgesponnen waren door de Schriftgeleerden en Farizeeën.

De leringen en voorschriften, die hiermee samenhangen noemt onze brief: , , verscheidene" en , , vreemde" leringen. , , Ver scheiden", omdat ze véle in aantal waren, door de joodse wetgeleerden haast tot in het grenzeloze toe vermenigvuldigd. Want aan het , , raakt niet" en , , smaakt niet" komt nooit een eind. En , , vreemd" omdat deze leringen haaks stonden op het evangelie, dat de Hebreeën verkondigd was. Het Evangelie, dat sprak van de volkomen vervulling van al deze ceremoniën in Christus. De Hebreeën moeten zich dan ook niet door deze leringen op sleeptouw laten nemen. Want , , het is goed, dat het hart gesterkt wordt door genade, niet door spijzen door welke geen nuttigheid bekomen hebben, die daarin gewandeld hebben.”

Bij dit laatste zullen we vooral moeten den ken aan de joodse spijswetten. Het deelnemen aan de offermaaltijden. Mogelijk zelfs ook aan het weer deelnemen aan het joodse pa schamaal. De dwaalleraars verkondigden, dat in het onderhouden daarvan heil en zaligheid was gelegen. Onze brief heeft echter omstan dig aangetoond, dat dat geenszins het geval is Het onderhouden van al deze ceremoniën reinigt niet werkelijk van zonde. Doet ons niet werkelijk delen in de verzoening en de gemeenschap met God (vgl. 9 : 9, 10). Het bracht dan ook geen , , nuttigheid" aan dege nen, die daarin gewandeld hebben. Hoezeer ook door God ingezet, hoezeer ook van bete kenis voor de dagen van het Oude Verbond, al deze inzettingen brachten geen werkelijk heil Geen werkelijke verlossing. Nee, ze riepen alle om vervulling in Christus.

Daarom moeten de Hebreeën ook niet terugvallen in deze ceremoniën, maar blijven bij Hem. , , Want het is goed, dat het hart gesterkt wordt door genade en niet door spijzen, door welke geen nuttigheid bekomen hebben, die daarin gewandeld hebben." Alleen genade sterkt het hart. Niet de joodse spijswetten, maar alleen Christus en het werk door Hem volbracht. Hij is het Brood des Levens. Zijn vlees is waarlijk spijs en Zijn bloed is waarlijk drank. En Hij verzekert: , Wie Mijn vlees eet en Mijn bloed drinkt, die heeft het eeuwige leven" (Joh. 6 : 54).

Ziedaar, wat ook u en ik behoeven. Wij kunnen, als het gaat om de eeuwige dingen met vele dingen druk zijn. Er is ook onder ons heel wat heilloos aktivisme en wetticisme. Met als vrucht: ele opgejaagde harten en gewe tens, die nog nooit tot rust zijn gekomen in het bloed van Christus. Terwijl ook kinderen van God weer opnieuw onder het , , juk der dienst baarheid" (Gal. 5:1) terecht kunnen komen Daarom blijft dit woord uit Hebreeën aktueel tot op de dag van vandaag. Het hart wordt al leen gesterkt door , , genade". Dat is: oor Christus en Zijn werk. Hij alleen stilt de aan klacht. Hij alleen is onze Gerechtigheid voor God. Hij alleen doet delen in de verzoening en de gemeenschap met God. En daarom: ij Hij alleen is onze Vrede. , , Zijn gunst sterkt meer dan d' uitgezochtste spijzen!”

M.

L.W.Ch.R.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen