Eén voor allen

MEDITATIE

„En één uit hen, namelijk Kajaf as, die in dat jaar hogepriester was, zei tot hen: ij verstaat niets, en gij overlegt niet dat het ons nut is dat één mens sterve voor het volk, en het gehele volk niet verloren ga." Joh. 11 : 49—50

Wat nu in Jeruzalem gaat gebeuren kan ons eigenlijk niet meer verwonderen. Reeds lang hebben de Farizeeërs en de Schriftgeleerden zich geërgerd aan Jezus van Nazareth. Ze ergerden zich aan Zijn leer, aan Zijn leven, aan Zijn daden. Maar nü is voor hen de grens bereikt. Hij heeft Lazarus opgewekt uit de doden. Daar zijn ze niet blij mee. Niet zozeer om Lazarus, maar omdat ze de gevolgen niet kunnen overzien. Want door dit teken te doen heeft Jezus Zijn heerlijkheid geopenbaard. Velen kunnen niet meer ontkennen dat Hij de Messias is. Maar daardoor raken anderen juist meer en meer verhard.

En in plaats van nu te buigen voor deze Christus gaan ze Hem aanklagen bij het Sanhedrin. En daar vinden ze natuurlijk gehoor! Dan wordt er meteen een spoedvergadering van de Hoge Raad belegd. Een vergadering met maar één agendapunt: hoe komen we van Jezus af?

1. De radeloosheid van de Hoge Raad

Wat moeten we doen? vragen de eerwaarde heren. Merkwaardige vraag! Want Jezus heeft iets gedaan. Jezus heeft een dode opgewekt. En nu voelen ze aan: nu moeten wij ook iets doen. Nu moeten wij ook een daad stellen.

Wat moeten ze doen? Dat is niet zo moeilijk! Ze moeten maar één ding doen: zich bekeren en het Evangelie geloven. Het enige dat ze te doen hebben is vragen: Heere, wat wilt Gij dat we doen zullen?

Maar dat komt niet bij hen op. Deze Mens doet vele tekenen, zeggen ze. Dat kunnen ze niet ontkennen. Zijn wonderen beschouwen ze dus als tekenen. Nu hebben ze zich^jclf al veroordeeld. Als ze nu nóg proberen Hem uit de weg te ruimen, dan doen ze dat opzettelijk en welbewust. Dan kan het niet meer uitgelegd worden als onwetendheid.

We kunnen Hem laten begaan, zegt iemand. De zaak op z'n beloop laten. Maar dan moet je eens zien wat er gebeurt. Dan krijgt Hij hoe langer hoe meer aanhang. En dan krijgen we revolutie. En dan grijpen de Romeinen in. Dan zullen ze wegnemen onze plaats en ons volk.

Let op de volgorde. Eerst onze plaats, dan ons volk. Ze willen hun machtspositie handhaven. Een politiek van zelfbehoud. Als we voor Hem capituleren, dan gaan wij eráán...

Dat gebeurt nog, dat er in ons leven, in ons gezin, in onze familiekring onrust komt terwille van de Heere Jezus. Het is de keuze van ons hart geworden Hem te dienen, maar alles komt er tegenop. Van binnen en van buiten. Kijk maar uit, zeggen ze soms, anders krijg je nog godsdienstwaanzin. Dikwijls zijn het ook nog kerkmensen die zo praten. Want de natuurlijke mens begrijpt immers niet de dingen die des Geestes Gods zijn?

Kijk maar naar de leden van de Hoge Raad. De geestelijke leidslieden van Israël. Zij moeten beslissen over geloofszaken. Maar met Jezus weten ze geen weg. Ze kunnen ook niet uitstaan dat anderen in Hem geloven. Ze heb- ben Zijn tekenen gezien en toch zitten ze met de vraag: hoe komen we van Hem af?

2. De raadslag van de hel

Ze zitten in een impasse. Ze komen er niet uit. Jezus laten begaan, dat kan niet. Maar Hem uit de weg ruimen, kan dat wèl?

De voorzitter verheft zich van zijn zetel. Jozef Kajafas. Tot tweemaal toe vertelt de evangelist dat hij in dat jaar hogepriester was. Dat is veelbetekenend. Want hogepriester ben je niet voor een jaar, maar voor het leven. Schoonvader Annas is eigenlijk hogepriester. Maar Kajafas neemt de zaak waar. Dat kan allemaal, dat het hoogste en heiligste ambt verkwanseld wordt, zomaar overgaat van de één op de ander.

Kajafas behoort tot de Sadduceeërs. Dat zijn zo'n beetje de vrijzinnigen in Israël. Nuchtere, zakelijke mensen die niet geloven in bovennatuurlijke dingen. Dus was in Bethanië gebeurd is, daar plaatst Kajafas ook vraagtekens bij. Doden staan nu eenmaal niet op. Maar één ding staat vast: met die Jezus kan het zo niet doorgaan. Daarom moet hij, als voorzitter, het verlossende woord spreken.

Hij vaart meteen uit: Gij verstaat niets en overlegt niet...! Je zit daar maar te discussiëren, maar daar kom je geen stap verder mee. Weet je wat ervan komt? Revolutie, 'n bloedbad misschien wel.

Het zal je maar gezegd worden dat je er niets van begrijpt! Ambtsdragers die het kunnen weten... Nee, Kajafas begrijpt het beter. Die Jezus moet gewoon uit de weg geruimd worden. Dat kost een mensenleven, maar wat is nu beter? Dat deze ene Mens sterft, of dat het hele volk eraan gaat?

Kajafas heeft gesproken. Het is de moeite waard om naar hem te luisteren. Hij denkt niet vanuit het recht, hij denkt vanuit het voordeel. Het zogenaamde nuttigheidsbeginsel staat bij hem voorop. Niet wat God wil en wat daarom ook goed is voor de mensen. Maar wat mij uitkomt en wat mij voordeel oplevert.

Dat is pure revolutie. Het recht ondergeschikt aan de macht. En daar hebben we de zonde ten voeten uit. Hier spreekt de mens die niet vraagt wat God wil, maar die zichzelf de wet en de norm stelt.

Als je het nuchter bekijkt is het nog niet zo dwaas. De stad en de tempel moeten toch niet verwoest worden? Het heilige volk moet toch niet verstrooid worden? Het gaat om ondergaan of voortbestaan. Maar willen wij blijven bestaan, dan moet Jezus weg. Hij of wij.

Dat is het nuttigheidsbeginsel van Kajafas. Dat herkennen we vandaag wel. Dat enkelingen worden opgeofferd aan het belang van velen.

Denk maar aan de abortus-praktijken. Beter dat kind in de moederschoot weg dan dat je problemen krijgt in het gezin. Denk maar aan de discussie rondom de euthanasie. Die ene mens, oud en afgeleefd, zonder hoop op herstel, die heeft toch geen functie meer? Verder leven is toch zinloos?

Het is ons nut. Wij hebben er baat bij. En God dienen is schadelijk. Want waar Hij in mijn leven komt, daar moet ik capituleren. Wie zijn leven behouden wil, die zal het verliezen. En dat wil niemand van zichzelf uit.

Kijk maar naar deze eerwaarde heren. Over een paar dagen zeggen ze tegen elkaar: de hele wereld loopt Hem na. Maar ze bedoelen: de mensen lopen allemaal bij óns vandaan! We raken ons gezag, ons prestige kwijt. En waren dat nu maar mensen uit de wereld, maar het zijn de geestelijke leiders van Israël. Mensen die de wet kennen en de wet moeten handhaven.

Kajafas, weet wat u doet! U bent aangesteld tot priester over het huis van God en u bent bezig de grote Hogepriester uit de weg te ruimen!

Als we dat ontdekken, dan gaan we niet Jezus veroordelen, maar dan veroordelen we onszelf. Dan zeggen we: Heere, niet HIJ moet sterven, maar ik. En wie dat belijdt hoeft niet meer te sterven. Want Christus is te Zijner tijd voor de goddelozen gestorven. Hij rechtvaardig voor de onrechtvaardigen.

3. Het raadsbesluit van de hemel

Het goddeloze woord dat Kajafas gesproken heeft bevat toch zo'n heerlijke waarheid. Hij heeft het puur goddeloos bedoeld, maar de evangeUst heeft er iets anders in gehoord. Hij zei het ambtelijk, vertelt Johannes, omdat hij hogepriester was.

Tegen de leden van de raad heeft hij gezegd: jullie begrijpt er niets van. Maar onder dat scherpe oordeel valt hij zelf ook. Hij verstaat het niet.

Want wat hij gezegd heeft - Eén voor allen - dat is in de hemel al gezegd vóór de tijden der eeuwen. Wie is Hij Die met Zijn hart Borg worde? En toen heeft de Zoon geantwoordt: zie. Ik kom, o God!

En dat plan van eeuwigheid wordt nu helder en klaar ontvouwd door Kajafas. Onderschat de stoel niet waarop hij zit. Als mens is hij de spreekbuis van de duivel. Maar als ambtsdrager spreekt hij namens de Heere. Men verwachtte van hem dat hij het verlossende woord zou spreken. Welnu, dit is het woord der verlossing. Eén moet sterven voor allen.

Dit zeide hij niet uit zichzelf, zegt Johannes. Alsof hij wil zeggen: Kajafas, u bent maar een armzalig mannetje, al doet u erg gewichtig. U hebt het hoogste woord in deze vergadering, maar Die in de hemel woont lacht, want Hij heeft het laatste woord.

De laatste priester wijst naar het enige Offerlam. De hoogste priester uit Levi wijst naar de enige Hogepriester uit Juda.

Het is alsof we later Paulus horen zeggen: Als die dit oordelen dat, indien Eén voor allen gestorven is, zij dan allen gestorven zijn. En Hij is voor allen gestorven opdat degenen die leven niet meer voor zichzelf zouden leven, maar voor Hem Die voor hen gestorven en opgewekt is.

Zo heeft Kajafas met één zin het Evangelie verkondigd. Maar wat vreselijk om gesproken te hebben van het bloed dat vloeien moet, en zelf dat bloed te vertrappen.

Zullen we deze lijdenspreek van Kajafas dan maar ter harte nemen? Hij moet sterven of ik. En als Hij gestorven is dan hoef ik niet meer te sterven. Zijn bloed reinigt van alle zonde. Ook van mijn vroomheid, van mijn eigengerechtigheid, van mijn vijandschap.

Er is maar één ding nodig. Dat ik als een hulpeloze en als een radeloze de toevlucht neem tot Hem. Dat ik voor Hem capituleer en Hem nodig krijg als Degene Die in mijn plaats wilde staan.

Van God gegeven tot een volkomen verlossing. Gestorven opdat goddelozen zouden worden gerechtvaardigd uit louter genade.

Dat kan ik niet bevatten. Mijn leven gered terwijl er geen redden aan was. En zoveel levens uit joden en heidenen. Straks staan ze allemaal voor de troon van het Lam dat geslacht is. De Steen die de bouwlieden verworpen hebben is geworden tot een hoofd des hoeks.

En wat toen gezegd is zal de verwondering blijven van heel die verloste gemeente: Van de Heere is dit geschied en het is wonderlijk in onze ogen.

W.v.G.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen