Reisdoel

MEDITATIE

„Ik verblijd mij in degenen die tot mij zeggen: ij zullen in het huis des Heeren gaan. Onze voeten zijn staande in uw poorten, o Jeruzalem! Jeruzalem is gebouwd als een stad, die wel samengevoegd is... Bidt om de vrede van Jeruzalem." Psalm 122 : 1—3 en 6a

De pelgrimsstoet nadert de pelgrimsstad. Door duizend wonderheên geleid komt de bestemming in zicht. Vreemdelingenvoeten staan eindelijk in de stadspoorten waar de pelgrims domicilie hebben en onze God Zijn woning houdt.

Jeruzalem betreden

Jeruzalem! De stad waar het nationale en geestelijke leven voor Israels vromen klopte. In die stad lag hun hart. Jeruzalem, klaar bewijs van Gods verkiezing de eeuwen door bewonderd en bezongen. Je moest die stad van de grote Koning maar eens niet kunnen bereiken, zoals bijvoorbeeld de ballingen op duizenden kilometers afstand in Babel. De dichter van Psalm 137 heeft daar echt geen leven meer. Hoewel er ook iets in zit van Daniël, met zijn open vensters naar Jeruzalem. Babel als uitkijkpost is ook een kant van de geloofszaak! Uiteindelijk weten Sions kinderen van een goddelijke roeping, om dwars door de wereld heen te reizen naar de stad, waar Christus het Licht zal zijn.

Kon u het in Mesech niet langer houden? Met de modder van Mesech nog aan hun voeten breekt de jubel baan: Onze voeten zijn staande in uw poorten, o Jeruzalem. Jeruzalem staat in de Bijbel ook als naam voor het volk van God, Israël, dochter Sions, derhalve ook voor de gemeente van Christus. Paulus noemt Jeruzalem dat boven is ons aller moeder. De gemeente van Christus heeft in die bovenstad, waar vrije genade heerst haar oorsprong. Vraag de christen naar zijn moeder. Zij heet Jeruzalem, Sion.

Stad en huis van God vormen er een eenheid. Staan in de poorten maakt voor de Israëliet geen verschil met gaan in het huis des Heeren. Over opwekkingshederen gesproken. Hier hoor je het nog eens goed. Ik verblijd mij in degenen, die tot mij zeggen: Wij zullen in het huis des Heeren gaan. Wij denken vaak dat opwekking iets heel buitengewoons is. Mag het ook wat gewoner? Zeggen wij wel op zondagmorgen, of door de week tegen elkaar: Ik ben blij dat ik naar de kerk kan? Ouderen tegen de jeugd en jongeren onder elkaar?

Geestelijke opwekking begint bij een blij gezicht. Laat het toch eens merken aan en onder elkaar: Uw liefdedienst heeft mij nog nooit verdroten. In Gods huis zeg je toch wel iets tegen elkaar? Of heb ik het mis? Of dan een kerkdienst altijd een aantrekkelijk gebeuren is? Geen aardse moeder is volmaakt. Maar toch komen kinderen graag thuis. Ik blijf volhouden, dat hoe kritisch men ook tegen de kerk aankijkt, zij mijn moeder is. Zij heeft mij gebaard door het Woord der waarheid. Ook zeg ik mijn voorgeslacht na: Je kunt God niet tot een Vader hebben als je de kerk niet tot je moeder hebt. Komt er maar voor uit. Blij dat ik naar de kerk mag. Omdat ik me hier thuisvoel. Omdat ik niet alsmaar om me heen zit te kijken naar wat niet deugt, maar met de tollenaar helemaal achterin gezeten, toch veel blijer naar huis ga dan dat ik er ingekomen ben. Het dóet je wat! Als je de Heere in Zijn huis ontmoet. Als de dichter het binnengaan in Gods huis letterlijk nam, waarom zal ik dat dan ook niet doen? Ik hoef me voor mijn moeder toch niet te schamen?

Mag ik hier nog één gedachte aan toevoegen? Ik denk aan het Nieuw-Jeruzalem. Aan de stad met fundamenten, die God aan de gasten en vreemdelingen op aarde bereid heeft. Zodra pelgrims op aarde hier hun pelgrimsvoeten samenleggen, betreden zij de eeuwige stad. Ben je niet bang om te sterven? Hoe zou ik? Onze voeten staan in uw poorten, o Jeruzalem. Huppelen van zielevreugd is in het vooruitzicht gesteld. Toen God mij riep, krachtdadig en in hef de, heb ik door het geloof rechtsomkeert gemaakt. Eeuwig dank aan het Lam, de Herder, Die het verloren schaap op het spoor is gekomen, en het afgedwaalde op het heilsspoor heeft gezet. Onze voeten zijn van toen af gericht geweest op de weg des vredes, omdat wij het leven vonden aan de voet van het Kruis.

Jeruzalem is wel gebouwd

Weleens in Jeruzalem geweest? Als toerist, ja. Ook als pelgrim? Een pelgrim van toen en nu ziet Jeruzalem met andere ogen dan menig toerist. Ik zeg niet dat die twee nooit samen kunnen gaan. Ik zeg wel, dat een pelgrimstocht naar Jeruzalem een diepere dimensie heeft dan een toeristisch bezoek. Welnu, goed beschouwd is het een stad, die wel samengevoegd is. Architectonisch gezien een zeer fraaie stad. Je ontdekt er dan de hand van de hemelse Architect in. (Hebr. 11 : 10) Door het geloofsoog gezien, uiteraard. Wél samengevoegd betekent onder meer, dat de stad onoverwinnelijk is. God stelt heil tot muren en voorschansen (Jesaja 26 : 1).

Verder ziet dit wél samengevoegd op haar harmonische structuur, een eenheid in gemeenschap. Verzamelplaats voor de stammen van Israël, centrum van ontmoeting met God, rondom de ark des verbonds. De ark, die van Gods gunst getuigt. Omdat het bloed der verzoening op het verzoendeksel is gesprengd van jaar tot jaar. Daar kun je danken en zingen.

Looft Hem, Die u, al wat gij hebt misdreven, hoeveel het zij, genadig wil vergeven.

In deze Koningsstad staan de stoelen van het gericht gereed, om ingenomen te worden door vorsten die de Heere vrezen en zo rechtvaardig wijs en zacht het volk van God regeren (Ps. 72). In tegenstelling tot de hoofdsteden van de Israël omringende heidenvolken, waar vorsten aan de macht zijn, die hun troon bouwen op onrecht en geweld.

De in Jeruzalem regerende koningen zijn bedoeld als representanten van Israels God en Koning. Dat is niet altijd zo geweest, helaas, maar dat was wel Gods bedoehng. Het is goed wonen daar waar eredienst en rechtspraak, altaar en troon inéén schuiven. Ik las ergens de snedige opmerking: , , Bij dit Jeruzalem vergeleken lijkt tegenwoordige Geneve, waarheen de volkeren optrekken en waar de Wereldraad van Kerken zetelt, maar Madurodam.”

Kom we peinzen verder op de pelgrimsweg. Jeruzalem, een weigebouwde stad. De gemeente van Christus, , , de stammen naar Gods Naam genoemd". Het geestelijk Jeruzalem, is gebouwd op het fundament van apostelen en profeten, waarvan Jezus Christus de uiterste Hoeksteen is. Hier klopt het hart van het christelijk geloof. Hier heerst Christus als Sions Koning. Komt ons die geloven in Zijn dood en de kracht van Zijn opstanding de vrijspraak toe. De rechtvaardiging van de goddeloze vanuit de ene offerande van Christus. Hem is de troon van Zijn vader David gegeven. Onder Zijn heilsbanier komen Joden en heidenen samen. Filistijnen, Tyriërs en Moren zijn binnen u o Godsstad voortgebracht. Deze en die is aldaar geboren. We kijken elkaar eens aan en vragen: U ook? Jij ook?

Waar zetels ten gerichte staan reikt de Koning op Zijn troon de gouden scepter der genade toe. Dat overkomt Sions kinderen meer dan eens in het huis des Heeren. Gewoon in de kerk, onder de bediening der verzoening. Tegenstellingen vallen weg. Twist en wrok verdwijnt er. Wie buigt onder en leeft uit de heerschappij van Christus, wordt rechtvaardige in de praktijk van het leven. Leert nood en brood delen. Sluit zijn hart niet toe voor hongerigen, vluchtelingen, verslaafden en verdoolden. Wèl samengevoegd. Mag je ook zeggen in dit verband dat in het leven van Sions burgers er schone harmonie heerst tussen rechtvaardiging en heiliging, die uitloopt op de verheerlijking?

Per slot van rekening is die Godsstad niet voor niets gebouwd. Niet om leeg te blijven. Jezus noemt het 't Vaderhuis met zijn vele woningen. En als we straks het Nieuwe Jeruzalem van God zien neerdalen uit de hemel, die ene ongedeelde stad, bewoond door het ene ongedeelde volk van God, dan zal er van die vele woningen geen enkele leeg staan. Dan zijn al Gods kinderen in Jeruzalem.

Nu gaat de Psalm nog meer spreken en we zingen ons pelgrimslied: Onze voeten zijn staande in uw poorten, o Jeruzalem!

Voorbede voor Jeruzalem

Heeft de dichter te hoog van Jeruzalem opgegeven? Het aards Jeruzalem is lang niet altijd geweest wat het zijn moest. Je kunt dat idealistisch zo wel zien en er lyrisch over zingen, maar het kost maar weinig moeite om even zoveel klachten en aanklachten over Jeruzalem bijeen te rapen. En uit dezelfde Bijbel nogal liefst. Moet je de profeten eens horen. Hun proza staat welhaast haaks op de schier romantische poëzie van de dichter van Psalm 122. En heeft de kerk, de gemeente, die ik éénen andermaal vergeleken heb met Jeruzalem, zo'n verschijningsvorm in deze wereld, dat je er , , weg" van bent? Dat je er lyrisch van zou worden? Laat de geschiedenis spreken. Wél samengevoegd? En die keren dan, dat Jeruzalem, om haar Godsverzaking in puin gewalst, ontvolkt, als een eenzame weduwe in zak en as neerzit! Je kunt met weinig moeite ook zeer lelijke dingen van , , Jeruzalem" als gemeente, als kerk, zeggen. Je hebt nog gelijk ook.

Moeten we nu juichen of huilen om , , Jeruzalem"? Allebei maar. Want het is echt huilenswaard op te merken, dat het onrecht zich ophoudt binnen de christelijke gemeente. De waarheid struikelt op de straten van , , Jeruzalem". De vrede is er soms ver te zoeken en Paulus moet ons vermanen: Indien gij elkander verbijt en vereet, zie toe, dat gij van elkander niet verteerd wordt.

Barstte Jeremia niet in tranen uit vanwege de breuk van de dochter van zijn volk, Jeruzalem? Nee, de situatie is verre van ideaal. Maar alleen met klagen vanwege onze zonde en met wenen komen wij er net.

Nog één ding... Bidden! Bidt om de vrede van Jeruzalem! Jeruzalem niet opgeven. Omdat de Heere haar niet opgeeft. Omdat Jezus bad voor het aards Jeruzalem, waarover Gods oordeel aanduisterde: Och of gij in deze dag wilde bekennen, wat tot uw vrede dient.

Evenmin „Jeruzalem" als kerk opgeven omdat God er Zijn genadetroon heeft opgericht en wonen wil temidden van zondaren. Ook gij kerkverwoesters, kerkverlaters, kerkkritici, beken nog heden wat tot uw vrede dient. Ik verzeker u als we voor de kerk blijven bidden is alle herbouw mogelijk. Dan zal de kerk weer worden tot een pilaar en vastigheid der waarheid. Onze kinderen meer merken dan een uitwendige godsdienst. Vreemden zullen weer graag naar de gemeente Gods komen. In de toekomst van Christus zal Jeruzalem weer gesteld worden tot een lof op aarde.

Het Nieuwe Jeruzalem zal hier beginnen. Het huis van God op aarde kan dan een voorportaal zijn van de Stad onzer bijeenkomsten. Onze voeten zijn staande in uw poorten, o Jeruzalem!

Dan lijkt het de pelgrim nu al toe, als ben je er al. Je hoeft niet meer van gemeenschap te veranderen, alleen nog maar van plaats. Het dak gaat van de kerk af, wijl de poorten der gerechtigheid open gaan. , , Er zit nog maar één drempel tussen" zei eens een christin, toen zij het beginsel der eeuwige vreugde smaakte. Het ga hen wel die u beminnen, o stad Gods.

Een pelgrim reist naar de plaats waar hij geboren is, Jeruzalem, ons aller moeder. Aan elke zijde, naar elke windstreek. Oost en West, Noord en Zuid staan drie poorten open. Twaalf in totaal. Het hindert niet van welke kant u binnenkomt, ieder zal door Jezus Christus binnengaan. Hij is de Weg en de Deur. Verschillende leidingen verhinderen niet, dat Jeruzalem wél samengevoegd is. En waar God alle tranen van de ogen wist gaan wij hier al zingen.

Ik weet hoe het vast gebouw van Uwe gunstbewijzen. Naar Uw gemaakt bestek, in eeuwigheid zal rijzen.

H.V.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen