De moord in Bethlehem

MEDITATIE

„Als Herodes zag, dat hij door de wijzen bedrogen was, toen werd hij zeer toornig, en enigen afgezonden hebbende, heeft omgebracht al de kinderen, die binnen Bethlehem, en in al deszelfs landpalen waren, van twee jaren oud en daaronder, naar de tijd, die hij van de wijzen naarstig onderzocht had.

Toen is vervuld geworden, hetgeen gesproken is door de profeet Jeremia, zeggende: en stem is in Rama gehoord, geklag, geween, en veel gekerm: achel beweende haar kinderen, en wilde niet vertroost wezen, omdat zij niet zijn". (Mattheüs 2 : 16—18)

Vorige keer begonnen we de meditatie met een rijmpje, dat ik nu nog eens vermeld: „Het is nog net als in 't beginkribbe en kruis van onze Heiland staan als een vuurbaak op een eiland, tussen dood en ellende in”.

De waarheid daarvan blijkt ook op schrijnende wijze als we kijken naar de kindermoord in Bethlehem. Het is een gruwelijk verhaal. Wanneer Herodes bemerkt dat de wijzen niet bij hem terugkomen om hem te informeren over de precieze vindplaats van het Kind, voelt hij zich bedrogen en is hij ziedend van woede. Inderdaad geldt hier: de bedrieger bedrogen! Maar dan doet hij in zijn hysterie iets verschrikkelijks. Hij geeft bevel in Bethlehem en onmiddellijke omgeving alle jongetjes van twee jaar en daaronder te doen vermoorden. Het is niet te beschrijven wat een leed daarmee is teweeg gebracht. Waarschijnlijk betrof het in zo'n klein plaatsje als Bethlehem 15 a 20 jongetjes. Zeker geen honderden, zoals weleens is beweerd. Maar dat betekende wel dat evenzovele gezinnen en famiües in rouw werden gedompeld. Voor Her odes was dat een kleinigheid. Hij had in zijn gewelddadige leven al heel wat grotere bloedbaden aangericht. De hele kindermoord van Bethlehem was voor Herodes maar een onbetekenend incident.

Maar wie voelt, dit lezende, niet onmiddellijk de vragen opkomen: hoe kan de HEERE God dit toelaten? Waarom mocht dit gebeuren? Zo'n bloedbad van onschuldige kinderen past toch allerminst bij het heugelijke feit van de geboorte van Gods heilig Kind Jezus? Wij moeten oppassen voor allerlei goedkope antwoorden. Wij hebben ten overstaan van het leed van Bethlehem evenmin een verklaring bij de hand als ten opzichte van het leed van voormalig Joegoslavië, van hongerend Afrika of van die zielsbedroefde ouders die hun kind ver- loren door een verkeersongeval. Eén ding is wel duidelijk wanneer we de vraag onder ogen zien wat het bloedbad van Bethlehem met de geboorte van Christus te maken heeft. Wanneer het Licht dezer wereld reddend verschenen is, mobiliseert zich het rijk van de duisternis. Dan komt de enorme worsteling tussen Gods gerechtigheid en de duivelse ongerechtigheid in een beslissend en allerhevigst stadium.

Herodes waant zich een koning die kan doen wat hij zelf wil. Maar in werkelijkheid is hij slechts een pion, ingezet door de vorst der duisternis. Herodes is als een nieuwe farao die door een nieuwe kindermoord Gods heilsplan schipbreuk wil doen lijden. Maar ook deze hernieuwde poging wordt verijdeld. Intussen zijn er door de Egyptische farao wel heel wat kinderen in de Nijl verdronken en zijn de baby's van Bethlehem vermoord. De duivel kan ver gaan in deze wereld, maar uiteindelijk zal hij vergaan. Hoe weet ik dat zo zeker? Omdat hij de Christus niet te pakken gekregen heeft.

Maar daar ligt dan ook de hoop en verwachting en troost voor de moeders en kinderen van Bethlehem. Mattheüs grijpt in vers 17 en 18 opnieuw op een schriftwoord terug. Maar hij zegt nu niet dat de kindertjes van Bethlehem vermoord móésten worden, opdat de Schrift vervuld zou worden. Neen, dat zou godslasterlijk zijn, alsof de HEERE dat vreselijke zou hebben gewild en alsof het niet op het conto van de satan zou moeten worden geschreven! Maar de evangelist geeft alleen aan dat hier een nieuw hoofdstuk is geschreven in het dikke boek van het lijden van Israël. , , Toen is vervuld geworden wat gesproken is door de profeet Jeremia, zeggende: Een stem is in Rama gehoord, geklag, geween en veel gekerm; Rachel beweende haar kinderen, en wilde niet vertroost wezen, omdat zij niet zijn!”

Rachel is de stammoeder van Israël die de meeste moeite heeft gehad met het krijgen van kinderen. Heel lang duurde het voordat zij haar eerstgeborene, Jozef, baarde en het kraambed van haar tweede zoon. Benjamin, werd haar sterfbed. In de tijd van de profeet Jeremia hoorde deze haar als het ware wenen bij Rama, omdat Rama een soort Westerbork was. Rama was het laatste station waar de mensen die in ballingschap weggevoerd zouden worden naar Babel, bijeen werden gebracht. Rama, een vergaarbak van concentratiekamp-gangers. Daar zag Jeremia in de geest een wenende Rachel staan, zielsbedroefd omdat het land ontvolkt werd. En nu huilt die ontroostbare Rachel volgens de evangelist als het ware mee met de wanhopige moeders van Bethlehem. De wenende Rachel staat voor het verdrukte Israël door de eeuwen heen en voor de verdrukte gemeente van Christus door de eeuwen heen, ja voor de wenende schepping.

Zolang op aarde de Herodessen de dienst uitmaken, zolang vrouwen en meisjes worden verkracht in een zinloze oorlog zoals vorig jaar op de Balkan woedde, zolang zuigelingen voor de ogen van hun moeders wegsterven van honger en van dorst, zolang zijn er de bittere tranen van Rachel en van alle moeders met haar.

Maar in Jeremia 31 wordt deze wenende Rachel getroost en wordt er tot haar gesproken van een nieuwe toekomst. Er wordt haar toegeroepen: , , Rachel, ween niet, want er is nog verwachting!". , .Rachel, treur niet als degenen die geen hoop hebben!" Dat mag ook de troost zijn voor de wenende moeders van Bethlehem. Er zullen er onder hen geweest zijn die later het evangeUe van Jezus Christus hebben leren verstaan en die dan hebben mogen vertrouwen dat hun onmondige kinderen voor eeuwig geborgen zijn in Gods genade, dankzij de kruisdood en de opstanding van Christus. Er komt een einde aan het leed van Israël. Er komt een einde aan de strijd van Christus' Kerk. Jezus is ingedaald in de ellende om er een eind aan te maken. Eenmaal op de nieuwe aarde is alle leed vergeten en zijn alle tranen afgewist, ook Rachels tranen... Naar die toekomst ziet de gemeente van Christus reikhalzend uit, gedenkend Zijn nederkomst, verwachtend Zijn wederkomst. U ook?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen