De doorbreker gaat voorop

BIJBELSTUDIE

„ Voorzeker zal Ik u, o Jakob gans verzamelen; voorzeker zal Ik Israels overblijfsel vergaderen; Ik zal het tezamen zetten als schapen van Bozra; als een kudde in het midden van haar kooi zullen zij van mensen deunen.

De doorbreker zal voor hun aangezicht optrekken; zij zullen doorbreken en door de poort gaan en door dezelve uittrekken; en hun koning zal voor hun aangezicht heengaan; en de HEERE in hun spits". (Micha 2 : 12-13)

Een wondere wending! Zo mag het gedeelte uit Micha's profetie, dat ditmaal voor ons hgt, wel gekarakteriseerd worden. Tot op heden was Micha's woord vol aanklacht en gericht geweest. Israël en Juda hadden gezondigd. De afgoden nagelopen. Gods verbond verbroken. Gericht, oordeel en baUingschap zouden het gevolg zijn. Micha's woorden waren geweest als felle bliksemschichten en als het rommelen van de donder. Echter, zoals na een zware onweersbui de lucht plots kan opklaren en de zonnestralen doorbreken, zo breekt ook in de verzen, die nu vanuit Micha's profetieën voor ons Hggen, toch in één keer de zon weer door. Als een wondere genade. Als een onbegrijpelijk teken van Gods trouw. Want temidden van alle dreiging en oordeel klinkt daar ineens de machtige heilsbelofte, dat God toch niet voorgoed Zijn hand van Israël zal afwenden. Maar Zijn volk zal louteren en weer terug zal brengen in het beloofde Land.

De verstrooiden weer bijeengebracht

Hoort u maar, wat Micha in naam van zijn God het volk mag voorhouden: „ Voorzeker zal Ik u, o Jakob, gans verzamelen; voorzeker zal Ik Israels overblijfsel vergaderen..."! Woorden, die gelezen moeten worden tegen de achtergrond van het gericht, dat God over Zijn volk zou voltrekken. Micha was er niet onduidelijk over geweest: vreemde mogendheden (Assyrië en Babel) zouden eerst het Tien-en later het Tweestammenrijk binnenvallen. Met als gevolg: grote verwoestingen en deportatie van velen eerst naar Assur, later naar Babel. In VS. 10 klonk het aangrijpende gerichtswoord: , , Maakt u op en gaat heen, want dit land (t.w. Palestina) zal de rust niet zijn; omdat het verontreinigd is, zal het u verderven en dat met een geweldige ver derving". Maar is dat dan het laatste? Zal het volk dan voorgoed aan de ondergang worden prijsgegeven?

Nee, dat duldt Gods glorie niet! Vele eeuwen later zou Paulus het schrijven: , Want de genadegiften en de roeping Gods zijn onberouwelijk" (Rom. 11 : 29). En daarom: , Voorzeker zal Ik u, o Jakob, gans verzamelen; voorzeker zal Ik Israels overblijfsel vergaderen"! Eigenlijk staat er: , Verzamelende zal Ik u verzamelen" en: , vergaderende zal Ik u vergaderen". Een hebreeuwse stijlvorm, die wil aangeven, dat iets vast en zeker zal geschieden. Vandaar tot tweemaal toe de vertaling: , Voorzeker..."! U begrijpt, wat de HEERE hier belooft, is maar geen misschientje. Geen vage of ijdele hoop. Niet een belofte, waarvan je nog maar moet afwachten, wat er van wordt. Nee, de levende God verzekert: Ik zal het doen. Het zal wis en zeker geschieden. Er mogen tijden aanbreken, dat Israël denkt: er komt niets van terecht. Tijden, waarin de vervuUing van deze belofte al onmogelijker en onmogelijker lijkt. Nochtans, Ik zal het doen. „ Voorzéker zal Ik u, o Jakob, gans verzamelen; voorzéker zal Ik Israels overblijfsel vergaderen"!

De strekking van deze woorden is duidelijk: God zal Zijn in ballingschap uiteengedreven volk weer bijeenbrengen. Weer tot één geheel samensmeden en - zoals uit het vervolg zal blijken - weer terugbrengen in het beloofde land. Nee, het zal niet allen gelden. Een deel van het volk zal in de ballingschap achterblijven en ondergaan. Maar een heilige rest, hier genoemd: Israels , , overblijfsel" keert weer. Met dat overblijfsel zal God een nieuw begin maken. Hij zal hen een nieuwe heilstijd bereiden en hen op nieuwe wijze zegenen in de erve der vaderen. Dat dit heil zowel de afstammelingen van het Tien-als de afstammelingen van het Twééstammenrijk zal gelden, blijkt uit de stellige verzekering, dat God Jakob , , gans" verzamelen zal. Dus: het volk in zijn geheel. Niet maar een enkele stam, maar gans Jakob.

Bovendien, deze heihge rest, dit , , overblijfsel naar de verkiezing der genade" (Rom. 11:5) zal toch ook een aanzienlijke groep zijn. Want, zo belooft de HEERE God bij monde van Micha: , Ik zal het tezamen zetten als schapen van Bozra; als een kudde in het midden van haar kooi zullen zij van mensen deunen"! Bozra' was de naam van een aanzienlijke stad in het heidense Edom. Gelegen in een zeer vruchtbare streek, waar schapen overvloed aan weide vonden. Grote kudden doorkruisten daar dan ook het land (vgl. Jes. 34 : 6). Zo zullen ook de bij eenvergader de balhngen een grote kudde vormen. Ze zullen zijn als , , schapen van Bozra"! En: , als een kudde in het midden van haar kooi zullen zij van mensen deunen..."! M.a.w.: oals een bijeengedreven kudde vol blatende en mekkerende schapen en geiten, zo zullen ook de weer bijeengebrachte ballingen tot een grote, rumoerige massa aangroeien (vgl. Jer. 23 : 3, Micha 4 : 7, Zef. 3 : 19—20). Wat een wonder! De hand, die eerst verstrooide, brengt nu weer bijeen. De hand, die sloeg, heelt en geneest! Dat is pure genade, die opwelt uit de bron van Zijn eeuwig ontfermen. Heeft ook in 1948 zich niet een soortgelijk wonder voltrokken!

De doorbreker is de belhamel

Waar dit, .verzamelen'' en , , vergaderen'' precies plaatsvindt is op grond van vs. 12 niet met zekerheid te zeggen: , , Als plaats kan men zich Sion denken, waar ze toch tenslotte allen samenkomen; maar in verband met vs. 13 (waar de uittocht uit de ballingschap wordt beschreven) ligt het meer voor de hand om hier te denken aan een plaats in het land der ballingschap, waar ze samenkomen eer de uittocht begint" (J. Ridderbos). Bij deze laatste opvatting sluiten we ons graag aan. Micha tekent dus eerst, hoe God Zijn verstrooide schapen bijeen brengt en laat vervolgens zien, hoe Hij ze met een machtige hand uitleidt uit hun ballingschap als eens uit Egypte.

In een prachtig beeld schildert Micha het: , , De doorbreker zal voor hun aangezicht optrekken; zij zullen doorbreken en door de poort gaan en door dezelve uittrekken; en hun koning zal voor hun aangezicht heengaan en de HEERE aan hun spits"! Bij die bevrijding uit de ballingschap gaat de , , doorbreker" dus voorop. Wat is dat voor een figuur? Wel, dat is de ram, die voor de kudde uitgaat. Ook wel genoemd: de belhamei. Wij gebruiken dat woord vandaag aan de dag alleen nog om iemand aan te duiden, die allerlei kwajongensstreken uithaalt en zeggen dan: hij is een belhamel, een raddraaier. Maar oorspronkelijk stamt dit woord uit de sfeer van het herdersleven. De belhamel was de ram, die met een bel om zijn hals aan het hoofd van de kudde ging.

Voorop. De ram, die de weg baande en door de anderen gevolgd werd. Vandaar ook ons spreekwoord: , , Als er één schaap over de dam is, volgen er meer"!

Welnu, blijvend bij het beeld van de kudde belooft de HEERE hier dus, dat Hij Zijn volk in het land van de ballingschap niet alleen bijéén zal brengen, maar dat Hij het ook op uittocht zal bereiden, waarbij de , , doorbreker", ofwel: de belhamel voorop zal gaan. Wie is deze doorbreker? Daarmee zal in eerste instantie de leider, de aanvoerder bedoeld zijn. Die zoon van David, die aan het hoofd van de terugkerende baüingen zal staan. Micha zegt: , , en hun koning zal voor hun aangezicht heengaan"! Bij de terugkeer uit Babel is dat Zerubbabel. Maar Degene, Die eigenlijk voorop gaat is toch niet een afstammeling van David, nee het is de HEERE Zelf! Micha besluit met de kernachtige aantekening: , , En de HEERE in hun spits”!

Nogmaals: het is alles een treffende profetie van het heil, dat God Zijn volk dwars door het gericht van de ballingschap heen zal bereiden. Een profetie, die vele jaren later op heerlijke wijze is vervuld, toen het volk ook daadwerkelijk terugkeerde en het in blijde verwondering mocht zingen: , , De HEERE is aan de spits getreden, dergenen die mij hulpe bien..."! Maar daarmee is de betekenis van deze heilsbelofte nog bij lange na niet uitgeput. Integendeel, we mogen zeggen: ze is tegelijk ook adventsprofetie!

Een adventsprofetie

De verlossing uit Babel is nl. ook een machtige profetie van Gods verlossend handelen in Christus. Profetisch wordt met de , , doorbreker" dan ook bovenal de Messias bedoeld, de Heere Jezus Christus. Hij is de gróte Zoon van David. Israels ware Koning en Bevrijder. Om Zijn kudde te kunnen verlossen heeft Hij Zich eerst helemaal één met haar gemaakt. Hij heeft de hemelse heerlijkheid verlaten en Zich - om zo te zeggen - bij de kudde gevoegd. Is afgedaald in onze nood en dood. In onze ballingschap en Gods vervreemding. Hij is gekruisigd, gestorven en begraven. Hoe diep was Zijn weg. Hoe laag is Hij neergedaald. Tot in de bittere versmaadheid en angst der hel. Tot in de onpeilbare diepten van de godverlatenheid: , , Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten..."? Al Gods baren en golven zijn over Hem heengegaan.

Helemaal één geworden met Zijn kudde. Waarom? Wel, opdat Hij dóór zou breken. Opdat Hij in Zijn verzoenend lijden en sterven alles zou volbrengen, dat nodig was tot verlossing van zondaren en al de machten, die Zijn kudde gevangen hielden zou overwinnen. En Hij is doorgebroken. Op de Paasmorgen stond Hij op uit Zijn ballingschap. Als de grote Overwinnaar over zonde, dood en hel verbrak Hij de kluisters van het graf en brak Hij dóór tot op het nieuwe leven. Het leven mét God en vóór God. En... nu Hij de overwinning heeft behaald en de weg heeft gebaand, nu mogen allen, die van Christus zijn. Hem volgen. Want: , , de Doorbreker zal voor hun aangezicht optrekken en zij zullen doorbreken en door de poort gaan en daardoor uittrekken; en hun Koning zal voor hun aangezicht heengaan en de HEERE in hun spits”!

Over doorbrekend werk gesproken! Hij trekt als Eerste op en al de Zijnen zullen Hem volgen. Zij zullen doorbreken. Want Hij neemt ze allen mee. Van de kleinste tot de grootste. Niet één zal er achter blijven. Nee, in eigen kracht komen we er nooit. U en ik zitten van huisuit vast in de boeien van de zonde. In de strikken van de ongerechtigheid. Ongeloof en onbekeerlijkheid hebben zich tot in de diepste vezels van ons bestaan genesteld. We menen vrij te zijn, maar zijn ten diepste gebonden mensen! Ontdekte u dat? Dat u een balling bent? Een mens, die zichzelf onmogelijk kan bevrijden uit het Babel van de zonde? Waar dan heen? Tot Wie gevlucht? Tot déze Doorbreker. Hij gaat voorop. Hij baant de weg en Hij neemt ze mee, allen die Hem van de Vader gegeven zijn. Allen, die het van Hem leerden verwachten en op Hem leer­den hopen.

De Doorbreker voorop. Ziet u Hem gaan? Maar ook voor de rest van de kudde geldt: ij zullen doorbreken! Ze zullen , , door de poort gaan en door dezelve uittrekken". De ballingschap achter zich laten en delen in de vrijheid van de kinderen Gods. Christus volgen. Christus' voetstappen drukken. Totdat ze aankomen in het eeuwig Kanaan hierboven. De reis is misschien niet altijd even gemakkelijk. De tocht van Babel naar Jeruzalem is lang en gevaarlijk. Maar geen nood, want: , Hun Koning zal voor hun aangezicht heengaan en de HEERE in hun spits"! Hij gaat voorop. Hij kent de weg. En op machtige wijze gaat het in vervulling: , Mijn schapen horen Mijn stem Ik ken ze en zij volgen Mij en Ik geef hun het eeuwige leven en zij zullen niet verloren gaan in eeuwigheid, want niemand zal ze uit Mijn hand rukken" (Joh. 10 : 27—28). Achter de Doorbreker aan gaat het naar de eeuwige vrijheid!

M.

L.W.Ch.R.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen