Bidden tot Christus?

H O O F D A R T I K E L

M ogen we tot Jezus Christus bidden? Die vraag werd me voorgelegd en ligt inmiddels al een paar maanden op antwoord te wachten. Niet omdat ik het probleem niet belangrijk genoeg vond, maar omdat ik me er wat grondiger in wilde verdiepen.

, , De laatste jaren", zo schrijft de lezeres uit een niet on vermaard vissersdorp, hoor je steeds meer mensen tot Jezus bidden. Het vindt steeds meer navolging, want er lijkt op het eerste gezicht niets tegen, het klinkt vertrouwd, en het is wellicht gemakkelijker om tot Jezus te bidden".

De vraagstelster is zelf al bezig geweest met de bijbel in de hand een antwoord te zoeken, en zij heeft een flink aantal teksten op een rij gezet. Ik heb de indruk dat zij op grond van deze Schriftplaatsen de vraag ontkennend wil beantwoorden. Ik ga niet alle teksten citeren, ik noem er enkele ter illustratie.

Aanbid God

Jezus Zelf zegt tegen de satan: , , De Heere uw God zult gij aanbidden en Hem alleen dienen" (Matth. 4 : 10). Uiteraard wordt ook verwezen naar het bekende woord uit de afscheidsgesprekken van de Heere Jezus: , , A1 wat gij de Vader bidden zult m Mijn Naam, dat zal Hij u geven" (Joh. 16 : 23). Johannes op Patmos wil neervallen voor de voeten van de engel om hem te aanbidden, maar wordt meteen gecorrigeerd: , , Zie dat gij het niet doet... Aanbid God" (Openb. 19 : 10).

Voor mijn gevoel moeten deze (en nog andere) teksten dienen als bewijsmateriaal voor de stelling dat we niet de Zoon, maar de Vader moeten aanbidden. Mijn correspondente schrijft dan ook: , , Jezus heeft voor ons de weg tot God de Vader geopend, wij hebben op grond van Zijn bloed weer vrije toegang. God heeft ons Zijn Zoon gezonden. God heeft Zijn Heilige Geest uitgestort. Is God niet het hoogste Adres, ons uiteindelijke Doel, en is Jezus niet gestorven en opgestaan, juist om dat Doel weer voor ons bereikbaar te maken? "

Met vrijmoedigheid toegaan

Er is natuurlijk niets tegenin te brengen wanneer wordt gesteld dat Christus de weg heeft vrijgemaakt tot de troon van Gods genade. Géén andere grond is er waarop wij kunnen staan, en geen andere weg waarlangs wij tot de Heere kunnen en mogen naderen dan die van het offer en de voorbede van Zijn lieve Zoon. De auteur van de Hebreeënbrief zegt met nadruk: , , Daar wij dan een grote Hogepriester hebben, Die door alle hemelen is doorgegaan... laat ons dan met vrijmoedigheid toegaan tot de troon der genade" (Hebr. 4 : 14—16). Het moet zeker niet worden gedegradeerd tot een ondoordacht slotwoord, maar daarom eindigen ook veel gebeden met , , om Jezus' wil" of , , om Christus' wil". Want dat is de enige reden waarom God ons gebed kan en wil verhoren.

Goddelijke eer

Maar betekent dat nu, dat we ons in het gebed niet rechtstreeks tot Jezus mogen richten? Wij geloven en belijden dat de Kerk van alle eeuwen dat God één is in Wezen en drie in Personen, de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. En daarbij is geen eerste of laatste, geen meerdere of mindere.

De Geloofsbelijdenis van Nicéa zegt dat de Zoon God uit God is, van hetzelfde Wezen met de Vader. Dat blijkt onder andere uit de Namen die Hem worden toegekend, bijvoorbeeld de Naam Heere, een vertaling van het Hebreeuwse Adonai. Christus heeft ook Goddelijke eigenschappen. Hij is van eeuwigheid, heeft het leven in Zichzelf, zegt Zelf dat Hij één is met de Vader. Hij doet ook Goddelijke werken: Hij vergeeft de zonde. Hij maakt levend die Hij wil. De Vader heeft Hem al het oordeel overgegeven.

En op grond van dat alles komt Hem ook Goddelijke eer toe. Eenmaal zal alle knie zich voor Hem buigen, alle tong Zijn Naam belijden.

Het zou weinig moeite kosten een aantal plaatsen in het Nieuwe Testament te noemen waaruit blijkt dat Hij werd aangebeden. Dat deed bijvoorbeeld de bhndgeborene: , , Hij aanbad Hem" (Joh. 9 : 38). Dat deed ook Thomas na de opstanding: , , Mijn Heere en mijn God" (Joh. 20 : 28). Wanneer Hij tussen Zijn opstanding en Zijn hemelvaart aan Zijn discipelen verschijnt, dan lezen we: , , Toen ze Hem zagen aanbaden zij Hem" (Matth. 28 : 17). Paulus noemt de Heere Jezus: , , God boven alles te prijzen in der eeuwigheid" (Rom. 9 : 5). Johannes schrijft: , , Deze is de waarachtige God en het eeuwige Leven" (1 Joh. 5 : 20. En, om niet meer te noemen, in de lofzang van de verloste Kerk wordt geen verschil gemaakt tussen de aanbidding van God en van het Lam dat geslacht is (Openb. 5 : 12—13).

De Zoon aanbidden

Dit alles overwegend is er, naar mijn inzicht, geen enkel bezwaar tegen om ook de Heere Jezus aan te roepen in het gebed. Sterker nog, we hebben niet alleen dat recht, maar zelfs de plicht! , , Opdat zij allen de Zoon eren, gelijk zij de Vader eren", zegt Hij Zelf (Joh. 5 : 23). En in de Geloofsbelijdenis van Nicea wordt van de Heilige Geest gezegd dat Hij „samen met de Vader en de Zoon aangebeden en verheerlijkt wordt". Waarom zouden we niet aan Christus mogen vragen of Hij onze Voorspraak wil zijn bij de Vader? Of Hij ons leven wil vernieuwen naar Zijn Beeld? Of Hij als Koning ons wil regeren door Zijn Woord en Geest? En zouden we Hem niet mogen danken dat Hij ons vlees en bloed wilde aannemen? Danken voor het offer dat Hij heeft gebracht? Danken voor Zijn volmaakte gehoorzaamheid aan Gods Wet?

Sub-ordinatie

Waarschijnlijk zal mijn correspondente het gevoel hebben dat zij blijft zitten met de teksten die zij heeft aangedragen en die op de klank af het tegendeel schijnen te bewijzen. We moeten die teksten echter wel in hun verband laten staan. De uitspraak van de Heere Jezus, dat we God alléén zullen aanbidden is gericht tegen de satan, die wilde dat de Heere Jezus hèm aanbad. En als de engel tegen Johannes zegt: aanbid God, dan is dat omdat Johannes wilde neervallen om de engel te aanbidden. Stellen dat we wèl de Vader, maar niet de Zoon zouden mogen aanbidden, zou inhouden dat we ons schuldig maken aan subordinatie. Dat wil zeggen dat we de Zoon ondergeschikt maken aan de Vader. Sommige teksten schijnen in die richting te wijzen, bijvoorbeeld: , , De Vader is meer dan Ik", of: , , De Zoon zal Zelf onderworpen worden aan Hem, Die Hem alle dingen onderworpen heeft". Maar we dienen wel te bedenken dat het hier gaat over de Zoon naar Zijn menselijke natuur, in Zijn diepe vernedering.

De wijze waarop

Maar wanneer Hij tijdens die vernedering al werd aangebeden - terwijl Hij dat Zelf nimmer heeft gecorrigeerd! - dan mo­ gen we Hem zéker aanbidden in Zijn verhoging. Uiteraard is het niet onbelangrijk hóe dat gebeurt. Ook wanneer we de Zoon aanbidden dienen we doordrongen te zijn van het besef van Zijn grootheid en heerlijkheid. Hij is niet een vriend met wie we op voet van gelijkheid omgaan en tegen wie we zomaar alles mogen zeggen. Hij is de Koning der koningen en de Heere der heren. Maar tevens is Hij de barmhartige Hogepriester, Die ons zo dichtbij gekomen is en Die volkomen medelijden kan hebben met onze zwakheden.

Kerkliederen

Dat we de Zoon mogen aanbidden blijkt ook uit allerlei oude kerkliederen. We kennen allen de Avondzang: , , 0 grote Christus, eeuwig Licht", een hed dat dateert uit de tijd van de Reformatie: , , Christe, der Du bist Tag und Licht". En we denken aan de vertahng van het Te Deum: , , U Christus, onze Heer, bekleed met majesteit, U 's Vaders een'ge Zoon, zij lof in eeuwigheid". Deze voorbeelden zouden met vele vermeerderd kunnen worden. Ik eindig met een bekend gedicht van Is.da Costa: ..Aanbidt de Vader in het Woord, Aanbidt de Zoon, aan 't kruis doorboord. Aanbidt de Geest uit Beiden. Van Zijn gemeenschap. Zijn gena. Zijn liefd' en trouw. Hallelujah, Zal ons geen schepsel scheiden". W.v.G.

W.v.G.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen