Elizabets Adventsverwondering

MEDITATIE

En Elizabet werd vervuld met de Heilige Geest; en riep uit met een grote stem, en zeide: (...) en gezegend is de vrucht van uw buik! En vanwaar komt mij dit, dat de moeder mijns Heeren tot mij komt?

Lukas 1: 4lb, 42 en 43

In deze meditatie wordt onze aandacht gevraagd voor de derde adventsfiguur in het Lukasevangehe. Na Zacharias en Maria komt EUzabet in de schijnwerper te staan. En hoe! We ontmoeten haar als een vrouw die een lofzang zingt. Is het u weleens opgevallen dat ook zij gezongen heeft? Ze is in de adventsgeschiedenis zelfs nummer één. Ze gaat Maria en Zacharias voor Het is geen lange lofzang maar wel een rijke. EUzabet verheerhjkt de ongeboren Christus en is Zijn eerste aanbidster Doorgaans staat Ehzabet wat in de schaduw. Zij is een vrouw die op de achtergrond bhjft. Gedurende enkele maanden heeft ze zich zelfs letterlijk verborgen (vs. 24). Maar juist zij heeft een diep inzicht in Gods grote daden ontvangen. Stille wateren hebben diepe gronden. Nu, dat geldt van Ehzabet. Ze komt tot een heerhjke behjdenis. Ze viert eigenhjk al Kerstfeest voordat de Kerstnacht is aangebroken. Want ze krijgt bezoek van de Zaligmaker Zelf. Nog voor Zijn geboorte.

Wanneer was dat? Nu, bij de ontvangst van haar nichtje uit het hoge noorden van het land. Na een stille wenk van de engel is Maria naar het zuiden getrokken. Reken maar dat voor Maria de spanning steeg naarmate ze dichter bij de woonplaats van Zacharias en Ehzabet kwam. Hoe zou de reactie zijn? Ze heeft van tevoren niet even kunnen telefoneren zoals dat in onze tijd kan. En een mogehjke postverzending kende nog niet de huidige snelheid. Vandaag gepost - morgen bezorgd. Hoe moet ze haar plotselinge komst verklaren? Maar het wonder is dat de Heere haar vooruft is gereisd. De ontmoeting met Ehzabet wordt een grote verrassing. Haar oude nicht bhjkt volledig op de hoogte te zijn. Wat zal dat een bevestiging voor Maria geweest zijn. Een geloofsbevestiging! Ze heeft zich vol overgave aan de Heere toevertrouwd zoals we in de vorige meditatie hebben gezien. Ze gaat de weg van de geloofsgehoorzaamheid. En dat is een weg waarop de Heere Zijn bevestigingen geeft. Dat mag ieder ervaren die zich gehoorzaam aan Gods roeping en leiding overgeeft.

Het gaat er tijdens Maria's ontvangst wonderhjk aan toe, daar ergens in een onbekende stad in het bergland van Juda. Eüzabet voelt om te beginnen leven als Maria het huis binnenkomt. Haar ongeboren zoon maakt een heftige beweging. Nee, dat is geen toeval. In vers 44 zegt EUzabet dat het kind van vreugde opsprong toen ze Maria's groet hoorde. Zoals kleine kinderen staan te springen als ze blij zijn. Zoiets is het ook al bij de ongeboren Johannes. Vraag niet hoe dat kan. Er zijn in deze geschiedenis meer dingen die niet kunnen en die toch gebeuren. De wonderen rijgen zich aaneen. Al voor hun geboorten reageert de heraut op de komst van zijn Koning. Dat is het werk van de HeiUge Geest. Volgens Gabriel zou Johannes al vanaf de moederschoot met de Geest vervuld worden (vs. 15). Even terzijde: Daardoor wordt onderstreept dat ook het ongeboren leven voluit leven is! Dat is zeker in onze tijd uiterst belangrijk om steeds weer te bedenken.

Vervolgens de woorden van Ehzabet. Let er op dat ze in de tekst wordt vervuld met de Heihge Geest! Net als later haar man (vs. 67). Daar hebt u het geheim van haar lofzang. Ze zingt geen eigen Ued. Ze zingt door de Geest. Het wordt in zekere zin al Pinksteren in haar leven. Pinksteren in advent. De Heihge Geest neemt volledig bezit van haar. Ze raakt vol van de Geest. Dat betekent tegehjk dat ze leeggemaakt wordt van zichzelf. Van nature zijn we vervuld van onszelf. We vinden onszelf zo belangrijk. En we hebben het meer over onszelf dan over de Heere. Maar dat wordt anders als de HeiUge Geest ons vervult. Zullen we daar om bidden? Juist nu de Kerstdagen naderen? Het maakt zo'n groot verschil of we in ons zingen en spreken en preken door de Geest worden bezield of niet! In deze weken wordt er ontzaghjk veel gezongen. Op allerlei Kerstbijeenkomsten. Hoe vaak hebben we het 'Ere zij God' al niet gezongen voordat het 25 december is? Maar zingen we door de Geest? Dat is een indringende vraag. Ook een ontdekkende vraag weUicht. Zonder de Heihge Geest komen we nooit tot de ware lofprijzing. Zonder Hem zingen we vals ook al wordt er technisch nog zo zuiver gezongen en halen we met onze koorzang lovende recensies. Zonder de Geest zitten we er zelf altijd weer tussen. Zonder de Geest komen we niet los van zelfbedoelen. En dat geldt ook ons spreken en preken. We kunnen de Heere alleen behagen als we volledig vervuld zijn met de Heilige Geest! Wat kun je ernaar verlangen dat je inderdaad wordt vervuld met de Geest van Christus. De Geest Die ons doet sterven aan onszelf en ons verlost van ons eigen ik. Die ons bovenal oog geeft voor Christus. Ook in deze adventstijd bidden we het oude Pinkstergebed: 'Kom, Schepper Geest'. Opdat het werkeUjk Kerstfeest wordt. En we Elizabet bijvallen in haar verwondering.

Opvallend hoe ze reageert. Het is een uitroep, 'met een grote stem' (vs. 42). Dat duidt op een heftige emotie. Ze is ondersteboven van Maria's bezoek. Allereerst begroet ze haar jonge nicht als de gezegende onder de vrouwen. En dan komt ze tot de aanbidding van de ongeboren Zahgmaker '...en gezegend is de vrucht van uw buik!' Dit is een hoogtepunt in de lofzang van Ehzabet. Nee, ze zingt niet van het feit dat zij op haar oude dag nog moeder gaat worden. Ze zingt van Maria's kind. Wonderhjk, vindt u niet? Het is aan Maria nog niet te zien dat ze zwanger is. En toch weet, ja gelooft Ehzabet het! Voor Zijn geboorte wordt Jezus al erkend en geprezen. In vers 43 noemt ze Hem zelfs haar Heere, haar Koning. Zou dat geen vrucht zijn van de vervuUing met de Geest? Immers: niemand kan zeggen Jezus de Heere te zijn dan door de Heihge Geest (1 Kor. 12 : 3). Waarom is de vrucht van Maria's schoot gezegend? Ik geef even het woord aan Luther die op zo'n diepe wijze de vleeswording van Christus heeft verkondigd: "allen die van vrouwen geboren worden, zijn kinderen van de toorn. Maar alleen dit Kind is gezegend, in niets strafwaardig. Het brengt enkel zegen, genade en barmhartigheid met Zich mee." Deze woorden van Luther zouden Ehzabet uit het hart gegrepen zijn geweest. Vandaar haar behjdenis: gezegend is de vrucht van uw buik, Maria.

Beamen we dat? Krijgt Ehzabet bijval van ons? In de tekst is Hij nog ongeboren. Maar wij mogen zoveel meer van Hem weten. Hij is neergedaald in onze schuld en vloek. Hij is langs dezelfde weg het leven binnengekomen als wij. Ook via de moederschoot. Ons leven heeft Hij vanaf het prilste begin overgedaan. Hij is daar begonnen waar het bij u en mij al fout ging. En dat was bij onze ontvangenis. Toen was ons leven al van de zonde doortrokken. Uitgerekend op dat punt is Hij Zijn Middelaarswerk begonnen. Hij heeft het ook voltooid. Maar wel via een weg van vloek en vernedering. Een weg die is uitgelopen op het kruis van Golgotha. De vrucht van Maria's buik is vooral gezegend omdat het om het Lam Gods gaat. De Heere is bezig om Zichzelf een Lam ten brandoffer te voorzien. En ter verzoening om Zijn geschonden recht te herstellen. Door dit Lam is er hoop voor zondaren zoals wij. Hij is precies de Zaligmaker Die we nodig hebben. Hij is berekend op onze nood. Voor Hem is niemand te slecht. Bent u vastgelopen? Zit een jongere met zondige dingen in zijn leven? Onherstelbare dingen misschien die niet meer ongedaan te maken zijn? Bij Christus is uitkomst. Hij wordt ons aangeprezen door Ehzabet. Als we Hem leren kennen bhjft er niets anders dan verwondering over Dat Hij nu naar mij omziet! Ehzabet kan het niet op.

Hoor, ze zingt verder: 'vanwaar komt mij dit, dat de moeder mijns Heeren tot mij komt? ' Met andere woorden: waar heb ik dit hoge bezoek aan te danken? Nog een keer Luther: 'Ik, arme, ellendige en verachte vrouw, denkt ze, vanwaar komt mij de eer toe? Waarom komt Ge niet bij de vrouw van Annas of van Kajafas, maar tot mij, rimpehge vrouw, die onvruchtbaar geweest is en in smaad heeft geleefd? '. Hoort u de verwondering? En de ootmoed? Dat zijn twee dingen die altijd hand in hand gaan. Hoe meer ootmoed, hoe meer verwondering. Vooral over het feit dat de Heere tot mij komt. 'Vanwaar? ' vraagt Ehzabet. Straks zal haar man het antwoord geven: 'door de innerhjke bewegingen der barmhartigheid' (vs. 78). Ja, dat is het diepste geheim van het hele Kerstgebeuren. Achter de komst van Christus gaat het welbehagen van de Heere schuil. De vrije gunst die eeuwig Hem bewoog. Vanwaar komt mij dit....? Elizabet beseft dat ze het niet heeft verdiend. Geen mens trouwens. Zij niet en wij niet! Stel dat God ons nu eens ons verdiende loon zou geven .... Dan zou ons alleen de eeuwige dood resten.

Let er op hoe persoonHjk EUzabets lofzang is. Ze heeft het over 'mijn Heere'. Zoals Thomas het beleden heeft na de opstanding! Ehzabet belijdt het al in dit stadium, nog voor Jezus' geboorte. Mijn! Dat is eigen aan het levende geloof dat uit de Heiüge Geest is. Het is niet genoeg om te weten dat dè Zahgmaker, dè Heere geboren is. Het gaat er om dat we Hem behjden als mijn Heere! In de geloofswetenschap dat Hij ook voor mij gekomen is. Wat kan dat een strijd geven. Hier zitten veel ouderen mee. Maar ook jongeren. Mag ik het Ehzabet nazeggen: 'mijn Heere'? Tijden lang kunnen we voor de drempel van de toeëigening bUjven staan. Soms zelfs een leven lang. Hoe kom ik er overheen? Als de Heere Zelf mij trekt. En dat doet Hij. Hoe is deze persoonhjke behjdenis bij Ehzabet doorgebroken? Doordat de Heere tot haar kwam! Let op de volgorde: Hij tot mij! Niet: ik tot Hem. Dat staat er niet omdat het niet waar is. Laten we daar alstubheft duidehjk in zijn. Ik kom niet tot Christus. Dat is sinds Adam verleden tijd. Maar het wonder van het evangehe is dat Hij tot mij komt.

Tot mij - dat is het hele evangehe in twee woordjes. Tot mij, zondaar. Tot mij, zoekende vrouw. Tot mij, onwiUige man. Tot mij, onzeker meisje. Tot mij, jongen die de boot wil afliouden. Tot mij, goddeloze. Tot mij, ongelovig mens. Wat een bevrijdend evangehe. Juist voor mensen die niet bij God kunnen komen. Misschien bent u er zo één. De Heere is voor uw eigen beleving zo ver weg. U zou Hem willen ontmoeten maar van binnen hgt alles overhoop. En een ander denkt dat God voor hem onbereikbaar is. En weer een ander wordt verlamd door verdriet. U kunt nauwehjks bidden. En nog weer een ander zft verstrikt in een bepaalde zonde, een verslaving welhcht. U zit klem. U bent bang. Bang voor God, voor uzelf, en voor de toekomst. En u hebt weinig verwachting van de komende Kerstdagen. Maar hoe het ook is - via de lofzang van Ehzabet wordt ons het evangehe van Gods genade verkondigd. Hij komt tot mij. Dat doet Hij vandaag door de Heihge Geest. Met name tijdens de prediking van het Woord. Dat is de wagen waarop Hij mensenlevens binnenrijdt. En dat kan maar zo gebeuren. Want overmachtig is Zijn Woord. Bezwaren schuift Hij opzij. Hij is tegen mijn verzet opgewassen en doet me innerhjk breken. Zo wordt het advent! Dat is: de Zaligmaker op bezoek, Die in Zijn hefde naar mij heeft omgezien. En dan kan het niet anders of je gaat het meejuichen met Ehzabet: 'vanwaar - tot mij? ' Om zingend te eindigen in God: 'Ik zal o Heer, Die ik mijn (!) Koning noem, de luister van Uw majesteit en roem verbreiden, en Uw wonderhjke daan met diep ontzag aandachtig gadeslaan'.

Alblasserdam

J.C. Schuurman

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen