Niet gezien, maar toch...

Meditatie

„Dewelke gij niet gezien hebt, maar nochtans liefhebt, in Dewelke gij nu, hoewel Hem niet ziende, maar gelovende..." 1 Petrus 1: 8a

'e hebben in de afgelopen weken gezien hoe Petrus in het begin van zijn brief als het ware woorden tekortkomt om te getuigen van het heil in Christus. Heil dat als een onvergeHjkbare erfenis is weggelegd voor deze vreemdeüngen in de verstrooiing. De vastheid van dit heil voor de erfgenamen wordt door Petrus benadrukt als hij spreekt over een dubbele bewaring: die van de erfenis en die van de erfgenamen. Wat een troost voor mensen die zichzelf geen uur bij de zaUgheid kunnen bewaren!

Uit het geheel van deze brief komt naar voren dat de erfgenamen zich in hjden en verdrukking bevinden. Is dat alles wat te zeggen valt over hun aardse loop? Nee! In het hjden en in de verdrukking is er ook hoop, verlangen, vreugde. Ze kennen beproevingen, worden bedroefd door verzoekingen, maar ook verheugen ze zich in de Heere. Dan ben je tenslotte toch niet te beklagen! Petrus spreekt ruim en breed over de zahgheid in Christus. Heeft het er welhcht mee te maken, dat de Heilige Geest hem hier een scherp en hel­ der gezicht geeft op het werk van Christus? En dat de Heere nabij is met Zijn genade en ontferming. We krijgen bij het lezen de stelhge indruk, dat Petrus zelf vol is van Christus en het heil in Hem. Als je hart zo vol van Hem is, maakt dat ook dat je overtuigd bent in je spreken tot anderen die „een even dierbaar geloof hebben ontvangen". Petrus heeft het hier duidehjk niet over een Vreemde. Wat heeft hij grote gedachten gekregen van Christus. Het is in dit verband toch niet nodig het één en ander uit zijn eigen leven aan te halen?

Niet gezien

Intussen büjft staan dat er voor Petrus reden is om het hjden en de verdrukking van deze christgelovigen aan de orde te stellen. Enerzijds niet zo vreemd dat die beproevingen er zijn. Moet levend geloof niet geoefend, gesterkt worden door de beproevingen? Verder staat er onnoemeüjk veel tegenover die beproevingen, dat hjden en die droefheid. Wat zou u denken van de dingen die Petrus hier in onze tekst aan de orde Stelt? Ze worden aangetroffen in het hart van deze pelgrims en wegen ruimschoots op tegen alle moeite en strijd. Het gaat over hefde tot Christus, over geloof en vreugde in Hem.

Deze liefde en dit geloof zijn temeer opmerkelijk, omdat het gaat over liefde tot en geloof in de Christus, Die zij niet gezien hebben! Dat maakt het alleen maar des te verwonderhjker. Iemand liefhebben Die je nooit gezien hebt! En met hart en ziel steunen en betrouwen op Iemand Die je nooit zag! Is het niet gewaagd om jezelf met je hele bestaan te werpen op Eén Die je nooit zag?

Toch hgt het bij deze christenen wel zo: Dewelke gij niet gezien hebt en nochtans hefhebt, in Wie gij nu gelooft, hoewel Hem niet ziende... Dit is werkehjkheid bij hen. Vergeet niet, dit is voor hen de weg om te delen in Zijn heil, deel te hebben aan Zijn werk. Zou er trouwens voor u en jou, voor mij een andere weg zijn om te delen in het heil dat Christus verwierf? Jawel, van huis uit willen wij koste wat kost een andere weg. Of u niet? Gelukkig als de Geest ons leert dat er volstrekt geen andere weg is!

Deze wedergeboren christenen hebben Christus niet tijdens Zijn omwandehng op de aarde gezien. Was dat een gemis, een gebrek? Uiteindelijk niet! Natuurhjk kunnen we het een voorrecht voor de discipelen noemen, dat zij met hun eigen ogen Jezus hebben gezien, met hun oren Zijn stem hebben gehoord. Dat ze ook in die zin getuigen van de Heere mochten zijn. Maar als het gaat over de zahgheid staan zij, die Jezus in die zin niet hebben gezien, bij hen niet achter. Wij denken dat soms: was Jezus er nog maar, zoals Hij eeuwen geleden hier was. Zou het zoveel uitmaken? Hoevelen zagen Hem hier en geloofden toch niet oprecht in Hem?

Zouden we, als Hij in ons midden wandelde, niet ons boze ongelovige hart hebben? We hopen binnenkort stil te staan bij de hemelvaart van de Heere Jezus. Heeft Hij niet gezegd tot Zijn discipelen: Het is u nut dat Ik heenga? Hemelvaart is toch geen verlies voor Zijn Kerk, integendeel.

Niet minder rijk dan toen Hij op aarde was, zegent Hij de Zijnen vanuit Zijn doorboorde handen.

Als Petrus deze brief schrijft, is voor hem en de andere discipelen het zien voorbij. Jezus is dan ten hemel gevaren, maar de levende verbondenheid aan Hem is gebleven. Het levend geloof is niet weg. En het Hefhebben van hun Meester büjft in hun ziel. Abraham leefde eeuwen voordat de Heere Jezus Zijn voetstappen hier zette, maar hij heeft Christus hefgehad en zich in Hem verheugd. Het letterhjke zien is niet van besüssende betekenis. Het geesteüjke echter wel...! Dat is voor u en mij van eeuwigheidsbelang!

Nochtans liefhebben

Al ziet u Hem niet, u hebt Hem wel hef, zo kan Petrus aan deze pelgrims schrijven. Dat hangt samen met dat andere hier, het geloof in Hem. Wie met een levend geloof verbonden is aan Christus, heeft Hem ook hef. Geloof brengt hefde met zich. De echtheid van het geloof bhjkt in de hefde tot Hem. Als ik mijn heilleer zoeken buiten mezelf, omdat ik in mezelf de dood vind, als ik het leer zoeken in Christus en ik zo aan Hem word vastgesnoerd, wordt Hij me dan niet dierbaar, krijg ik Hem dan niet hef? Als Zijn werk. Zijn macht en ontferming glans voor me krijgen, heb ik Hem dan niet hef? Als de Heihge Geest me al het mijne uit de handen slaat en ik waarachtig een goddeloze, een verlorene ben voor God en Hij Zich over me heenbuigt, krijg ik Hem dan niet hef? Als Zijn offer mij het enige middel tot behoud wordt, wekt dat geen hefde?

Het gaat over hefde tot Hem boven alles in beginsel. Het zou me niet verbazen als Petrus hier onwillekeurig toch heeft moeten denken aan de ontmoeting met de Opgestane. De levende Heere vroeg nadrukkehjk naar het hart, naar de hefde van Petrus. Hebt ge Mij hef...? En dat tegen de donkere achtergrond van wat er gebeurde in de zaal van Kajafas. Heere, Gij weet alle dingen. Gij weet... Petrus kent bij ondervmding wat hij schrijft in deze brief. En dan is het bij de lezers hefde tot Christus zonder dat ze Hem zagen.

Waarom hebben zij de Heere hef? Waarom zou vandaag een mens de Heere Jezus hefhebben? Weet u het? Het zit er van huis uit bij ons niet in. Zoveel mensen en dingen nemen een grotere plaats in mijn hart in dan Hij. Ik heb ze meer hef dan Hem. Maar als de Heihge Geest de nood van m'n leven aan de orde steh en in die ontzaghjke nood wil Christus Zich aandienen om uitkomst te brengen, dan komt er hefde tot Hem in mijn hart. Ik krijg in beginsel Zijn verschijning hef. Deze christenen hebben Hem hefgekregen omdat Hij tot hen kwam, toen zij voor God stonden met alleen het recht op de dood in hun handen.

Heeft het er soms niet mee te maken dat ze Hem gingen ontdekken met de ogen van het geloof als Degene Die vol is van genade en waarheid? Ze hebben Jezus Christus oprecht hef, omdat Hij zulke grote, machtige dmgen gedaan heeft en doet. Weet u waar we dan moeten beginnen en moeten emdigen als het over deze dingen gaat? Het offer van Zijn leven. Zijn voorbede. Zijn macht tot verlossing. Zijn zondaarshefde tegenover verklaarde opstandehngen. Zijn zoeken van het verlorene. Het geduld waarmee Hij de Zijnen draagt. Maar misschien zegt u wel bij uzeff: En nog is lang niet alles gezegd. De helft nog niet van alles wat Hem mijn hefde waardig maakt...

Hem niet ziende, maar wel hefhebbende. Hier steekt het geheim van het werk van de Heihge Geest achter. Hem hefhebbende als Degene Die is gegaan naar de Vader om dag en nacht te bidden. Kortom, er zouden wel duizend redenen te noemen zijn waarom degenen die Hem leren kennen Hem ook hefhebben. We kunnen het ook zo zeggen: Als u aan deze christenen vraagt waarom ze Hem hefliebben, zou u weleens als antwoord kunnen krijgen: Omdat Hij... ons eerst heeft hefgehad. Daarom! Is dat ten laatste niet de behj denis van al de Zijnen? Kunt u daar trouwens inkomen? Wordt Zijn hefde zo al meer een wonder? De liefde waarover het in onze tekst gaat, is uiteindelijk wederliefde. Een kool aangestoken op het altaar van Zijn Uefde. Hoe zou het ook anders kunnen? Een antwoord op wat Hij wilde doen in Zijn ontferming. Geen sterveling kan me duide- Ujk maken waarom Hij naar me omzag en met mij van doen wilde hebben, me tot Zich wilde trekken met üefdekoorden. Hoe langer je erover mediteert, hoe groter het geheimenis hier wordt. Is dat u bekend?

Geen mens die het verklaren kan. Petrus zelf kan het nog wel het allerminst verklaren en klein krijgen. Intussen zou het kunnen dat u dit leest en met een klemmende vraag zit: Hoe zal ik Hem hefhebben met zo'n hart als ik heb? Hoe kan dat ooit?

Bedoelt u daarmee soms dat alles u daarvoor ontbreekt en dat uw hart te dood en te koud is om Hem lief te hebben?

We weten - en het zit ook in onze tekst - dat deze üefde een vrucht is van het oprecht geloof in Hem. Daar kunnen we een paar dingen uit leren. In de eerste plaats dat de liefde niet uit ons is. Maar verder ook dat hier sprake is van pure genade. Dat hier gewezen moet worden op de Geest, Die niet üever doet dan zo werken in zondaarsharten dat ze ChrisUis liefhebben. U zult Hem hefhebben als u door de band van het levend geloof aan Hem verbonden wordt. Als de Heiüge Geest u in alle nood te hulp komt en u leidt. Ziet u hier ruimte?

Met eeuwige ernst geladen is het woord van Paulus: Indien iemand de Heere Jezus Christus niet hefheeft, die zij een vervloeking!

Boordevol troost is het woord: Alzo Hij de Zijnen, die in de wereld waren, hefgehad had, zo heeft Hij hen Uefgehad tot het einde!

Lunteren M. Goudriaan

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen