Met al de heiligen

BIJBELSTUDIE

'Opdat gij ten volle kon begrijpen met al de heiligen, welke de breedte en lengte en diepte en hoogte zij, En bekennen de liefde van Christus, die de kennis te boven gaat, opdat gij vervuld wordt tot al de volheid Gods' (Efeze 3:18-19)

'r is in Paulus' gebed voor de Efeziërs sprake van een zekere opklimming. Eerst heeft hij gebeden, dat zij met 'kracht' (vs. l6) versterkt zouden worden door Zijn Geest. En dat - Paulus' tweede bede: 'opdat Christus door het geloof in hun harten zou wonen' en zij 'in de hefde geworteld en gegrond' zouden zijn (vs. 17). Deze twee beden monden nu uit in een derde en laatste gebed: 'Opdat gij ten volle kon begrijpen met al de heiligen, welke de breedte en lengte en diepte en hoogte zif (vs. 18).

De breedte, lengte, diepte en hoogte waarvan? Paulus noemt het niet uitdrukkeUjk. Vandaar dat verklaarders met tal van voorstellen komen. De één denkt hier aan Christus' verzoeningswerk (Gnilka), de ander aan Gods heilsplan (Floor). Het hele verband waarin deze bede staat, noopt ons echter om vooral te denken aan de liefde van Christus (zo o.a. Calvijn, Greijdanus, Hendriksen). Paulus bidt, dat de Efeziërs zo met Gods Geest worden vervuld, dat ze in staat zullen zijn, letterhjk: 'de kracht zullen hebben' om die liefde van Christus ook daadwerkehjk te kennen. Breedte en lengte, diepte en hoogte ervan enigermate te peilen.

Met al de heiligen

Dat kan nooit op eigen houtje. Wij, die niet eens in staat zijn om hoogte, diepte, lengte en breedte van het heelal te peilen, hoe zullen we bij machte zijn om Gods hefde in Christus te meten? Daartoe is Gods Geest onmisbaar. Die de diepten van God onderzoekt (1 Kor. 2 : 10). Die het hart opent en het verstand verhcht. Die het uit Christus neemt en het ons verkondigt Qoh. 16 : 14). Maar, zo voegt de apostel er aan toe: om iets van die hefde te verstaan hebben de gelovigen ook elkaar nodig. Het is een kennen 'met al de heiligen'. Hier kan de Jood niet zonder de heiden. Hier kan de westerse kerk niet zonder de oosterse. De jeugd niet zonder de ouderen. Hij of zij die pas op de weg is niet zonder hem of haar die reeds vergrijsd is in de dienst des Heeren. Hier heeft een dominee zijn kerkenraad nodig en kan een kerkenraad niet zonder zijn gemeente.

'Met al de heiligen'. Dat is: in nauwe samenhang. In hartehjke onderhnge verbondenheid. Gods kinderen hebben elkaar in het geestehjk verstaan van de dingen tot een hand en een voet te zijn. Elkaar niet op te houden met allerlei beuzelarijen. Met praatjes en toestanden die op geen enkele manier stichten en van nul en generlei waarde zijn. Maar elkaar te spreken van Hem. Van de grote werken van God. Op te scherpen in Zijn hefde, die juist tegenover de diepte van onze schuld en verlorenheid zo heerhjk schittert.

Hierbij hebben we niet alleen te denken aan de heiligen die nu leven, maar ook de heiligen die reeds geleefd hebben! Aan de getuigenissen van het voorgeslacht. Aan heel de schrifteHjke nalatenschap van kerkvaders en reformatoren, van nadere reformatoren en puriteinen enz. Wat Hgt er niet een onderwijs in hun geschriften opgeslagen. In Zijn wijsheid heeft God de dingen zo geordend, dat willen we in Zijn hefde opwassen, we ook elkaar nodig hebben. En niet in het minst: ook de stem van de Kerk der eeuwen.

'Met al de heiligen'! God deelt de één dit, de ander iets anders toe. Geeft de één een diep inzicht in het üjden van Christus, de ander in de heerüjkheid van Christus. Hij geeft nooit alles aan één. En daarom: Gods kinderen en knechten blijven leerhng. LeerUng van God, van Christus, van de HeiUge Geest. Maar ook: leerUng van elkaar. Luisteren is altijd weer geboden. Naar God, maar ook naar elkaar. En voor ons dienaren: studie is geboden. Onderzoek van de Schriften. Grondige kennisname van het getuigenis van de Kerk der eeuwen.

'Met al de heiligen'! Zo is het Gods orde. Dat .bewaart voor zelfgenoegzaamheid en eigendunk. Dat bewaart voor een houding waarbij we denken het alleen te weten. Tegehjk doet dit ook uitzien naar het volmaakte, als alles wat ten dele is wordt afgelegd en vervuld wordt: 'Want wij zien nu door een spiegel in een duistere rede, maar alsdan zullen wij zien aangezicht tot aangezicht; nu ken ik ten dele, maar alsdan zal ik kennen geUjk ook ik gekend ben' (1 Kor. 13 : 12).

Onmetelijke liefde

Met al de heiligen moet nagespeurd worden: 'iveïke de breedte en lengte en diepte en hoogte zij'. En we zagen reeds: bedoeld is dan breedte, lengte, diepte en hoogte van de Uefde van Christus. 'Dft is een zeer nuttige vermaning, wat ons goed is te weten (...) De Uefde van Christus wordt ons voorgesteld, opdat wij ons in de overdenking ervan oefenen dag en nacht om ons daarin als het ware onder te dompelen' (Calvijn). U, die in Christus uw leven vond: oefent u zich daar ook in? Mag van u gelden: 'U zoekt mijn hart, mijn oog bUjft op u staren'? Dan komt u nooit uitgedacht en uitgepeinsd. Dan valt u van de ene verbazing in de andere.

'Hoe breed is Christus' Uefde? Tot aan de einden der aarde; Jood en heiden; blank en bruin; jong en oud. Hoe lang is Christus' Uefde? Tot in de eindeloze eeuwigheid. Hoe diep is Christus' Uefde? Tot onder de diepst gevallen zondaar. Hoe hoog is Christus' Uefde? Tot in de hemel der hemelen' (C. den Boer). Wie kan die Uefde peilen? Niemand! Ze is uit God. Ze is van eeuwigheid. Ze is vrij. Ze straalde reeds in de moederbelofte. Ze nam vlees en bloed aan, toen God Zijn Zoon in Bethlehem geboren deed worden. Ze schitterde op Golgotha, toen Christus plaatsvervangend voor een schuldig volk de vloekdood stierf. Ze Uchtte heerUjk op, toen op Pinksteren de Geest werd uitgestort, niet op het brave, waardige, of rechtzinnige, maar op 'vlees'.

Denk het u in: deze Uefde ontfermt zich over vijanden en opstandeUngen. Ze wordt bewezen aan mensen die niet anders verdiend hebben dan de eeuwige dood. Ze is er, waar mensen hun hoofd op het schavot moeten leggen en moeten beUjden: 'Ik ben, o HEER', Uw gramschap dubbel waardig'. Ja, deze Uefde doet harten, die van nature geneigd zijn God en de naaste te haten, ontvlammen in een harteUjke wederUefde die tot de beUjdenis brengt: 'Ziet, hoe grote Uefde ons de Vader gegeven heeft, nameUjk dat wij kinderen Gods genaamd zouden worden' (1 Joh. 3 : 1).

'En bekennen de liefde van Christus, die de kennis te boven gaat'. Dit 'bekennen' verschilt niet zoveel van het 'begrijpen' uit vs. 18: 'Opdat gij ten voUe kon begrijpen...'! AUeen, nu Ugt het accent meer op het feit, dat het ook een kennis is, 'die men ervaart, kennis van het hart, bevindeUjke kennis' (L. Floor). En juist die ervaring, die bevinding doet beUjden, dat deze Uefde in haar rijkdom nooit ten voUe gekend kan wor- den. Ze gaat alle 'kennis', elk voorstellingsvermogen te boven. Welke woorden we ook kiezen, elk spreken hierover is uiteindelijk toch niet veel meer dan stamelen. Ze is ten laatste 'onuitsprekelijk'(2 Kor. 9 : 15).

Het belangrijkste is: hebben we er ook zelf weet van? Immers, we praten niet over iets theoretisch, maar over een hefde die ook vandaag levende reahteit is en wordt ondervonden tot in het diepst van het hart! Eén ding is zeker: waar deze liefde bewezen wordt, daar breekt een harteUjk berouw zich baan: 'O hefde, die om zondaars te bevrijden, zo zwaar moest lijden'? Daar worden we met banden van geloof en Hefde verbonden aan Christus en God: 'Wien heb ik nevens U in de hemel, nevens U lust mij ook niets op de aarde' (Ps. 73 : 23)? En daar worden we gedrongen tot een Gode toegewijd leven, zodat daar is 'lust en liefde om naar de wil van God in alle goede werken te leven' (Heid. Gat. Zo. 33)?

Al de volheid van God

Dat is dan ook het heihge doel van deze hefde: 'opdatgij venule wordt tot al de volheid Gods'! Paulus wil zeggen: Efeziërs ik bid, dat juUie zo de hefde van Ghristus leren kennen en ondervinden, dat het juUie vol maakt. Niet vol van jezelf, maar vol van God. Vol van Christus. Vol van de Heihge Geest. Daartoe is reiniging nodig. Uitzuivering. De kruisiging van alles wat tot het oude leven behoort. En anderzijds, dat Christus het hart vervult. Immers, vervuh deze Christus in Wie de 'volheid van God' woont (Kol. 1 : 19 en 2 : 9) het hart van de Efeziërs, dan zullen zij ook vol zijn van God. Vol van Zijn Geest. Vol van Zijn deugden. Vol van Zijn werken. Met als rijke vrucht, dat ze niet langer kinderen zullen zijn die door van aUes en nog wat worden meegenomen, maar vast zullen staan in hun Heere en God (Efeze 3:13, 14). Maar daarover in een later stadium meer

Intussen, dit gebed dat Paulus voor de Efeziërs bidt, mag ook wel ons gebed zijn. Een gebed, dat Gods dienaren van dag tot dag op hebben te zen­ den niet alleen voor zichzelf, maar ook voor hun gemeenten. Terwijl de gemeenten dit voor al de gemeenten en voor héél de kerk hebben te smeken. Wat zou het er anders uitzien, als iets van dit gebed zijn beslag kreeg in ons midden. Hoeveel teerder zou het gebed zijn. Hoeveel heihger het leven. Hoeveel krachtiger het getuigenis naar buiten. Twist en wrok zouden verdwijnen. Liefde tot God en de naaste zouden opbloeien. De kerk zou hersteld worden tot een pilaar en vastigheid der waarheid. En daarom: 'Om deze oorzaak buig ik mijn knieën tot de Vader van onze Heere Jezus Christus, opdat Hij u geve...'!

Monster

L.W.Ch. Ruijgrok

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen