SCHEPPER

Kern-achtig

J. Hoek, Veenendaal

Geloven in God is geloven in de Schepper van hemel en aarde. Zondag 9 van de Heidelberger belijdt dat de eeuwige Vader van onze Heere Jezus Christus, die om Christus' wil mijn God en Vader is, de hemel en aarde met al wat erin is, uit niet geschapen heeft. De Vader van Jezus heeft alles gemaakt. Dat scheppingswerk moet dus wel liefdewerk zijn geweest. En dat is het nog steeds. In Zijn vaderlijke liefde en almacht houdt God het schoon gebouw van de schepping onwankelbaar in stand.

'Schepping' is een centraal moment in de openbaring van God: de HEERE heeft het eerste Woord en houdt het laatste Woord. Hij maakt alles vanuit het niets en vernieuwt alles vanuit de chaos (Gen. 1:1; Openbaring 21 : 5a). Het zou een misverstand zijn te denken dat het alleen op de eerste bladzijden van de Bijbel over de schepping gaat. Tussen wereldbegin en voleinding wordt de schepping bezongen in de psalmen, profeten grijpen erop terug, wijsheidsboeken staan er vol van. De Heere Jezus heeft een open oog voor het onderwijs van en de heenwijzing in de schepping. Denk bijvoorbeeld aan Zijn woorden over de vogels en de bloemen in de Bergrede (Mt. 6 : 26, 28) en aan de vele gelijkenissen die bij het gewone leven aansluiten.

De schepping wordt bijzonder toegeschreven aan de Vader. Nu zijn de werken van de drieënige God naar buiten toe niet te scheiden. Zo is ook de Zoon betrokken bij de schepping (vgl. Johannes 1; als het Woord in de wereld komt, komt Hij tot het Zijne) en de Geest niet minder (Gen. 1 : 2). Toch is met name de eerste Persoon de Schepper. Genesis gaat nu eenmaal aan Exodus vooraf. Schepping valt niet samen met verlossing. Je kunt niet zeggen dat Jezus van Nazareth, dat wil zeggen het vleesgeworden Woord of ook de Gekruisigde, de wereld geschapen heeft. Schepping en verlossing hangen met elkaar samen als schakels in de ene keten van Gods daden, maar men moet ze niet met elkaar vermengen en verwarren.

De Bijbel leert een creatio ex nihilo, een schepping uit het niets (Psalm 33 : 6, 9; Psalm 148 : 4, 5; Jes. 48 : 13). Het Hebreeuwse woord voor 'scheppen' {bard) wordt exclusief voor Gods werk gebruikt. Het is een handeling die door niemand na te bootsen is, voorbehouden aan God alleen. Daarnaast is sprake van asa, 'maken uit iets', zoals een kunstenaar iets moois 'schept' uit basismateriaal. In Genesis 1 is beide aan de orde. Deze schepping is tov, 'goed', hetgeen meer is dan 'geschikt voor zijn doel'. 'Het bittere raadsel van de goede schepping' is in Gen. 1 en 2 nog niet aan de orde. Dat wil zeggen: het lijden, de onvolmaaktheid, de dood zijn nog niet aanwezig in het begin van de Bijbel en bij de wieg van de aardse werkelijkheid. Dit houden we vol tegenover velen in de hedendaagse theologie die stellen dat het onharmonieuze en onvolmaakte door God gewild zou zijn in het kader van de worsteling, de evolutie op weg naar het volmaakte.

Wanneer wij in God als de Schepper geloven, sluiten we daarmee elke vorm van emanatie uit. Met andere woorden: Schepper en schepsel zijn principieel van elkaar onderscheiden. Het is niet zo dat wij als schepselen uit God voortkomen zoals het zonlicht uit de zon. Dan zouden we wezenlijk aan Hem gelijk zijn en alleen maar gradueel van Hem onderscheiden. Neenj_de..Bijkei_ljeert een principieel onderscheid. God is de gans Andere die uit puur welbehagen ervoor kiest ons als Zijn schepselen te laten bestaan. Hij had ook anders kunnen kiezen en dan waren wij er niet geweest, maar Hij evengoed wél! Gezien de volstrekte onafhankelijkheid van God (Hij is^uit Zichzdfjen om Zichzelf), is er voor Hem geen enkele noodzaak tot scheppen. De schepping is er niet noodzakgr lijkerwijs, _ maar vanuit Gods welbehagen. Zy is er dus evenmin toevallig, maar uitdrukkelijk gewild. "Hij had het ook niet kunnen doen. Maar het behaagde Hem het wel te doen: Hij deed het in Zijn goedheid. Hij gunde ook ons het plezier van er te zijn" (A.A. van Ruler). We mogen ook zeggen: Hij deed het tot Zijn eer. Gods glorie is aan het heil van de mens verbonden.

De leer van de schepping wijst ons de koninklijke weg tussen enerzijds verabsolutering en vergoddelijking van de wereld, anderzijds verachting en verwerping van de materie. Niets op aarde bewijzen we godde­ lijke eer. Zon, maan en sterren niet, oorlogshelden of sporthelden niet, despoten en dictators niet, wetenschappers en techneuten niet. Maar ook de economie niet en evenmin de gezondheid of de publieke opinie. Vanuit het geloof in de Schepper blijven we gereserveerd tegenover alles wat zich op aarde als absoluut aandient en wat volstrekte toewijding van ons eist. Dit geloof in de Schepper is de beste remedie tegen iedere vorm van verslaving!

Aan de andere kantLdezondsLziLnieiiiLde. stof (zoals de gnostiek leerde). Mani (216 - 277) stelde dat een slechte god verantwoordelijk was voor de materie. Marcion (2" eeuw) sprak van de demiurg, de mindere god van het O.T. Daartegenover houdt de belijdenis van God als Schepper juist in dat we het bestaan op aarde, en dus ook ons eigen leven, dankbaar mogen aanvaarden en als weldaad van God kunnen erkennen. We kunnen met blijdschap onze verjaardag vieren, omdat we mogen weten dat we er zijn dankzij Gods keuze om ons er te laten zijn. Schepping verdraagt zich niet met evolutionisme, wel met de erkenning van microevolutie. Vergelijk hierbij Hebreeën 11:3. Door het geloof verstaan wij dat de wereld door het Woord Gods is toebereid, alzo dat de dingen die men ziet, niet geworden zijn uit dingen die gezien worden. Verslaggevers, reporters en cameramensen zijn er niet bij geweest. We zijn enkel maar aangewezen op wat de Bijbel ons over de schepping vertelt. Wat is de aard van die bijbelse boodschap over hoe de wereld begon? Is dat af te doen als een primitief verhaal van mensen die nog niets wisten van ons moderne wereldbeeld en die nooit van de evolutietheorie hadden gehoord? Integendeel, het geloof ontvangt hier wel degelijk informatie over het prille begin van mens en wereld. Een harmonieuze combinatie tussen evolutieleer en_christeliik geloof is niet mogelijk. Hier moet een geloofskeuze worden gemaakt.

De belijdenis van God als Schepper stempelt ons geestelijk leven: geen wereldmijding, wel wereldwijding. We weten ons vreemdelingen in deze wereld, maar blieven toch de aarde trouw. Zorgvuldig gaan we om met dieren en planten, ja met heel het milieu. Dit gelooft stempelt alle verhoudingen: - De verhouding tot God: als Zijn schepsel ben ik geroepen tot Zijn dienst en lof. "We hebben te zijn wat we zijn: schepsel voor het aangezicht van de Schepper - in bescheidenheid, eerbied en gehoorzaamheid" (A.A. van Ruler).

- De verhouding tot de mensen en alle andere schepselen: ik weet me geroepen tot communicatie, zorg en beheer.

- De verhouding tot heel de schepping: ik mag de dieren, de planten, de bodem, de zee en de lucht niet zelfzuchtig en kortzichtig exploiteren, maar heb er als rentmeester zorgvuldig en liefdevol mee om te gaan. Hoe actueel in deze dagen waarin gezonde dieren worden 'geruimd' ten dienste van de heihge koe van de economie en het gouden kalf van de welvaart!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen