De Koning in Zijn paleis

MEDITATIE d

oor M. Goudriaan, Lunteren

„Maar de HEERE is in Zijn heilige tempel" Habakuk 2 : 20a

P allerlei manieren kan een mens staan voor het aangezicht van de Heere. De Bijbel geeft er genoeg voorbeelden van. Je kunt staan voor Zijn aangezicht en roepen tot Hem. Smeken tot God. Roepen om Zijn hulp en zegen. Of Hem aanbidden. Ook zien we mensen voor Hem staan en klagen. Hem aanklagen. Of klagen over hun weg. Naast dat alles is er ook het zwijgen voor Gods aangezicht. Daar spreekt Habakuk over en hij roept zelfs de hele aarde op om te zwijgen voor het aangezicht Gods. Zwijg voor Zijn aangezicht, gij ganse aarde!

Deze oproep geldt temeer omdat de HEERE in Zijn heilige tempel is, Zich daar onmetelijk hoog verheft. Overigens zou dat zwijgen weleens één van de moeilijkste lessen kunnen zijn, waar de Heilige Geest mensen in oefent. Mijn hand op de mond leggen en mezelf onderwerpen aan Hem. Maar ook Hem verwachten en naar Hem uitzien. Juist in de geestelijke strijd kan er zoveel onrust zijn, zoveel storm, dat alles gemakkelijker voor me is dan te zwijgen voor Hem. Dat het de moeilijkste oefening is om stil te zijn en te wachten op Hem. De Heere kan moeilijke wegen gaan, zodat zwijgen onnoemelijk zwaar valt. Habakuk weet er zelf alles van, hij kan ervan meepraten. Toch roept hij hier anderen en zichzelf op om te zwijgen.

De omstandigheden

Wat is de achtergrond van onze tekst? Over wie gaat het hier? Voor het verstaan van onze tekst is dat een belangrijke vraag, maar het beantwoorden ervan is nog niet zo eenvoudig. In mijn Bijbel staat boven dit hoofdstuk: de Chaldeën zullen gekastijd worden. Dat is er dan wel later boven gezet. Nu zouden we inderdaad aan hen, aan deze Chaldeën kunnen denken. Ze worden getekend als een strijdlustig volk, waardoor God Israël slaat. Toch zullen ze ook zelf weer geslagen worden, zo zagen we, en zeker wel als zij brallen: onze kracht is onze God.

Er zijn uitleggers die een andere weg opgaan. Zij stellen dat hier toch vooral gesproken wordt over Israël, het volk van het verbond. Habakuk houdt hier het volk van Juda een spiegel voor, zo is dan de uitleg. Voor beide opvattingen is wel wat te zeggen. Het is nog niet zo vreemd om zowel aan de Chaldeën als aan Juda te denken. In ieder geval wordt in onze tekst nadrukkelijk de hele aarde aangesproken. Joden en heidenen horen hier het Woord van God. Allen worden opgeroepen te zwijgen voor de God Die in Zijn tempel woont. We zouden kunnen denken aan kerkelijke en onkerkelijke mensen.

Het is opmerkelijk hoe actueel het spreken van Habakuk is, als hij de zonden van zijn tijd schildert. Zonden van de Chaldeën, jawel, maar toch ook van het volk van het verbond. Is het vandaag anders? Dringen de zonden van de wereld zonder God niet door tot in de kerk. Ze kruipen door de kieren en spleten van de kerk heen en worden gevonden onder de kinderen van het verbond. Als we zo dit zondenregister van Habakuk bekijken, blijkt er nog niet zo veel veranderd te zijn. Hoe komt het toch dat wij altijd weer geneigd zijn om te denken dat onze tijd principieel anders is dan vorige tijden?

Een paar dingen wil ik kort aanhalen. Habakuk heeft het hier o.a. over roof zucht, over het onrechtmatig verkrijgen van geld en goed. Het komt voort uit een grenzeloos materialisme. Naar jezelf toehalen van geld en bezit, hoe dan ook maar. Wij worden vandaag af en toe bang van geweld en criminaliteit. Het blijkt niet nieuw te zijn. Verder stelt de profeet een bepaalde, zelfgenoegzame verzekerdheid aan de kaak. Menen wij met ons kennen en kunnen niet alles in onze hand te hebben, tot de oorsprong en het einde van het mensenleven toe? Ook in de kerk zijn we vaak zo geïmponeerd door wat sterk en groot en succesvol is. Wat Paulus belijdt: Als ik zwak ben, dan ben ik machtig, dat blijkt een moeilijke en zeldzame les te zijn.

Verder schildert Habakuk de mens die zich uitleeft in genot, in drankzucht, in sexuele losbandigheid. Waar is hier het nieuwe onder de zon? Dan noemt de profeet nog de afgoderij. Ja, onder de Chaldeën zeker! Soms niet onder de kinderen van Abraham, Izak en Jakob?

Habakuk weet wat het is om op een geweldige wijze aangegrepen te worden door al die dingen. En vooral wel wanneer God in dit alles schijnt te zwijgen, is het alsof zijn ziel eronder verscheurd wordt. Profeten zijn mannen die als het ware breken onder de macht van de ongerechtigheid en de afgoderij. En dat nog het meest wanneer die gevonden worden onder de kinderen van het verbond! Denk trouwens eens aan de ontroerende klacht van de HEERE Zelf: Maar Mijn volk wou niet, naar Mijn stemme horen! Mijn volk...!

Habakuk heft zijn ogen op

Als laatste bracht de profeet de afgoderij naar voren. Als hij daarover gesproken heeft, is het alsof hij zijn ogen van alles aftrekt en omhoog slaat... Opslaat naar de hemelse tempel en zo het oog slaat op de levende God, de Koning.

Maar de HEERE - dat is in de Bijbel vaak het Evangelie in een paar woorden. Het nochtans van de werkelijkheid en de heerlijkheid Gods. Als het u te doen is om de levende God en Zijn werk, om de heerlijkheid en de genade van Christus, moet u maar eens goed kijken naar de profeet. Neem een voorbeeld aan deze man die temidden van al de afgoderij zijn ogen omhoog slaat. Als het zien van de goddeloosheid, buiten u maar ook in u, uw ziel verwondt en pijnigt, is er geen beter medicijn dan het zien op Hem Die in Zijn heilige tempel is. Nergens is meer troost te vinden dan daarin: Maar de HEERE...

Wat bedoelt Habakuk als hij zegt dat de HEERE in Zijn heilige tempel is? Dat de HEERE in de tempel te Jeruzalem woont? Dat Hij daar in het bijzonder Zijn woonplaats heeft, daar waar de offers worden gebracht? Natuurlijk is dat wel waar, maar toch zullen we nog aan iets anders hebben te denken. We mogen ook vertalen: de HEERE is in Zijn heilig paleis. Een koning heeft een paleis waarin hij woont. Zo ook de Koning van hemel en aarde. Dan hebben we hier bij het heilig paleis te denken aan de hemel, waar Hij Zijn troon heeft opgericht. Hoevaak komen we trouwens die gedachte niet tegen in de Bijbel? De Psalmdichters zingen ervan, de profeten troosten er het volk, de godvrezenden onder het volk, mee. Mensen zingen erover in diepe verwondering. Habakuk houdt het joden en heidenen voor, en hij verbindt er deze boodschap aan: zwijg voor Zijn aangezicht.

Wat een prediking! In de hemel heeft Hij Zijn troon opgericht. Daar woont Hij in Zijn glanzende hoogheid en heerlijkheid, als de Koning van hemel en aarde. Dat is de kerngedachte in dit alles, waardoor zovelen geraakt zijn tot in het diepst van hun hart: Hij is de Koning van hemel en aarde. Ik wil nog twee Schriftgedeelten noemen waarin dezelfde gedachte sterk naar voren komt.

Ik denk aan Psalm 11. David verkeert in één van de moeilijkste perioden van zijn leven. Er wordt tegen hem gezegd: Vlucht, zwerf als een vogel naar het gebergte, berg je daar! De goddelozen spannen de boog. Zeker, zegt David, de fundamenten, waar de wereld op rust, wankelen. De rechtvaardige wordt vertreden door het geweld van de goddeloze. En dan plotseling breekt in de ontzaglijke strijd van David het licht door: De HEERE is in het paleis van Zijn heiligheid! Hij is Koning! Eigenlijk hetzelfde als hier bij Habakuk. Alles lijkt op zijn kop te staan. De rechtvaardige voelt de machtige voet van de goddeloze in zijn nek. Moet hij hulpeloos omkomen? Moet daarmee Gods werk tenonder gaan? Was het tevergeefs om op God te hopen? De HEERE is in Zijn heilig paleis!

Een ander voorbeeld: De profeet Micha begint zijn profetie met een oproep aan de volken: Hoor, gij volken, altemaal! De HEERE Heere zal tot een getuige tegen u zijn, de Heere uit Zijn heilige tempel; want ziet. Hij gaat uit van Zijn plaats... Micha verkondigt de Heere Die in Zijn heilige paleis is, daar tot een getuige is en vandaar zal nederkomen. De Koning Die uit Zijn paleis zal treden om Zijn macht te laten zien onder de volken.

We krijgen nu wat meer zicht op onze tekst. Waar blijkt het om te gaan? Wel, de HEERE verheft Zich in Zijn paleis, waar Hij Zijn troon heeft vastgesteld. Hoog in de hemel verheven heeft Hij alles op de aarde onder Zijn voeten, niets uitgezon- derd. Het heeft Psalmdichters en profeten geraakt en geroerd tot in het diepst van hun ziel. Ze hebben met al hun strijd en vragen leren schuilen bij deze grote God. Ze leerden op bepaalde momenten zwijgen voor Hem in eerbiedig uitzien naar het moment dat Hij uit Zijn paleis zou treden om Zijn heerlijkheid te tonen onder de volken. Kent u dat geraakt worden door deze dingen?

Iemand noemde dit één van de belangrijkste thema's uit Habakuk: De HEERE is Koning. Op dit punt lag een heel stuk strijd van Habakuk. Hij had het zo intens moeilijk met de werkelijkheid die hij om zich heen zag. Wat hij zag onder de kinderen van het verbond, wat hij hoorde van de macht van de Chaldeën. Het hart van Habakuk brak op bepaalde momenten. Iets van de strijd van Job en Asaf vinden we ook bij deze profeet. Gods weg is hem vaak zo raadselachtig, zo pijnigend. Hoe valt dit alles te rijmen met de heerlijkheid van God, met Zijn genade voor Zijn hulpeloze bedelaars? En neemt Hij het dan niet op voor Zijn Naam? Moet het nu zo, hiermee en daarmee? O God!... zo kreunt het hart van de profeet. Ligt hier ook vandaag niet een stuk strijd bij degenen die de Heere vrezen?

De HEERE is in Zijn heilig paleis! Hij is daar niet om alleen maar werkeloos toe te zien. We hopen er volgende week op terug te komen. Intussen kunnen wij onszelf dan eens afvragen wat het Koning-zijn van de HEERE voor ons betekent.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen