Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Door de Jordaan

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Door de Jordaan

8 minuten leestijd Arcering uitzetten

UIT DE HEILIGE S C H R I F T

door K. ten Klooster

W E zagen dat Israël stond voor de Jordaan, op het punt om het land wat de Heere hen had beloofd in te trekken. Het moest om zo te zeggen herexamen doen, want 40 jaar geleden hadden ze ook al aan de grens gestaan. De Jordaan was een formidabele hindernis. Het was de tijd van de oogst en dat was de tijd van de hoogste waterstand in de rivier. Déar brengt de Heere Zijn volk en ze zijn daar 3 dagen gelegerd. Israël moest zich bewust zijn van eigen hulpeloosheid en totale onmogelijkheid om Kanaan binnen te gaan. Als de Heere geen nieuw wonder aan de vele die Hij al had gedaan, zou toevoegen, zouden ze nog omkomen. Elke vorm van vertrouwen op menselijke kracht moest (en moet) uitgebannen worden. Het vertrouwen moest gericht zijn op de ark. De ark die getuigenis gaf van Gods heiligheid en majesteit (de wet), maar ook van Gods barmhartigheid en heil (het Evangelie). De ark, teken van Gods tegenwoordigheid in verzoening en verlossing, profetie, verkondiging van Christus Jezus de Heere. De ark is het centrale van dit hoofdstuk, het geheim voor Israël vóór de Jordaan en dóór de Jordaan.

De priesters

De ark dan werd gedragen door de priesters (Jozua 3:6). Dat was op bevel van God Zelf. Als een goed leider geeft Jozua de instructies, die hij van God had ontvangen (Jozua 3 : 8) nauwkeurig door. De priesters moesten de ark nemen en die voor het volk uitdragen. Iedereen kon de ark zien en iedereen moest op de ark het oog gericht houden. De priesters moesten zich in het water begeven en God zou door Zijn wondermacht een veilige weg door het water banen. Het was én voor het volk én voor de priesters een geloofszaak. De priesters voorop met de ark, het volk had te volgen. Zo zouden ze allemaal veilig aan de overkant komen. Jozua wekt het volk krachtig op: „Ziet, de ark van het verbond van de Heere der ganse aarde gaat door voor uw aangezicht in de Jordaan... Want het zal geschieden met dat de voetzolen van de priesters, die de ark van de Heere, de Heere der ganse aarde dragen, in het water van de Jordaan zullen rusten, zo zullen de wateren van de Jordaan afgesneden worden" (Jozua 3 : 11, 13). En zo gebeurt het ook! De priesters komen aan de oever van de rivier - u kunt zich voorstellen dat iedereen de adem inhield - en als een daad van geloof en gehoorzaamheid zetten ze hun voeten op het water. Daarbij steunen ze enkel en alleen op wat God had gezegd.

En dan gebeurt het wonder. De stroom van het water bleef onmiddellijk staan, alsof er een stuwdam was gemaakt. Dan is er dat pad door de Jordaan. Dat is van de Heere alleen zonder enige hulp van mensen. Dat gaat dwars door de onmogelijkheid van de kant van het volk heen. Gód baande door de woeste baren en brede stromen hun een pad!

Dat geldt nog. Voor welke Jordaan we ook maar komen te staan, maatschappelijk, kerkelijk, persoonlijk. Er is veel onrust, op elk gebied. Binnen eenjaar voor de tweede keer naar de stembus. Hoe zal het dit jaar met de Hervormde Kerk gaan? Hoe zal het zijn in ons persoonlijk leven? Ook daarin kunnen er heel wat onoverkomelijkheden zijn. Zoals de Jordaan van schuldbesef en verslagenheid, de Jordaan waar de golven van aanvechting zich verheffen, de Jordaan van zorg en moeite, eenzaamheid en gebrokenheid, verdrukking en lijden. En niet in de laatste plaats de doodsjordaan waar we ook allemaal voor komen te staan. Hoe komen we erdoor? Door te zien op de ark! Door de noodzakelijke les te leren van het zien op Christus, het leven uit Hem, het volgen van Hem. Het gaat op al die gebieden en bij al de stromen en golven om geloof én gehoorzaamheid. De priesters droegen de ark, ze moesten wel het water in en ze wisten niet hoe het zou gaan! Het gaat er maar om dat we afzien van onszelf en van het vertrouwen op mensen en mensenhulp. Er kunnen golven en baren zijn, we kunnen geen weg zien bij onszelf, er kan een bijzondere nood of een verborgen kruis zijn. Christus is voorgegaan. Hij gaat voor. Ook vandaag geldt dat er voor de Heere niets te wonderlijk is, als er maar een stil en hartelijk vertrouwen is op Zijn sterke en genadige hand. Als we Hem maar gehoorzaam zijn.

Steevast

De priesters liepen tot in het midden van de Jordaan. Het zal wel dat hun hart in de keel bonsde. Immers het water hoopte zich op en de priesters stonden dan toch maar op de bodem van de rivier. Maar ze droegen de ark van het verbond! De Heere Zelf was bij hen, met hen. De zichtbare, genadige tegenwoordigheid van de Heere. Omdat ze gingen in de weg van de Heere en gehoorzaam waren aan de bevelen van de Heere. En had Hij het niet beloofd: „Ik zal u niet begeven, Ik zal u niet verlaten" (Jozua 1 : 5)?

En dan staat er dat de priesters steevast op het droge stonden, in het midden van de Jordaan. Steevast d.w.z. standvastig en onbeweeglijk. Als heel het volk aan hen voorbijtrekt, blijven ze steevast staan en wijken niet. God beproeft het geloof en de gehoorzaamheid van de priesters, van Zijn dienaren. Zij moesten niet denken aan zichzelf, maar aan het Woord van de Heere en daaraan trouw zijn en blijven. God had dit ingesteld als een middel om de veilige doortocht te voltooien. Treffende les voor allen die geroepen worden de ark van het verbond te dragen voor het volk. De dienst van de verzoening, de boodschap van het Evangelie. Daarbij is het van het grootste belang dat we mannen zijn uit één stuk. Niet met elke wind meewaaien, de zonde afbreken door gerechtigheid. Zo de priesters zo het volk. Dienaren en ambtsdragers hebben een voorbeeld te zijn in geloof, in godsvrucht, in heilige wandel en godzaligheid. Er is ook vandaag de roeping om niet gelijkvormig te zijn aan het schema van deze wereld. Bij zogenaamde nieuwe of gewijzigde inzichten niet meeschuiven en van standpunt veranderen, als daar geen bijbelse grond voor is. Wil dit een pleidooi zijn voor al dan niet krampachtig conservatisme? Nee, het is slechts een onderstreping van het bijbels gebod om het goede pand dat ons is toevertrouwd te bewaren (1 Tim. 6 : 20). Bewaren de gezonde leer van het geloof, die ons als een pand in bewaring is gegeven. Die dan ook niet prijsgeven, maar strijden: profetisch, priesterlijk, koninklijk.

Goede herders zijn en de wacht houden tegen de grijpende en verscheurende wolven. Naar mijn overtuiging is het gevaar van biiinenuit (de dwaling, de verleidende geesten en het bedrog) groter dan het gevaar van buitenaf (de vervolging). Het is moeilijk vast te stellen welke van de twee de meeste schade heeft aangericht.

Maar hoe dan ook waaien er heel wat winden, heerst er een stortvloed van meningen, zijn er zoveel pogingen om toch maar vooral bij de tijd te zijn, dat een mens er soms van in ademnood komt, omdat het niet valt bij te benen. Hoezeer nemen zaken ons in beslag die voor God en de mens in het licht van de eeuwigheid geen waarde hebben. Gedachtespinsels die het nooit verder brengen dan het web van een spin: eigen maaksel. Dat geeft strijd, want hoewel de waarheid onoverwinnelijk is, heeft het haar nooit aan bestrijders ontbroken.

Daarom is de verantwoordelijkheid groot, om te blijven bij de gezonde woorden, steevast en niet daarvan wijken. Wij vergeten daarbij niet dat evenals het volk ook de priesters zich moesten reinigen, de zonde nalaten en afbreken door gerechtigheid, zich van bepaalde dingen onthouden. Dat vervolgens hun gedachten vervuld moesten zijn van de wonderen van God, van het overdenken van de woorden en de daden van God. Ze moesten zich houden aan wat de Heere door Jozua tot hen had gesproken. Een onwankelbaar vertrouwen op dat Woord van de Heere. Het oog gericht op Christus en nergens anders op steunen dan op de Heere alleen.

Trouw en gehoorzaam zijn, zien op de ark. Voor Israël was er geen andere weg. De God van Israël leeft nog. Hij is geen wassen of stenen beeld in een museum. Hij is de levende, de sprekende, de handelende, de tuchtigende God. Hij volvoert Zijn raad. Hij zal voorzien! Hij leidt Zijn volk zee en grote wateren door. Hij zorgt ook voor Zijn kerk. Haar roeping? Trouw en gehoorzaam zijn aan God. Niet zien op mensen, maar op Christus. Hem alleen vrezen.

Dit artikel werd u aangeboden door: https://www.hertog.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 10 januari 2003

Gereformeerd Weekblad | 16 Pagina's

Door de Jordaan

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 10 januari 2003

Gereformeerd Weekblad | 16 Pagina's