Volbracht

MEDITATIE

door A.J. Kunz, Groot-Ammers

Hierna Jezus, wetende dat nu alles volbracht was, opdat de Schrift vervuld worde, zeide: Mij dorst. Johannes 19 : 28

ANAF het kruis spreekt Jezus Zijn laat­ Vste woorden. In deze kruiswoorden weerspiegelt zich het borgtochtelijke lijden van Christus. Tussen deze geladen woorden klinkt ook het kruiswoord van onze tekst; 'Mij dorst'. Het lijkt een woord van een andere orde dan de andere kruiswoorden. We horen er het lichamelijke lijden van een stervende in. Het gaat op Golgotha, zoals in iedere sterfkamer. Met zachte stem vraagt de stervende om een beetje water. En met liefdevolle hand geven we een klein slokje te drinken. Een laatste verzachting in het sterven.

Op Golgotha klinkt de klacht van een stervende. 'Mij dorst'. Eigenlijk klinkt dit nog een beetje te plechtig. 'Ik heb zo'n dorst.' Voor Jezus is Zijn stervensuur aangebroken. De martelgang van Golgotha nadert zijn einde. Hevige koortsen slopen Zijn toch al zo vermoeide Hchaam. De brandende zon doet er ook al geen goed aan. 'Ik heb zo'n dorst'. Hoelang heeft Jezus al niets meer gedronken? In de opperzaal heeft Hij de beker rondgedeeld.Toen sprak Hijr'Ik zal niet meer drinken van de vrucht van de wijnstok, totdat Ik die met u nieuw zal drinken in het koninkrijk van God.' Inmiddels zijn vele uren verstreken. Bij de kruisiging heeft Jezus de edik geweigerd, omdat Hij bij Zijn volle bewustzijn moest lijden. Maar aan hefeinde van Zijn kruislijden zegt Hij: Mij dorst.

Om iets van de diepte van dit woord te peilen, moeten we bedenken wanneer Jezus dit woord heeft gesproken. Johannes geeft het tijdstip nauwkeurig aan. Jezus zegt het, als Hij weet dat alles is volbracht. We horen de overwinningsroep 'Het is volbracht' in de verte al klinken. Het helse lijden van de drie- urige duisternis is ten einde. Alles is volbracht. Alle schuld is verzoend. Drie uur lang heeft Jezus gezwegen. Hij heeft Zich door de hel heen geloofd. Ik erken de schuld, die U tot straf bewoog; Uw doen is rein, Uw vonnis gans rechtvaardig. Zolang het duister is, zwijgt Jezus. In het geloof: 'Ik verlaat Mij in Mijn leed op U alleen, die weet de maat én het einde van Mijn lijden.'

Als alle leed geleden is, weet Jezus ook dat alles is volbracht. Het werk van de verzoening is tot een einde gebracht.Jezus komt op Golgotha tot Zijn doel: Hij is hier ten volle het Lam van God, dat de zonden der wereld wegdraagt. Gewoonlijk worden de woorden 'opdat de Schrift vervuld zou worden' betrokken op het kruiswoord 'Mij dorst'. We mogen er een vervulling in horen van Psalm 22 en vooral van Psalm 69. Psalmen waar David klaagt over lichamelijke uitputting. Die woorden worden aan het kruis vervuld. Maar we mogen die woorden 'opdat de Schrift vervuld zou worden' ook betrekken op het voorafgaande: Jezus weet dat alles volbracht is om de Schrift te vervullen. Alles is volbracht, dat wil zeggen: heel de Schrift is vervuld. Het Griekse woord voor 'vervullen' betekent letterlijk: tot het doel brengen. Aan het kruis brengt Christus de Schrift tot zijn doel. Alles wat over Hem geschreven is, heeft Hij volbracht. Het offer van de verzoening heeft Hij gebracht. Urenlang was Hij ver van Zijn Vader, in de helse duisternis, omdat wij zo ver van de Vader zijn weggeraakt. En op grond van de Schrift heeft de Vader geëist dat er aan Zijn geschonden recht voldaan zou worden. Er staat immers geschreven: ver- vloekt is een ieder, die niet blijft in al hetgeen geschreven is in het boek van de wet, om dat te doen.

Aan het kruis vervult Christus de gehele Schrift. Het gaat niet alleen precies, zoals het in het Oude Testament is voorzegd. De vervulling gaat nog verder. Christus brengt de Schriften tot hun doel. Waar gaat het in de Bijbel anders om, dan dat God door mensen wordt geëerd? Dat God krijgt waar Hij recht op heeft? In de urenlange helse duisternis geeft Christus Zijn Vader Zijn eer terug. Onze belijdenis zegt: 'Zo heeft Hij dan wedergegeven, wat Hij niet geroofd had, en Hij heeft geleden. Hij rechtvaardig voor de onrechtvaardigen.'

Als alles is volbracht en als de Schrift is vervuld, zegt Jezus: Mij dorst. Op het eerste gehoor is dit kruiswoord misschien van een andere orde dan de andere woorden, maar dat is dan alleen op het eerste gehoor. Als ons gehoor gescherpt wordt door de Heilige Geest, dan horen we ook in dit korte kruiswoord het borgtochtelijke lijden van de Heere Jezus. Ik heb zo'n dorst. Dat is de klacht van de hel. Daar is immers geen verkoeling en verkwikking. Ik lijd smarten in deze vlam, horen we de rijke man in de gelijkenis zeggen. Zend Lazarus om mij een druppel water te geven. Op Golgotha klaagt Jezus: Mij dorst! Mag Hij wel drinken? Ja, nu wel. Immers: alles is volbracht. De Schriften zijn vervuld. Het laatste wacht nog: het sterven. Het diepste van Zijn lijden ligt echter achter Hem. Nog even, en Hij mag rusten van Zijn middelaarswerk.

Mij dorst. Het is de klacht van de verlatenheid. Deze klacht komt over Zijn droge lippen, maar ze komt ook uit Zijn ziel. 'Mijn ziel dorst naar God, naar de levende God, wanneer zal Ik ingaan en voor Gods aangezicht verschijnen? ' (Psalm 42). 'O God, Gij zijt Mijn God! Ik zoek U in de dageraad; Mijn ziel dorst naar U; Mijn vlees verlangt naar U, in een land, dor en mat zonder water' (Psalm 63). Wat mat er meer af, dan dat God Zijn aangezicht verbergt? Jezus voelt de pijn in Zijn ziel, maar ook in Zijn lichaam. En ook dit doorlijdt Hij als de Borg en Middelaar van zondaren. Hoort u het evangelie in dit kruiswoord? Mij dorst. Ons avondmaalsformulier zegt: daarom worden wij van onze eeuwige honger en kommer verlost. Hoe horen wij deze klacht? Voor een mens zonder God is ze om van te huiveren. Als Jezus dit al roepen moest, waar zullen wij dan blijven? Maar als we Hem kennen mogen als onze Heere en Zaligmaker, klinkt ook in dit korte kruiswoord het heerlijk evangelie door. Christus verlost ons van het helse lijden, dat wij verdiend hebben.

Als alles is volbracht, roept Jezus: Mij dorst. Wat Hij te drinken krijgt, is zure edik. David klaagde er in Psalm 69 al over, hoe mensen hem het leven zuur maken. 'In mijn dorst hebben ze mij edik te drinken gegeven.'Jezus krijgt ook edik te drinken. Een laatste gunstbewijs. Een laatste vernedering. Maar ze kan niet verhinderen, dat het einddoel is bereikt. Terwijl de levenskrachten Zijn lichaam verlaten, roept Jezus nog eenmaal met grote stem: 'Het is volbracht!' Het is de juichkreet van de Knecht des Heeren, die zegt: 'Ik zal de beker der verlossingen opnemen en de Naam des HEEREN aanroepen' (Psalm 116). De vervulling van de Schrift brengt Hem door de klacht 'Mij dorst' naar de juichkreet 'Het is volbracht'. Bach laat in zijn Johannes-Passion de klacht overgaan in: 'Der Held aus Juda siegt mit Macht und schHesst den Kampf. Es ist voUbracht!' Zo wordt voor dorstenden de fontein van het water des levens geopend. Zo mogen dorstigen genodigd worden tot de fonteinen van het heil. Opdat het voor eeuwig waar zal worden: ze zullen niet meer hongeren en niet meer dorsten. Het wordt Goede Vrij dag!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen