Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Vriend of vijand?

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Vriend of vijand?

8 minuten leestijd Arcering uitzetten

UIT DE HEILIGE SCHRIFT

door K!. ten Klooster, Ridderkerk

ET volk Israël was door deJordaan ge­ H trokken. De besnijdenis is voltrokken, het Pascha is gevierd, men heeft van het ongezuurde brood gegeten en van het overjarig koren. Het manna is nu opgehouden, het voedsel waardoor het volk tijdens de woestijnreis was onderhouden. Jozua had de bevelen van de Heere uitgevoerd, hij was gegaan in de weg van de gehoorzaamheid. Nu treffen we hem aan bij Jericho, alleen. (Jozua 5 : 13).Wat deed hij daar? Het staat niet met zoveel woorden in de Bijbel. Het kan zijn.

dat hij de afzondering zocht voor gebed. Het kan ook zijn om de stad te inspecteren. Immers, het ligt wel voor de hand dat hij daar heeft rondgelopen met de vraag, hoe deze ommuurde stad ingenomen moest worden. Hij zal toch een bepaalde tactiek moeten uitstippelen, een plan de campagne opstellen, op welk punt de stad aangevallen moest worden. De Heere had de belofte gegeven dat ze het land in bezit zouden nemen, Hij zou al de vijanden voor hun aangezicht wegdoen. Maar die belofte werkt niet automatisch en is geen kussen om er behaaglijk op neer te vleien, maar om er op te pleiten en er werkzaam mee te zijn. De vervulling ervan voltrekt zich in de weg van strijd. Na de verbondsvernieuwing bij Gilgal is er de harde werkelijkheid: de zware en massieve muren van de sleutelstad van het beloofde land. Als Jozua aan het overwegen is en zich afvraagt hoe de Heere de belofte zal vervullen, worden zijn gedachten in een andere richting geleid.

De Man met het zwaard

Als er staat dat hij zijn ogen ophief, dan dient dit voor de zekerheid, zodat niemand zou denken dat zijn blik vertroebeld was door een ijdel spooksel (Calvijn). Het is dus geen droom maar werkelijkheid wat Jozua ziet. Er staat Iemand voor hem. Hier wordt hij beproefd. Hij doorstaat die proef. In de weg van de gehoorzaamheid van het geloof hoeven we niet te vrezen. De Man staat tegenover hem met een uitgetrokken zwaard in de hand. Jozua raakt niet in paniek, trekt zijn eigen zwaard niet maar gaat erop af. Wie bent U? Moet er gestreden worden, Jozua is er toe bereid. De Heere had tegen hem gezegd: Wees sterk en hebt goede moed (Jozua 1:6)! Maar hij moet wel eerst de zekerheid hebben of hij met een vriend of een vijand te doen heeft.Vandaar de vraag: zijt Gij van ons of van onze vijanden? Het antwoord is ontkennend. Ik ben geen Kanaaniet en geen Israëliet. Maar ik ben de Vorst van het heir des Heeren: Ik ben nu gekomen (Jozua 5 : 14)! Het is een koninklijk antwoord. Jozua, Ik ben de Engel van het verbond, de Zoon van God die hier verschijnt. Zo zag ook Bileam Hem op het pad van de wijngaarden met een uitgetrokken zwaard in de hand (Num. 22 : 23). Zo heeft ook Johannes op Patmos Hem meer dan eens gezien, in de gestalte van de strijdbare Held (Openb 1 : 16). Nee het zwaard van Jozua en Israël zal de vijand niet verjagen en het land beërven. De Vorst komt en doet het. Dat is de stijl van de werken van de Heere in de hemel. Hij doet alles alleen. Als het er echt op aankomt, komt niets van Jozua en van Israël in aanmerking. En van ons al evenmin. Wie de gedachte koestert, zelf nog een bijdrage te moeten leveren, is bij de Heere aan het verkeerde adres. Zalig wie de Heere alleen laat werken en er zelf zo helemaal wordt buitengezet. De Vorst, de Christus Zelf verschijnt hier aan Jozua, in één van de voor - vormen van de vleeswording van het Woord.

Hij was het terwille van Wie Israël werd uitverkoren. Om Hem was Israël uit Egypte geleid en door de Jordaan getrokken. Hij komt en gaat door. Hij staat voor Zijn eigen werk in. Het is Hem niet genoeg Zijn volk op veilige afstand te besturen. Hij komt tot hen met Zijn hemelse legermacht. Hij is er de Aanvoerder van, Hij heeft daarover te gebieden.

In het vieren van het Pascha werd Hij afgebeeld als het geslachte Lam (Jozua 5 : 11). Hier is Hij met een zwaard en verschijnt als de Leeuw uit de stam vanjuda (Openb. 5:5). Jozua moet op Hem zien, naar Zijn zwaard kijken, dat zal Israël de overwinning bezorgen. Hij is de Eerste en de Laatste. Het zwaard betekent én verlossing voor Zijn volk én gericht voor Zijn vijanden. Zijn zwaard betekent strijd, verlossing, overwinning. Hij zal ook nu voor Zijn Israël strijden en zij hebben slechts stil te zijn (Ex. 14 : 14) en te volgen. Is dat niet het wezenlijke van het geloof als het echt is? Nieuw - Testamentisch gesproken, ingaan tot de overwinning die Hij behaald heeft op al Zijn vijanden? En is dat niet de zwaarste strijd om daar dan ook genoeg aan te hebben en de Heere eenvoudig gehoorzaam te zijn, in aUes? Dat is de Heere alles laten doen. Dat is leven bij het Woord, wat ook een zwaard is (Hebr. 4:12). Dat zet ons op onze plaats, ontdekt en ontmaskert onze zelfwerkzaamheid en zelfredzaamheid. Dat legt open ons verzet tegen het leven van genade alleen en leert ons, in de kracht van zijn Heilige Geest de les van de totale overgave en onderwerping aan Hem. Dat zien we hier.

Overgave

Want hoe is nu de reactie van Jozua? Hij als opvolger van Mozes is tegenover deze Vorst generaal af. Hij doet het enige wat een mens doen kan als hij tegenover de Heere komt te staan. Hij aanbidt en stelt zich ter beschikking: Wat spreekt mijn Heere tot Zijn knecht (Jozua 5 : 14)? Hij aanbidt zijn Meester. Hij erkent Hem, buigt voor Hem in Zijn recht en genade. En het is tegelijk luisteren naar wat Hij te zeggen heeft. De Heere aanbidden, zeggen de Heere te dienen en te prijzen, zonder Hem gehoorzaam te zijn, is schijnvroomheid. Legt u de toets maar aan. Want hieraan kunt u weten of u de Heere kent en liefhebt, of het echte geestelijke leven u niet vreemd is: of u naar Zijn stem hoort en die stem gehoorzaamt! Wat spreekt mijn Heere tot Zijn knecht? Dat is de enige vraag die zin heeft tegenover de Heere in het dal van de verootmoediging. Die houding en deze vraag. Dat bewijst dat we op onze plaats zijn. Ik hoop dat u dat weet uit uw eigen leven, in de ontmoeting met de Vorst van het heir des hemels. Het is niet de gezindheid van de mens die nog rechtop staat in die natuurlijke levenshouding. Misschien wel heel mooi verpakt en alleszins godsdienstig ingekleed, met de nodige interesse in religieuze zaken. Waar de Geest van Christus werkt neig ik het oor om op Gods inspraak te wachten. Dan hoor ik het woord van Zijn genade, van Zijn overwinning, van Zijn ontferming. Dan vertrouw ik mij daaraan toe. Déze Vorst, Hij is dé Overwinnaar. Hij is dood geweest en ziet. Hij leeft (Openb 1 : 18). Hij gaat voorop en doet allen die van Hem zijn delen in Zijn overwinning. Ze mogen verwachten de beloofde erfenis.

De gehoorzaamheid van Jozua blijkt ook uit het feit dat hij de opdracht die hij nu krijgt uitvoert. Trek uw schoenen van uw voeten; want de plaats waarop gij staat is heilig. En Jozua deed alzo (Jozua 5 : 15). Het is hetzelfde bevel wat ook Mozes kreeg bij de brandende braambos (Ex 3:5). Nu kon Jozua goed zien met Wie hij te doen had. Hij moest daarom met heilige eerbied vervuld zijn. Die eerbied waarmee de mens heeft te staan voor de heilige God. Wéét hebben van de afstand. Geplaatst in het licht van de heihgheid en majesteit van God, schrompelen aUe vanzelfsprekendheden weg. Het is hoog tijd dat we dit aspect van het christelijk geloof benadrukken. Nu wij geneigd zijn alles in het platte vlak van onze menselijkheid te trekken. Omdat wij ons de heiligheid en de majesteit van God niet meer bewust zijn, is er zoveel wereldgelijkvormigheid, zonde, zondigheid. En zo weinig echte, stille verwondering. Zal er nog iets gebeuren, hebben we te wéten dat God heüig is en rechtvaardig. De oude Puriteinen zeiden het al dat de kinderen van God hun Heere en Christus hefhebben, vooral om de schoonheid van Zijn heiligheid.

De tollenaar uit de gelijkenis heeft er iets van verstaan (Lukas 18 : 13). Jozua ook. Hier is de Vorst van het heir des hemels. In de volheid van de tijd werd Hij door de vlammen van de goddelijke heiligheid en gerechtigheid verteerd, opdat we in Hem een vrije toegang zouden hebben. Maar, de schoenen van de voeten, want de plaats is heilig. Deze ootmoed zal heel het leven doortrekken en stempelen. Het openbare en het verborgen leven.

Nee, dan zijn we zó nog maar niet klaar. De Vorst zou voor Israël strijden. Jozua moet ook strijden. Stipt en nauw^gezet de bevelen van hogerhand opvolgen. Wie Hem niet gelooft en gehoorzaamt zal toch eenmaal met Zijn zwaard kennis maken. Daarom, kust de Zoon met de kus van het oprechte berouw en de eerlijke schuldbelijdenis. Hij is de Zaligmaker van zondaren. Hij leeft. Weigelukzalig het volk dat onder Zijn banier strijden - en overwinnen mag.

Dit artikel werd u aangeboden door: https://www.hertog.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 25 april 2003

Gereformeerd Weekblad | 16 Pagina's

Vriend of vijand?

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 25 april 2003

Gereformeerd Weekblad | 16 Pagina's