Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Ezra, de priester (7)

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Ezra, de priester (7)

8 minuten leestijd Arcering uitzetten

BIJBELSTUDIE

DE vorige keer zagen we: toen Ezra aan­ D gekomen was in Jeruzalem, werd hem kort nadien een uiterst schokkende zaak geboodschapt: 'Het heilige zaad heeft zich vermengd met de volken dezer landen' (Ezra 9: 2). En wat ons de vorige keer opviel, was dat Ezra dat ontzaglijke feit niet voor kennisgeving aannam, maar dat hem dat raakte tot in het diepst van zijn hart. Hij scheurde zijn kleed, trok zijn haar uit zijn hoofd en baard en zette zich totaal verslagen neer (9 : 3). Stuk voor stuk oosterse rouwgebruiken die duidelijk maakten, hoezeer dit kwaad hem trof

Het avondofFer

Het gedeelte dat ditmaal onze aandacht vraagt, maakt echter duidelijk van wie Ezra het nu in dit grote verdriet verwachtte. Want hij zit verbaasd neder, zo lezen we, 'tot aan het avondoffer' (vs. 4b)! Dat offer werd op bevel van God elke middag in de tempel gebracht. Er werd dan een lam geslacht en daarbij werd het bloed van het lam gesprengd tegen het altaar om verzoening te doen voor de zonden van het volk. Welnu, op het moment dat in de tempel het 'avondoffer' wordt gebracht, staat Ezra op uit zijn verslagenheid. En het verzamelde volk ziet, hoe Ezra zich in gebogen gestalte wendt naar het voorhof van de tempel en hoe hij daar in diepe ootmoed neerknielt voor zijn God. Verslagen. Geheel gebroken. ^ *''"'

Bovendien, het ziet en hoort, hoe hij ver­ volgens in die gebrokenheid van hart de schuld en de ontrouw van zijn volk aan zijn God belijdt. Diepe schaamte vervult hem. Hij durft zijn ogen nauwelijks op te heffen naar de hemel. En toch, het avondoffer, dat is: het verzoenende bloed, geeft hem vrijmoedigheid. En dan klinkt het uit zijn verslagen gemoed in vs. 6v.: 'Mijn God, ik ben beschaamd en schaamrood. Want onze ongerechtigheden zijn vermenigvuldigd tot boven ons hoofd en onze schuld is groot geworden tot aan de hemel'

Welk een ontroerende belijdenis.Want wat doet Ezra hier? Wel, hij maakt de schuld van zijn volk tot de zijne! Hij spreekt niet over 'ze' en over'die'. Hij breekt niet in klaagzangen uit over het ontrouwe volk. Nee, hij heeft het over 'onze' ongerechtigheden en over 'onze' schuld. Zelf heeft hij geen heidense vrouw getrouwd en hij heeft die huwelijken evenmin oogluikend toegestaan. En toch torent hij niet in farizeese hooghartigheid boven zijn volk uit. Integendeel, hij neemt hun zonde óp zich. Maakt zich één met de schuld van zijn onderdanen en alsof het zijn eigen zonde is, buigt hij schuldbelijdend neer aan Gods voeten. Telkens komt het terug in zijn gebed: onze schuld, onze ongerechtigheden, onze boze werken (vs. 6, 7, 10, 13, 14, 15).

Type van Christus

En zoals we telkens in deze serie gezien hebben: ook hierin is hij nu type van Christus. En de vraag klemt: is er ook bij ons iets van deze dingen? Er zijn onze persoonlijke zonden. Er zijn onze ambtelijke zonden. Dagelijks staan we oog in oog met de geweldige gebrokenheid die er is in gemeente, kerk en maatschappij. En we behoeven elkaar niet te vertellen, wat er allemaal scheef is. Er is zo een hele Hjst samen te stellen. Maar hoe staan we daar nu in? Nee, Ezra praat de zonde niet goed. Integendeel, met grote smart legt hij de vinger bij de kwade plek: 'Het heilige zaad vermengt zich'.

Maar nu wijst hij niet naar 'die' en naar 'die', naar die partij of groep of synode of regeringscoalitie. Nee, hij buigt in diepe schaamte zijn knieën en belijdt: ónze schuld, ónze ongerechtigheden. En de vraag moet gesteld: dragen we zo als ambtdragers de schuld van onze gemeenten en kerk? Van onze jongeren? Van onze malcontenten? En dragen we zo ook al wat in het midden van het kerkelijke en maatschappelijke leven niet is naar Gods heilige wil en waarover niets anders dan Zijn sterkte en toorn is te wachten? Nee, Ezra maakt zich niet los van zijn volk. Hij zegt niet: 'Met die club wil ik niets meer te maken hebben'. Integendeel, als een echte priester buigt hij zijn knieën en worstelt hij voor Gods aangezicht om het behoud van zijn volk.

En we stipten het reeds aan: hierin is hij nu een type van Christus. Christus Die rein en zuiver was. Die nooit zonde heeft gekend of gedaan. En Die daarom als Gods Zoon alle reden had om in de hemel te blijven.Ver verwijderd van die zondige aarde.Ver verwijderd van mensen die immers toch niet van Hem gediend waren. En toch, in Zijn onbegrijpelijke liefde tot zondaren is Hij gekomen en heeft Hij de schuld van ons mensen op Zich genomen. Hij heeft er Zich zelfs helemaal één mee gemaakt. Niet slechts om - zoals Ezra - die zonden te belijden, maar ook om die zonde voor Zijn volk te dragen en weg te dragen. Ja, om voor al dat kwaad en al die ongerechtigheid verzoening te doen op Golgotha's kruis.

Het voorbeeld van Ezra is groot, maar het werk van Christus is oneindig veel groter. Hij heeft betaald en is met de vrucht van dat offer ingegaan in het hemels heiligdom. En nu wil Hij daar nog de Voorspraak en de Voorbidder zijn voor mensen die ziende op zichzelf, die ziende op hun kinderen en kleinkinderen, die ziende op kerk en gemeente, staat en maatschappij moeten belijden: 'Ziet, wij zijn voor uw aangezicht in onze schuld'(9:15).

Vrijmoedigheid

Intussen, Ezra ontleent voor zijn schuldbelijdenis en zijn bede om vergiffenis en herstel dus vrijmoedigheid aan het avondoffer. En dat wijst ook ons de weg. Want u weet: dat avondoffer wees heen naar Christus en naar het verzoenende offer door Hem gebracht. Want toen bijna vijf eeuwen later op de Goede Vrijdag in de tempel opnieuw het avondoffer werd gebracht, gaf Christus op datzelfde moment al stervende de geest. En vloeide Zijn bloed tot een volkomen verzoening voor al onze zonde.

En dankzij dat avondoffer, dankzij Zijn verbroken lichaam en vergoten bloed is er ook vandaag een weg tot God. Wij zitten misschien in verbijstering neer en vragen ons met het oog op ons persoonlijk leven, maar ook met het oog op kerk en gemeente, land en volk en vorstenhuis mogelijk vertwijfeld af: is er nog herstel mogelijk? Zal er nog wederkeer kunnen zijn? Ja, maar dan niet vanwege ons bidden of ijveren, maar alleen dankzij het avondoffer. Anders gezegd: dankzij die biddende en dankende Hogepriester aan Gods rechterhand. Daar ligt onze enige Hoop. Van Hem alleen is onze enige Verwachting.

Ten slotte, wat we uit deze geschiedenis ook kunnen leren is dit: als God reformatie geeft, herstel, wederkeer, dan begint dat niet in de wereld, maar in de kerk. Bij Ezra! Een priester, een ambtsdrager die zich één maakt met de schuld van Zijn volk. Die alles ontvalt. En die temidden van alle gebrokenheid maar één Toevlucht overhoudt: het avondoffer! Nieuwtestamentisch: Jezus Christus en Die gekruisigd. Hier begint het. Niet met een campagne. Niet met tromgeroffel, maar met een priester die diep buigt voor zijn God.

En van hieruit werkt God verder. Want dan lezen we aan het begin van hfdst. 10: 'Als Ezra alzo bad en als hij deze belijdenis deed, we nende en zich voor Gods huis neerwerpende, verzamelde zich tot hem uit Israël een zeer grote gemeente van mannen en vrouwen en kinderen, want het volk weende met groot geween' (10:1). Kortom, het volk blijft onder dat ootmoedige smeekgebed van Ezra niet onbewogen. Nee, ook hun hart wordt door smart aangegrepen. Ook hen komt het ineens levensgroot voor de geest te staan, welk een groot kwaad er is geschied ten opzichte van de HEER^. Hoe ze Hem opnieuw hebben bedroefd en dat als er geen verandering komt men opnieuw niets anders dan Zijn sterkte en toorn heeft te duchten.

Hier ziet u: één man, één vrouw, één ambtsdrager kan door God gebruikt worden om een radicale verandering teweeg te brengen in een gezin, een gemeente, een kerk, een dorp. De voorbeelden liggen voor het grijpen: één Paulus, door God geroepen en uitgezonden, is het middel tot kerstening van heel Europa. Eén WiUibrord is een instrument in Gods hand om ook onder ons volk de kruisbanier te planten. Eén Luther wordt door God gebruikt om Zijn Kerk, zozeer verzonken in duisternis en bijgeloof weer tot een nieuwe reformatie te brengen. En als we dit alles zien, mag het ook wel onze bede ­ zijn: Heere, mag ook ik een nietig instrument in Uw hand zijn tot eer van Uw Naam, tot uitbreiding van uw Koninkrijk en tot zegen van hen die U op mijn weg plaatst.

Dit artikel werd u aangeboden door: https://www.hertog.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 2 mei 2003

Gereformeerd Weekblad | 16 Pagina's

Ezra, de priester (7)

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 2 mei 2003

Gereformeerd Weekblad | 16 Pagina's