Gemeenschap der heiligen (2)

LEVEN

door A.J. Kunz, Groot-Ammers

Al Zijn schatten en gaven

Gemeenschap met Christus

We hebben vorige week gezien, dat de gemeenschap der heiligen allereerst gemeenschap met Christus is. Deze gemeenschap met Christus is onmisbaar voor het leven van de Kerk. Zonder de verborgen omgang met God verschraalt en verkwijnt het geloofsleven.Voordat er daarom sprake kan zijn van de horizontale lijn van de gemeenschap der heiligen onder elkaar moet eerst gesproken worden over de verticale lijn van de gemeenschap der heiligen met Christus. In de vorige bijdrage hebben we gezien dat ware eenheid in de Kerk altijd bij Christus begint. Zonder Hem ontstaat er hooguit een schijneenheid.

Onheilige heiligen

Over welke heiligen hebben we het, als we spreken over gemeenschap der heiligen? Het zijn zondaren, die zonder Christus vervreemd waren van de omgang met God. Mensen, die ver van huis waren. Zonder Gods opzoekende liefde zouden ze nooit tot de gemeenschap met God gekomen zijn. Het zijn mensen, die in zichzelf onheilig zijn. Herkent u er uw eigen leven in? En toch ... gemeenschap der heiligen? Jawel, maar alleen dankzij de genade Gods. Het zijn onheilige heiligen. Onheilig als ze op zichzelf zien. En nochtans in Christus geheiligd. Zo kan God met onheilige heiligen omgang hebben.

De schatten van Christus

Wie met Christus is verbonden, deelt ook in alle schatten van Christus. Zoals een bruid deelt in de bezittingen van haar bruidegom, zo deelt de Kerk in de bezittingen van Christus. Of, om het beeld van het hoofd en het lichaam nog een keer aan te halen, het lichaam wordt vanuit het hoofd onderhouden. Zo onderhoudt Christus Zijn Kerk met Zijn genadegaven. We hebben gezien dat de gemeenschap der heiligen een innige omgang inhoudt met de persoon van Christus. Maar daar komt Hij dan helemaal in mee met Zijn schatten en gaven. In die zin had Melanchton gelijk, toen hij zei dat Christus kennen Zijn weldaden kennen betekent.

De grootste schat die Christus aan Zijn Kerk schenkt, is de vergeving der zonden. Zonder deze gave kan er immers geen sprake zijn van gemeenschap tussen God en mens. Achter deze gave van de vergeving der zonden ligt de zelfovergave van Christus aan het kruis. Door Zijn middelaarswerk heeft Hij de grond gelegd onder de omgang tussen God en mens. Onheiligen worden met God verzoend en krachtens Christus' offerande heilig verklaard. Ik geloofde vergeving der zonden! Deze schat deelt Christus door Zijn Heilige Geest uit, zodat rustelozen rust vinden, onrechtvaardigen gerechtvaardigd worden en onheiligen geheiligd worden. Uit Zijn volheid ontvangen wij genade voor genade (zie Joh. 1 : 16). Zijn voldoening is onze voldoening. Zijn heiligheid is onze heiligheid. Zijn heerlijkheid is onze heerlijkheid. Zo laat Christus zondaren op Zijn kosten leven. En aan het einde van het leven wacht voor de Kerk van Christus nog een schat: de kroon van het eeuwige leven. Ook deze schat komt uit de schatkamer van Christus!

Oefening in de gemeenschap

Het leven van een christen is een levenslange oefening om van Zijn genadegaven te leven. Wat houdt deze oefening in? Wilhelmus a Brakel schrijft erover in zijn Redelijke Godsdienst. Ik neem een aantal lijnen uit zijn betoog over. Hij schrijft dat de oefening in de gemeenschap met Christus en al Zijn genadegaven onmisbaar is voor het geestelijke leven. De oefening van deze gemeenschap legt een heilige glans op de gelovigen, zoals Mozes' aangezicht blinkende werd, toen hij met God op de berg verkeerd had {RG I, 631). Wanneer wij ons door stille tijd met Schriftlezing en gebed oefenen in de gemeenschap met Christus, zal het dus aan ons te merken zijn! Verder schrijft A Brakel dat de oefening in de gemeenschap met Christus een sterke vertroosting geeft bij alles wat een gelovige in zijn leven meemaakt. 'Dan kunnen ze alle verachting van de wereld verdragen; want Jezus is hun eer en heerlijkheid, en zij weten dat zij eens voor het oog van de hele wereld aan de rechterhand van de Heere Jezus in heerlijkheid gesteld zuUen worden. Dan klemt hen de bijtende armoede niet, want zij zien hun rijkdom in Jezus, die hoewel Hij rijk was, om hunnentwil arm is geworden, opdat zij door Zijn armoede rijk zouden worden. Dan vrezen ze geen vervolging, want zij weten dat de Heere Jezus het Zich zo aantrekt, alsof Hij Zelf vervolgd werd' (RG I, 631/632).Ten slotte laat A Brakel ons zien, welke zegen er voor dit leven ligt in het delen in de schatten van Christus.'Hier vinden de gelovigen balsem voor hun zieke ziel; licht, dat hun duisternis doet opklaren; leven voor hun dodigheid, spijs en drank voor hun honger en dorst; vrede voor hun ontsteld gemoed; bloed tot hun verzoening; Geest tot hun heiliging; raad in hun radeloosheid; sterkte tegen hun zwakheid; volheid van alles voor hun menigvuldige gebrek. Hier is troost tegen de vreze des doods. Niet alleen neemt de oefening van deze gemeenschap de vrees voor de verdoemenis weg, maar ook de natuurlijke angst voor de natuurlijke dood, die hen soms zeer verontrust. (...) De oefening in deze gemeenschap verblijdt hen, dat er eens een algemeen oordeel gehouden zal worden; daar verlangen, daar reikhalzen zij naar. Ze hebben Zijn verschijning lief, omdat hun Bruidegom dan in heerlijkheid gezien zal worden door de hele wereld, omdat zij Hem dan van nabij zullen aanschouwen en door Hem ingeleid worden in het nieuwe Jeruzalem' {RG I, 632).

De gaven van Christus

Naast de schatten van Christus spreekt onze Heidelberger ook over de gaven van Christus. In dit leven schenkt Christus de gelovigen gaven om Hem in dit leven mee te dienen.We lezen in 1 Korinthe 12 over de gaven van de Heilige Geest. Dit zijn de gaven van Christus. De Heilige Geest neemt het immers uit Christus om het ons te schenken. Als we 1 Korinthe 12 lezen, dan valt ons de verscheidenheid van de gaven op. Paulus zegt dit zelfs met zoveel woorden (vers 4-7). Het is wel dezelfde Geest, maar er is een verscheidenheid aan gaven en bedieningen en krachten. In deze verscheidenheid komt de rijkdom en de heerlijkheid van God openbaar.

Paulus spreekt in 1 Korinthe 12 over verschillende gaven: de gave van de wijsheid, de gave van de kennis, de gave van het vaste geloof, de gave van de gezondmaking, de gave van de profetie, de gave van de onderscheiding der geesten, de gave van de talen en de gave van de uitlegging (vers 8-10). Met deze gaven begiftigt Christus de Zijnen. Hij geeft Zijn gaven aan wie Hij wil én wanneer Hij wil. Nu zou er over deze verschillende gaven veel te zeggen zijn. De charismatische beweging legt sterke nadruk op de gave van de gezondmaking. Hierdoor raken de andere gaven wat op de achtergrond. We zullen in ieder geval moeten bedenken, dat de gave van de gezondmaking in het Nieuwe Testament staat in het kader van de uitbreiding van het evangelie. De lichamelijke genezing is een teken van de geestelijke genezing. Hiermee is natuurlijk niet gezegd dat God geen genezing kan geven op het gebed!

Laten we echter de 'eenvoudige' gave van een luisterend oor en van een helpende hand niet vergeten. Een beker koud water, in de Naam van Christus gegeven, is een zegen. Het is een gave om zo elkaar te mogen dienen met wat we zelf ontvingen. In onze tijd mogen we wel in het bijzonder vragen om de gave van de profetie en de gave van de onderscheiding der geesten. Opdat het Woord Gods in onze verwarde wereld zuiver verkondigd zal worden en de gemeente Gods leert om te onderscheiden waar het op aan komt!

Wanneer we spreken over de gaven van Christus, dan zijn we eigenlijk al bij het derde element van de gemeenschap der heiligen: de onderlinge gemeenschap van de gelovigen. We hopen hier de volgende keer over na te denken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen