Jona (2)

BIJBELSE FIGUREN

door H. Hartman, Ridderkerk

(boekJona; Mattheüs 12 : 39-41; i6 : 4; Lukas 11 : 32)

2. Een verhoord gebed

En dan, in de vis begraven als in een graf, gaat Jona bidden (Jona 2 : 2-9). Bidden uit grote nood bidden uit de diepte.

„En Jona bad tot de HEEP^, zijn God uit het ingewand van de vis" (2 : 1). Het is een gebed dat overgaat in een danklied. Jona vergelijkt zich met iemand die begraven is en nu als het ware uit de groeve wordt opgetrokken. Het gebed is doortrokken met citaten uit de Psalmen. Zoals ook de Heere Jezus Christus in zijn benauwdheid teruggreep op de psalmen. Hoe betrokken Jona op de Psalmen was, blijkt als we zijn gebed leggen naast het Psalmboek.

Jona 2 : 2 "En hij zeide: Ik riep uit mijn benauwdheid tot de HEERJE, en Hij antwoordde mij; uit de buik van het graf schreide ik en Gij hoorde mijn stem". Psalm 120 : 1 „Ik heb tot de HEERE geroepen in mijn benauwdheid, en Hij heeft mij verhoord". Jona 2 : 3: „Want Gij had mij geworpen in de diepte, in het hart van de zee-en, en de stroom ontving mij: al Uw baren en Uw golven gingen over mij heen". Psalm 88 : 7 „Gij hebt mij in de onderste kuil gelegd, in duisternissen in diepte". Jona 2 : 5: "De wateren hadden mij omgeven tot de ziel toe, de afgrond omving mij; het wier was aan mijn hoofd gebonden". Psalm 18:6: , , Banden der hel omringden mij, strikken des doods bejegenden mij". Jona 2 : 6: „Ik was nedergedaald tot de gronden van de bergen; de grendelen van de aarde waren om mij heen in eeuwigheid; maar Gij hebt mijn leven uit het verderf opgevoerd, o HEERE, mijn God!" Psalm 86 : 13: „Gij hebt mijn ziel uit het onderste graf uitgerukt". Psalm 69 : 2: „Verlos mij o. God! Want de wateren zijn gekomen tot aan de ziel, ik ben gezonken in grondeloze modder, waar men niet kan staan; ik ben gekomen in de diepten der wateren, en de vloed overstroomt mij". Jona 2 : 7: , , Als mijn ziel in mij overstelpt was, dacht ik aan de HEEPJE, en mijn gebed kwam tot U, in de tempel van Uw heiligheid". Psalm 18:7: „Als mij bang was, riep ik de HEER^ aan, en riep tot min God...". Psalm 5 : 8: „Maar ik zal door de grootheid uwer goedertierenheid in uw huis ingaan; ik zal mij buigen naar het paleis van Uw heiligheid, in uwe vrees". Jona 2 : 9: „Maar ik zal offeren met de stem der dankzegging; wat ik beloofd heb zal ik betalen. Het heü des HEEREN". Psalm 116 : 17, 18: „Ik zal U offeren een offerande van dankzegging, en de naam des HEEREN aanroepen. Ik zal mijn geloften de HEERE betalen, nu, in de tegenwoordigheid van alzijn volk". Psalm 3 : 9: „Het heil is des HEEPJEN; uw zegen is over uw volk".

Als we de Psalmen niet hadden, zouden we in ons bidden vaak geen woorden vinden. Bidden is een moeilijke en tere zaak, met veel wisselingen. Soms de HEERJE aanlopen als een waterstroom, soms geen woorden kunnen vinden. Ook de discipelen moesten aan Jezus vragen: , , Leer ons bidden". Dan brengen de Psalmen uitkomst. Ze zijn voor de gelovigen de grote gebedsschool. Dan wordt vaak gebeden en gedankt met woorden ontleend aan de gezangen van Israël. Al biddend worden psalmwoorden gebruikt, de onberijmde, maar soms nog meer de berijmde. Dan wordt de HEERE aangeroepen uit de diepte: „Uit diepten van ellende, roep ik...".

Wordt gesmeekt: Gedenk niet meer aan 't kwaad dat wij bedreven...". Of wordt de HEERE geloofd met die andere psalm: „Ik zal met mijn ganse hart Uw eer, vermelden HEER', U dank bewijzen". Dan kan het bidden soms overgaan in zingen; het stille zingen in de stilte van de nacht. Psalmen in de nacht. Een loflied voor God de Vader, God de Zoon, God de Heilige Geest.

In vers 4 gebruikt Jona het „nochtans". Dat is het „nochtans" van het geloof, „hoewel" ..., „nochtans!" Nochtans alle lijden, aanvechting, afdwaling zal God hem niet vergeten. Jona's gebed wordt verhoord! "De HEEP^ nu sprak tot de vis en hij spuwde Jona uit op het droge" (Jona 1 : 10). Op Gods bevel spuwt het zeemonster Jona weer op het droge uit. In Mattheüs 12 : 40 wijst Christus Zelf op de typische betekenis van wat met Jona gebeurde. Jona moest in het watergraf ingaan, om Ninevé te redden van de ondergang, Christus moest in het graf van de aarde ingaan om de Zijnen te redden van de dood. Het grote verschil is, dat Jona schuldig en Christus onschuldig en vrijwillig afdaalde in de diepte. Meer dan Jona is Christus.

3. Een voltooide opdracht

God ontslaat Jona niet uit Zijn dienst. Hij neemt Zijn opdracht terug. In Jona 3 : 1 wordt de onwillige profeet opnieuw naar Ninevé gezonden om haar ondergang te voorzeggen. Nu gehoorzaamt Jona. Niet zonder twijfel. Hij acht de mogelijkheid dat Ninevé gespaard zal blijven niet uitgesloten. Hij weet hoe God is. Hij zegt dat ook later tegen de HEERE: „Ik wist, dat Gij een genadig en barmhartig God zijt, lankmoedig en groot van goedertierenheid en berouw hebbend over het kwaad" (Jona 4 : 2b). Het was één van de overwegingen, die hem er toe brachten om de opdracht van God naast zich neer te leggen. Hij moest er niet aan denken, dat de Ninevieten zich zouden bekeren, terwijl Samaria zich verhardt. Maar Jona moest leren, dat er bij God geen: „aanneming des persoons" is, maar dat Hij Zijn barmhartig­ heid uitstrekt, zoals dit Hem behaagt. Jona gaat, al predikend, een dagreis de stad in. Hij zal drie dagen nodig hebben om alle mensen te bereiken. Somber klinkt zijn boodschap: „Nog veertig dagen dan zal Ninevé worden omgekeerd". Hij gaat van straat tot straat, van wijk tot wijk, steeds de onheilstijding herhalend: „Nog veertig dagen...". En dan: reeds op de eerste dag gebeurt, wat Jona half gevreesd, toch niet verwacht en zeker niet heeft gewild... zijn prediking brengt omwenteling teweeg. Het Woord slaat aan, het raakt hun geweten. Ze nemen de voorzegde dreiging serieus en vrezen zeer. Als de koning kennis krijgt van het optreden van de profeet, vreest ook hij. Hij legt zijn staatsiegewaad af en doet met het volk boete in zak en as (Jona 3 : 6). Hij beveelt zijn onderdanen tot God te roepen en zich te bekeren. Mensen en dieren moeten vasten. En dit alles in de overweging: , , Wie weet. God mocht Zich wenden en berouw hebben, en Hij mocht zich wenden van de hittigheid van Zijn toorn, dat wij niet vergingen". „En God zag hun werken, dat zij zich bekeerden van hun boze weg.. ."Qona 3 : 10a). Ze wendden zich af van hun boze wegen en gingen leven naar de waarden en normen die God in Zijn Wet stelt. Aan de bekering van de Ninevieten verbindt de Heere Jezus een ernstige vermaning, die Israël gold, maar ook ons niet onberoerd mag laten: „de mannen van Ninevé zullen opstaan in het oordeel met dit geslacht", (Mattheüs 12 : 41). Zij zuUen op de jongste dag een veroordelend getuigenis uitspreken tegen allen, die Jezus' woorden niet door het geloof hebben aangenomen. Want hen heeft de hoogste Profeet tot bekering geroepen (Matth. 4:17).

En meer dan Jona is hier. In Ninevé was de prediking boeteprediking.Wij mogen weten, dat er bij God vergeving is, indien wij ons vanwege onze zonden verootmoedigen, naar het woord van Jezus: „die tot Mij komt, zal Ik geenszins uitwerpen".

In Ninevé was één prediking voldoende om de mensen tot inkeer te brengen... Hoe vaak hoorden wij de prediking? Heeft ze geleid tot de vreze des Heeren of hebben we ons verhard?

(wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen