Nieuws van de overzijde

MEDITATIE

door W. van Gorsel, Bergambacht

Doch, broeden, ik wil niet dat gij onwetende zijt van hen die ontslapen zijn, opdat gij niet bedroefd zijt gelijk als de anderen, die geen hoop hebben. Want indien wij geloven dat Jezus gestorven is en opgestaan, alzo zal ook God hen die ontslapen zijn in Jezus, wederbrengen met Hem. lThess.4 : 13-14

Is er leven na de dood? Die vraag zal vandaag erg verschillend beantwoord worden. Leven na de dood? Nee hoor, dood is dood. Met dit leven is alles afgelopen.

Leven na de dood? Ik weet het niet, er is nog nooit iemand teruggekomen. Maar als er wel iets is, dan komt het met ons allemaal wel goed.

En ik geloof in de reïncarnatie. Ik ben vroeger iemand anders geweest en na mijn dood zal ik wéér iemand anders zijn. Ieder mens krijgt weer een nieuwe kans.

Zulke verschillende verwachtingen roept het hiernamaals op. En velen denken toch wel dat dit leven een vervolg heeft. De dichter Marsman sprak het eerlijk uit: "De nooit af­ latende angst, dat de dood het einde niet IS...

En in de kerk? Waar zijn onze doden? Zal ik mijn man, mijn vrouw weerzien? En vooral: Zal ik hem of haar herkennen?

Paulus heeft aan de gemeente van Thessalonica expliciet over deze dingen geschreven. Dat stukje onderwijs noemen we: NIEUWS VAN DE OVERZIJDE en we gaan zien:

1. Het adres waar dit nieu-ws komt

Paulus is destijds niet lang in Thessalonica geweest, en toch had zich daar een levende gemeente gevormd. Een gemeente die sterk leefde bij de wederkomst. Daar zagen ze naar uit, daar wachtten ze op. En die gespannen verwachting had overspannen vormen aangenomen. Zó zelfs dat de mensen niet meer werkten. Als de Heere Jezus toch gauw terugkomt, waarom zou je je dan nog zorgen maken om je dagelijks brood?

We schudden daar onze hoofd over.Wat waren die mensen dom en wat moesten ze nog veel leren! Maar ze waren pas tot het geloof gekomen. Alles was nog nieuw voor hen. En er was in elk geval liefde. Liefde tot elkaar die geworteld w^as in de liefde tot Christus.

Wel een beetje beschamend. Is er onder ons ook zoveel geloof, zoveel liefde...? Dan kunnen we van die mensen in Thessalonica nog wel wat leren...

Maar nu zijn er dingen gebeurd in die gemeente, waardoor de mensen geschokt zijn. Daar kwam ineens de dood. Er stierf een gemeentelid, en later weer één. Want de dood gaat maar door, maakt aldoor slachtoffers. Ook in Thessalonica.

En dat brengt droefheid mee. Niet alleen om het verlies van een dierbare, maar hier ook van een gemeentelid. Daar liepen ze aan vast. Hoe moet dat nu? Straks komt Christus terug en dan zijn wij er niet meer bij... Dan kunnen de gestorvenen geen deelgenoten zijn van de blijde ontmoeting met de Bruidegom. Zullen zij dan ontbreken op het feest?

Natuurlijk, die mensen zaten ernaast, ze sloegen de plank mis. Maar er was wèl liefde onder elkaar, wel een band aan elkaar. En als de Heere Jezus terugkwam, dan moesten ze er allemaal bij zijn. Het leven met elkaar was zo rijk en nu had de dood scheiding gemaakt.

Paulus heeft ervan gehoord. En nu gaat hij dat corrigeren. Maar hij scheldt hen niet uit dat ze zo dom zijn. Nee, ik wil niet, broeders, dat gij onwetende zijt. Ik wil u niet onkundig laten. Ik stel er prijs op dat u het weet... Zo spreekt Paulus méér. Maar hij spreekt wèl met apostolisch gezag! Hij stelt niet zijn eigen mening op de voorgrond. Hij spreekt namens zijn Zender.

Het is vandaag, helaas, nodig, dat te onderstrepen. Want er heerst ook in de kerken een geest van: de mening van Paulus, daar kunnen we toch vandaag niets mee? Jamaar, Paulus spreekt aUeen zijn Meester na. Het Woord des Heeren, zegt hij zelf. Daar kan dus geen misverstand over bestaan.

Wat zegt Paulus nu? U moet niet bedroefd zijn zoals de anderen die geen hoop hebben. Hij zegt dus niet dat ze bedroefd moeten zijn wanneer iemand overleden is. Dat werd de christenen van die tijd wel in de schoenen geschoven. Dat ze zich door niets van hun stuk lieten brengen. Dat ze aUes maar accepteerden zoals het kwam.

Dat bedoelt de apostel niet. Je mag best bedroefd zijn als een geliefde is heengegaan. Jezus heeft ook geweend bij het graf van Lazarus. Waar geen droefheid is, daar is meestal ook geen liefde geweest.

Nee, zegt Paulus, wel bedroefd zijn, maar niet zoals zij die geen hoop hebben. Die zijn er nogal wat. Toen en nu. Mensen die geen deel dan in dit leven wachten. Dat zijn de mensen van de wereld. Die doen alsof het niet óp kan.

En de kerkmensen? Die kunnen weten dat we hier maar voor een tijd zijn. Hebben die hoop? Komen die verder dan: we zullen maar hopen...? Moet het van veel mensen, ook die onder het Woord leven, niet gezegd worden: geen hoop hebbende en zonder God in de wereld?

Maar zo mogen de Thessalonicenzen niet bedroefd zijn. Natuurlijk, de lege plaats in de gemeente geeft verdriet. Maar ze hebben toch iets dat de wereld niet heeft? Een levende hoop die rust op de gewisse belofte van God?

We zien vervolgens:

2. Het geloof waarop dit nieuws rust

Hoe weet je het? Van wie heb je het gehoord? Dat is altijd een belangrijke, zelfs een beslissende vraag.Wie is de zegsman? Want er wordt heel wat nieuws verspreid dat bij nader inzien op gespannen voet staat met de werkelijkheid. Nieuws dat zomaar uit de lucht gegrepen is.

Daarom, als het gaat over het leven na dit leven, dan moeten we wel zeker van onze zaak zijn. Als we een reis boeken, winnen we zoveel mogelijk informatie in. Zouden we dan voor die lange reis naar de eeuwigheid op geruchten afgaan?

En tóch gebeurt dat vandaag. De één gelooft, dat het met alle mensen wel goedkomt. De ander dat hij straks weer een nieuw leven kan beginnen. De derde is nergens bang voor, want hij heeft altijd goed geleefd... Op zulke losse gronden wagen mensen het voor de eeuwigheid.

En wat is er tegenwoordig niet te koop in de reHgieuze supermarkt? En de mensen sHkken de meest vreemde opvattingen, terwijl ze over het Woord van God hun schouders ophalen.

En toch is dat de enige Bron die betrouwbaar is. Paulus heeft het uit Gods eigen mond gehoord. Het is een geloofswerkelijkheid. En het geloof rust toch op de gewisse beloften van God?

Want indien we geloven dat Jezus gestorven is en opgestaan... Wat houden die woorden dan veel in! Jezus is gestorven. Terwijl Hij de Enige was Die niet hoefde te sterven. Wij, mensen, wel. De ziel die zondigt zal sterven. Maar Hij heeft nooit zonde gedaan en in Zijn mond is geen bedrog gevonden. En toch is Hij gestorven. Niet omdat Hij tenslotte toch moest capituleren voor de overmacht van de dood. Hij heeft vrijwillig de dood op Zich genomen.

Wie dat uit het Evangelie wil halen houdt geen evangelie meer over. De zonde, de dood, het gericht van God. Hij is eronder dóór gegaan. De grote Hogepriester is het binnenste heiligdom ingegaan met Zijn eigen bloed.

Maar daar is het niet bij gebleven. Hij is opgestaan. Omdat Zijn werk was volbracht. Omdat Zijn offer was aanvaard. Hij heeft het nieuwe en onverderfelijke leven gekregen.

Zo heeft Hij de dood voor eeuwig achter Zich gelaten.

Dat is de kern van het geloof Jezus gestorven en opgestaan. De Bron waaruit het goede nieuws voortkomt. Indien we geloven... Daarmee bedoelt Paulus niet de opstanding in twijfel te trekken. Nee, het is een vaststaand feit.Wij geloven het. En bij dat feit is hij met zijn hele bestaan betrokken. Zijn zaligheid, zijn eeuwige toekomst hangt ervan af

We gaan tenslotte nog zien:

3. Het uitzicht dat dit nieuws geeft

Indien we geloven, alzo zal God... Paulus bedoelt: zo geloven we ook dat... Maar het is alsof hij haast heeft, alsof hij over zijn woorden struikelt. Als het ene waar is, is het andere toch ook waar?

Hen die ontslapen zijn. Dat wil zeggen: het is bijna onmerkbaar gebeurd. Zo gaan we toch slapen? Het ene ogenblik zijn we nog klaar wakker, het andere moment weten we nergens meer van. Geleidelijk, zachtjes gaan we de grens tussen waken en slapen over. Maar over iemand die slaapt hoefje je geen zorgen te maken, die wordt wel weer wakker.

Voor de Heere is de dood maar een slaap. Het kind is niet gestorven, maar het slaapt, zei de Heere Jezus over het dochtertje van Jaïrus. Gods kinderen sterven niet, die hebben immers de dood al achter zich? Ze zullen rusten op hun slaapsteden, zegt de profeet.

En allen die ontslapen zijn in Jezus zal God wederbrengen met Hem. Je ziet het zomaar vóór je. HIJ zal ze wederbrengen. HIJ gaat voorop en de grote stoet komt achter Hem aan. Een schare die niemand tellen kan. Hij zal er niet één vergeten die z'n hoop op Christus had gevestigd.

Want Hij zal ze wederbrengen met HEM. De Eersteling. De grote Herder der schapen is al uit die donkere tunnel van de dood tevoorschijn gekomen en ze komen allemaal achter Hem aan.

Wat een troost voor die Thessalonicenzen. Ook die al ontslapen zijn zullen niet vergeten worden.

Als we hier uit de dood zijn overgegaan in het leven, kijken we toch anders tegen de dood aan. De wereld zegt: dit is het einde. Gods kinderen gaan slapen, maar met iemand die slaapt is het toch niet afgelopen?

Als de morgen aanbreekt zal hij of zij weer opstaan.

Maar het zal alleen gelden voor hen die ontslapen zijn in Jezus. Die Hem hier leerden kennen in de kracht van Zijn opstanding. De anderen zullen ook opstaan, maar tot versmaadheden. Daar zijn geen woorden voor.

Het hoeft niet, want het Leven wordt verkondigd. Als was u nog zo dood, het is voor Hem maar één wenk. Hoort en uw ziel zal leven.

En laat de kinderen van Sion zich verheugen over hun Koning, Die de dood overwon. Nog is die dag verborgen Wacht hem gelovig af. Terwijl de blijde morgen Reeds schemert boven 't graf.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen