Bonifatius (1) (p1. min. 673 - 754)

UIT DE SCHAT VAN DE KERK

door H. Hartman, Ridderkerk

Nadat in de maand juni van dit jaar in vele kranten en tijdschriften ruim aandacht aan Bonifatius is gegeven, willen we dat ook in ons blad alsnog doen. De aanleiding voor deze bijzondere aandacht was het gegeven, dat het op de vijfde van die maand, 1250 jaar was geleden, dat deze bekende missionaris en prediker werd vermoord.

Zijn eigenlijke naam was: Winfried. Later kreeg hij van de paus een nieuwe naam, die hij steeds is blijven dragen: Bonifatius. Wie met mij op de lagere school jaartallen uit het hoofd heeft moeten leren om ze daarna op te dreunen, was al vroeg met zijn droevig levenseinde bekend. Want één van die opdreuners luidde: "754, Bonifatius bij Dokkum vermoord".

Geboorte en opleiding

Omtrent het jaar dat hij geboren 'werd en de naam Winfried kreeg, verkeert men in het duister. Men neemt aan, dat dit rond 673-675 gesteld moet worden. De geboorteplaats was Crediton in het graafschap Wessex in Zuid- Engeland. Winfried kreeg een gedegen roomse opvoeding en werd geestelijk gevormd in de Benedictijnerkloosters van Exeter en Nursling Hamshire. In laatstgenoemde abdij werd hij monnik en later tot priester gewijd. Reeds vroeg nam hij in het roomse kerkelijk leven een belangrijke plaats in. Was bij samensprekingen met abten, met de aartsbisschop en met de koning betrokken. Over enkele jaren, zo was de verwachting, zou hij abt of bisschop zijn. Hem scheen een schitterende loopbaan beschoren.

"Naast de theologische wetenschap, wilde hij heel de wetenschap in zijn greep krijgen". Vooral de grammatica (spraakkunst) en metriek (leer der versmaten) hadden zijn belangstelling. Zijn literair vermogen bleek zelfs uit de brieven die hij aan de paus schreef.

„Pelgrim van Christus"

Maar liever dan naam te maken als een veelzijdig geleerde, dreef hem de innerlijke begeerte om het Evangelie te verkondigen aan de heidenen. Hij wilde „pelgrim van Christus" worden. "Hij was geschapen voor geleerde en werd geroepen tot de missie".

Hij werd daartoe mede aangespoord door het voorbeeld van Willibrord. Deze, in 658 in Noord-Engeland geboren zendeling, heeft aan de Friezen het Evangelie gebracht en daarin 50 jaar lang God gediend. Hij is genoemd de "apostel der Nederlanden".

Hij was aartsbisschop van Utrecht, van waaruit hij zijn zendingswerk leidde. Toen door politieke verwikkelingen de arbeid onder de Friezen niet meer mogelijk bleek, trok Willibrord zich terug in het klooster in Echternach. In 718 keerden de kansen ten gunste van het zendingswerk en ging hij naar Utrecht terug. Om tot Bonifatius terug te keren: deze verliet het klooster, stak het kanaal over, en landde in 716 in Friesland. Mede door oorlogstoestanden (koning Radboud had juist de Franken uit zijn gebied verdreven, door Karel Marter bij Keulen te verslaan), waren weinig mogelijkheden tot de voorgenomen Evangelieprediking. Al na een jaar keerde Bonifatius ontmoedigd naar Engeland terug, en werd in het hem bekende klooster te Nursling tot abt gekozen. Maar in 718 verliet hij Engeland opnieuw en reisde naar Rome, waar Gregorius II Paus was (715-731).

Deze verleende Bonifatius volmacht om onder de heidenen van Beieren, Thüringen, Hessen en Friesland het Evangelie te prediken.

Het was bij die gelegenheid, dat hij zijn nieuwe naam kreeg: Bonifatius ("brenger van het goede"). Bonifatius moest niet alleen preken, hij moest zijn bekeerlingen onder het oppergezag van de Roomse Stoel brengen. Hij had tegenover Paus Gregorius II onder ede beloofd, daartoe alles in het werk te zullen stellen. Zo goed is hij deze belofte nagekomen, dat hij soms meer kerkelijk organisator dan prediker was. Zo trok de bezielde missionaris in 719 opnieuw naar het vasteland van Europa. Eerst ging hij opnieuw naar Friesland en werkte daar driejaar samen met de 20 jaar oudere Willibrord. Zo goed was deze samenwerking, dat de oude bisschop Bonifatius aanwees tot zijn opvolger in het bisdom Utrecht, als hij zich voorgoed naar Echternach zou terugtrekken. Later ging Willibrord inderdaad terug naar het klooster in Echternach, waar hij op 8 november 739 overleed, 81 jaar oud. Bonifatius bedankte voor de hem aangeboden hoge kerkelijke functie. (wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen