Gods weldaden niet vergeten

MEDITATIE

door J.C. Schuurman, Ridderkerk

hoof de Hcere, mijn ziel, en verbeet geen van Zijn weldaden. Hij doet ons niet naar onze zonden, en vergeldt ons niet naar onze ongerechtigheden. Psalm 103 : 2 en 10

In de week van Dankdag een dankpsalm. Het is niet bekend onder welke omstandigheden psalm 103 is ontstaan. Mogelijk was David ernstig ziek en heeft de Heere hem genezen. In ieder geval weet de dichter zich innerlijk gedrongen om de Heere groot te maken. Het valt op dat David zichzelf aanspreekt. 'Loot de Heere, nüjn zielV We komen zo'n zelfver maning in de psalmen meer tegen. Het kan inderdaad nodig zijn om jezelf aan te sporen om de Heere te loven. Loven en danken zijn nu eenmaal niet onze sterkste kanten.Wij hebben de onuitroeibare neiging om onszelf te eren. Successen in ons werk schrijven we al gauw aan onze eigen inzet toe. En ondertussen beroven we God van Zijn eer. Psalm 103 is uitermate geschikt om ons hier van te bekeren. We worden in de tekst aangevuurd om op dit punt onszelf (!) aan te pakken.'Loof de Heere, mijn ziel!'

David bedoelt met 'ziel' zijn innerlijk. Het is dus niet genoeg als wij de Heere met onze mond prijzen. Een van de grootste gevaren rond Dankdag is dat we niet verder komen dan lippentaai. Wat is het toch een kunst om oprecht te zijn. Of beter gezegd: het is een gunst, genade om de levende God met hart en ziel te prijzen. En daar verlangt David in deze psalm hartstochtelijk naar. In vers 1 horen we hem zeggen: 'Loof de Heere, mijn ziel, én ... al wat in mij is'. Of zoals we het in de berijming zo treffend zingen: 'Och, of nu al wat in mij is. Hem preez'!' Dat is wat in de schrift aanbidding heet. Dan maken we de Heere groot zonder bijbedoelingen. Het gaat ons in de eerste plaats om Hem Zelf] Nog niet eens om wat Hij geeft, maar om Wie Hij is!

Een uitlegger wijst er op dat David in de tekst eerst Gods Naam noemt, en pas daarna over Zijn weldaden gaat spreken. Dat is een belangrijke aanwijzing. Dankdag houden is vooral de Heere loven om Wie Hij is. De trouwe God van het verbond Die het contact met zondaren niet schuwt maar juist zoekt. De God ook Die in alle omstandigheden van ons leven er bij wil zijn! De voornaamste reden om dankdag te houden is gelegen in het feit dat God er is. Ook in de diepten van het leven. Hij trekt mee door de dalen. Hij draagt Zijn volgelingen als ze zelf niet meer kunnen. Hij regeert, ook als we Zijn wegen niet kunnen volgen. De dingen lopen Hem, de almachtige God, nooit uit de hand.Wie Hem mag kennen als een genadige Vader in Christus kan ook dankdag houden in tijden van moeite en zorg. Een moeilijke periode kan in geestelijk opzicht zeer gezegend zijn, omdat de Heere Zijn nabijheid sterk laat ervaren.

Vervolgens begint David over Zijn weldaden.'... en vergeet geen van Zijn weldaden.' Ieder mens vergeet wel eens wat. En zeker als het om Gods weldaden gaat, hebben wij last van vergeetachtigheid. Maar dit is wel een schuldige vergeetachtigheid. Er is een vorm van vergeten waar mensen niets aan kunnen doen. Ik denk aan ouderen die aan geheugenverlies lijden. Maar als wij Gods weldaden vergeten, dan heeft dat te maken met slordigheid, met gebrek aan betrokkenheid op Hem.Vanuit psalm 103 worden we echter stilgezet in deze week van de dankdag. Via David zegt de Geest tegen ons: 'Kom tot bezinning. Kijk eens terug. Hoeveel weldaden heeft God je gegevenPVergeet er niet één!' In het Hebreeuws staat het letterhjk vertaald net iets anders: 'Vergeet al Zijn weldaden niet!' Mooi woord trouwens: wéldaden. God kent geen mis- en wandaden zoals wij. Hij verricht enkel weldaden.

En dat zijn er nogal wat. David geeft in psalm 103 een hele opsomming. Om te beginnen vergeving (vers 3). Het is niet voor niets dat déze weldaad als eerste wordt genoemd! Het herstel van de verhouding tussen God en ons. De zonde vormt een enorme barricade tussen de Heere en ons. De weg is compleet versperd. En wij krijgen zelf de weg niet meer vrij. Maar God neemt de barrières weg door te verzoenen en te vergeven. En wat is het heerlijk om te lezen dat Hij al (!) uw ongerechtigheid vergeeft! Wat kun je blij worden van dat kleine woordje 'al'. Als er dingen inje leven zijn gebeurd die je jezelf niet kunt vergeven. Kun je daarvan bevrijd worden? Ja. Want als de Heere vergeeft, wordt er toch een streep onder gezet. Wat is de vergeving der zonden toch een weldaad! En elke zondag wordt deze weldaad ons verkondigd omdat God de kandelaar van Zijn Woord niet heeft weggenomen. Er worden nog meer weldaden genoemd. Ik kan ze alleen maar aanstippen. Die al uw krankheden geneest. Wie werd genezen van een ziekte? Vergeet deze weldaad niet. En als er geen genezing voor onze ziekte is, kan de Heere ook op een andere manier genezen door ons te laten delen in Zijn genade. Want Hij verlost ook van het verderf (vers 4). Hij redt van de eeuwige ondergang. Als dat geen weldaad is! Volgens vers 6 neemt God het op voor onderdrukten. Hebben we te maken met onrecht? Mis­ schien wel op het werk, en tot een oplossing komt het niet. U mag uw zaak in Gods handen geven. Hij is Rechter Die het beslist. Weer zo'n weldaad.

Het is goed om rond de dankdag onze persoonlijke weldaden te noemen. Het slagen voor een examen, je huwelijk, de geboorte van een kind, een nieuwe baan, een jubileum dat gevierd kon worden, alle dagelijkse zorg: voedsel, een dak boven ons hoofd, een bed om te slapen. Gods weldaden vormen samen een stroom die opwelt uit Gods barmhartigheid. En dat is een bron die nooit opdroogt. Daar is de Heere te bewogen voor. Indringend wordt het ons op het hart gebonden om het tegen onze eigen ziel te zeggen: vergeet niet één van Gods weldaden. Dat betekent tellen. En nog eens tellen! Daar kom je handen en vingers voor tekort. Misschien zouden we pen en papier moeten pakken om al die weldaden te noteren. En als we de Heere danken, benoem dan eens concreet de dingen waarvoor Hij te danken is. Opdat we oog krijgen voor Zijn onverdiende goedheid.

Ja, onverdiend. Dit laatste is David zich blijkens vers 10 heel goed bewust.'Hij doet ons niet naar onze zonden, en vergeldt ons niet naar onze ongerechtigheden.' Deze woorden zijn te vergelijken met de zware bastonen van een orgel. Als alleen hoge tonen worden aangeslagen, kan de klank al gauw iel worden. Maar de lage tonen ondersteunen de hoge. Zo is het ook in psalm 103. De hoge belijdenis 'Loof de Heere, mijn ziel, en vergeet geen van Zijn weldaden' wordt onder- steund en tevens verdiept door het ootmoedige belijden van vers 10. Hoe meer ik besef Gods genade onwaardig te zijn, des te zuiverder de lofprijzing wordt. Stel dat de Heere ons nu eens wél deed naar onze zonden... En dat Hij ons alle ongerechtigheden wél zou vergelden... Nu, dan waren wij er geweest! We zouden zonder meer zijn prijsgegeven aan de eeuwige ondergang, aan het voorgoed van God gescheiden zijn. Dat is in één woord de hel. Een huiveringwekkende mogelijkheid waar niemand van ons te goed voor is.

Dat definitieve oordeel hebben we gelet op onze zonden wél verdiend. In alle ootmoed hebben we dat rond de Dankdag te belijden. Hoe dikwijls falen we niet! Tegenover God en tegenover onze naaste. Wat kunnen we meer op onszelf vertrouwen dan op de Heere. Wat schieten we tekort in toewijding en liefde.Je ogen moeten er maar voor opengaan door de werking van de Heilige Geest. 'O God, wie ben ik tegenover U? Ga niet in het gericht.' Belijden we dit mee? Nu, dan klinkt vers 10 ons als hemelse muziek in de oren.'Hij doet ons niet naar onze zonden, en vergeldt ons niet naar onze ongerechtigheden!' Ook dit is een reden om de Heere te loven. Zojuist werden we aangespoord om Hem te danken voor Zijn weldaden, dus voor de dingen die Hij •wél doet. Maar vers 10 doet ons ook danken voor wat Hij niet doet!

Hoe dat kan? Dat behoeft geen vraag te zijn. Vanuit de tekst loopt regelrecht een lijn naar Golgotha. Kom eens mee naar de kruisheuvel. Zien we Christus hangen, bespot en bespuwd? Zien we hoe de duisternis van het oordeel voor een verstikkende atmosfeer zorgt? Weet u wat hier gebeurt? Het omgekeerde van wat vers 10 belijdt. Hier doet God naar onze zonden, en hier vergeldt Hij onze ongerechtigheden. Alleen zijn wij het wonderlijk genoeg niet zelf die de volle laag krijgen. Er is een Ander Die Zelf geen zonde heeft gekend. Maar God heeft Hem tot zonde gemaakt, opdat wij in en door Hem voor God kunnen bestaan. Denk niet dat de Heere de zonde ongestraft laat. Dat kan niet. Dat laat Zijn heilig recht niet toe. Maar nu is Zijn eigen Zoon veroordeeld opdat wij worden vrijgesproken.Vanuit vers 10 worden we meegenomen naar het hart van het evangelie, en dat is de verzoening.

Leven we uit dit heilgeheim? Is de gekruisigde en opgestane Christus ons alles geworden? Arm als we deze vraag niet positief kunnen beantwoorden. Dan verkeren we in groot gevaar! Of belijden we (misschien aarzelend, maar toch ...!) dat ons leven in Jezus' dood Hgt? Dan leren we danken. Het ware danken kan alleen op kosten van het Lam. Wie oog krijgt voor Zijn kruis stemt met David in: Loofde Heere, mijn ziel. Vanwege al die weldaden. Te veel om op te noemen. Maar bovenal vanwege die ene weldaad, het volbrachte middelaarswerk van Christus. De diepste dank wordt op Golgotha geboren. Niet alleen rond Dankdag, maar het hele jaar door.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen