Ontslapen en wedergebracht (2)

MEDITATIE

"Want indien wij geloven, dat Jezus gestorven is en opgestaan, alzo zal ook God degenen, die ontslapen zijn in Jezus, wederbrengen met Hem"

1 Thess. 4:14

Over het ontslapen in (of door) Jezus valt nogal wat te mediteren. Bijna zou je schrijven: gaan slapen in Jezus. Is de dood dan geen vijand en geen verschrikking meer? Jawel, lees er 1 Corinthe 15 maar op na. Het gaat daar echt wel over de laatste vijand. Dat is de ene kant. Aan de andere kant wordt gesproken over een ontslapen, waardor een beeld van rust en vrede wordt opgeroepen. Als kind hadden we soms een uitgesproken hekel aan vroeg naar bed gaan. Na een volle dag van arbeid kan het echter een zegen zijn om te gaan slapen. In de Openbaring wordt gesproken van degenen die in de Heere sterven: zij rusten van hun arbeid en strijd.

Er is rust!

Onze tekst heeft de gedachte in zich dat zij die ontslapen, verkeren onder de bijzondere zorg van de Heere. Onze jongens en meisjes weten, als ze naar bed gaan, dat hun ouders over hen waken, in ieder geval voor betrouwbare oppas hebben gezorgd. God waakt over de Zijnen, ook over het lichaam van de Zijnen dat tot stof wordt. Bijzondere zorg besteedt Hij aan de ontslapenen. Is dat de dood ten diepste wel verlies? Het hangt ervan af! Ontslapen we in en door Jezus? Zo niet, dan verliezen we alles. Alles van deze wereld, maar ook de laatste evangelienodiging en het laatste restje genadetijd. Ontslaapt ie- mand in Jezus, dan wint hij onnoemelijk veel. Zeg ik dat makkelijk en vlot, dat u misschien zegt: je kunt wel horen dat hij de laatste tijd niet gestaan heeft bij het graf van een geliefde? Nee. Ik beef bij de gedachte aan zo'n verlies. En toch, ziende op Christus moet het zo gezegd worden. Paulus denkt niet licht over de dood, maar hij moet de troost van Christus uitdelen.

Bij dat ontslapen kunnen we niet helemaal afgaan op de uiterlijke omstandigheden. Een mens zonder Christus kan soms rustiger sterven dan iemand die in Hem ontslaapt. Zeker vandaag met alle middelen van de medische wetenschap. Soms woedt bij een levend christen een geduchte strijd. En toch ontslapen... Paulus rekent de ontslapenen er helemaal bij. Dat doen ouders die hun kinderen op bed weten toch ook! Je kunt in je gedachten ook een gestorven kind er altijd bij rekenen.Ontslapenen zijn niet voorgoed weg. Hun lichaam blijft niet altijd in het stof.

De slaap van de dood ligt tussen de donkere nacht en de stralende morgen. Het gaat met de ontslapenen naar de morgen der opstanding. Op die morgen volgt geen avond meer. Paulus wil zeggen: bedenk dat als u met tranen in de ogen en een verscheurd hart bij het graf van een ontslapene in Jezus staat. De morgen gaat aanbreken...! Ja, ja, zegt u, maar het gaat in onze tekst wel over ontslapen in Jezus. Dat kan moeilijk liggen. Velen laten klem- mende vragen na bij hun dood. Laten we de vraag wel persoonlijk maken: hoe zal ik heengaan? Verborgen in Jezus, geborgen in de holte van Zijn hand. Of... ? Hoe zullen degenen die ik achterlaat over mij treuren? Het werd een vrouw tot geestelijke nood: moet mijn man achterblijven als iemand boordevol zorg en onzekerheid? O God, ontferm U mijner! De Heere ontfermde zich over haar op het smeekgebed.

Hèt eerlijk lezen van de tekst brengt vanzelf tot de vraag: hoe zit het met degenen die niet in Jezus ontslapen? Over die anderen zwijgt Paulus hier. Het wil intussen niet zeggen, dat we over hen niets zouden weten. En ook niet dat het ons geen stof tot overdenking geeft. In het Nieuwe Testament wordt het woord ontslapen niet gebruikt voor die anderen. Het zegt nogal wat. Het wijst op het huiveringwekkende van het leven en sterven innerlijk los van Christus. Het is een aansporing om te horen naar de stem van Christus: zoek Mij!

Waarom zou u leven en sterven buiten Mij?

Nog één ding: God zal de ontslapenen in Jezus wederbrengen met Hem. De uitleg van deze woorden is nogal omstreden en verschillend. Er is wel gedacht aan het feit, dat Jezus de heiligen met Zich zal brengen en door hen de wereld zal oordelen. Hoewel een bijbelse gedachte is dat bij onze tekst niet het meest voor de hand liggend. De ontslapenen sterven met, m de gemeenschap met Christus. Welnu, dan zullen ze ook in de gemeenschap met Hem gebracht worden uit de dood en gebracht worden tot de heerlijkheid van Christus. Christus is voorgegaan: uit de dood en het graf tot Zijn heerlijkheid. Nu zal God de Zijnen langs dezelfde weg voeren, mét Hem. Terugbrengen uit de dood en voeren tot Zijn heerlijkheid.

Doen volgen op de weg van de Voorloper.

Ontslapen met Hem loopt eenmaal uit op ontwaken met Hem. Dat moet dan wel een ontwaken zijn! Op de donkere avond volgt de heldere morgen van de opstanding. Ontwaken in de lichtglans van Gods aangezicht, dat is meer dan met onze armzalige woorden kan worden geuit.

Leest u vooral niet over die kleine woordjes heen in onze tekst: mét Hem. Dat is hier beslissend, het geheim van ontslapen en ontwaken. Wat blijft er over buiten Hem? Maar ook, wat zal er ontbreken met Hem? De ontslapenen zijn toch aan Hem verbonden, onafscheidelijk en onlosmakelijk. Hier ligt toch het diepste geheim van hun leven! Is de levende verbondenheid aan Christus ook bij u hét levensgeheim? Bij de mensen, op wie Paulus het oog heeft, is die levensgemeenschap met Hem meer en meer het hoogste goed. Als ik niet kan worden losgemaakt van Hem, in tijd noch eeuwigheid van Hem te scheiden, is dat het wonder van mijn zaligheid...! Dat betekent intussen dat ook eenmaal het lichaam wordt wedergebracht uit de dood, opdat ook het lichaam bij Hem zal zijn. Is het me daar niet om te doen, als het goed is? Paulus heeft het daar in vers 17 over: alzo zullen wij altijd met de Heere zijn. Wie nu door Woord en Heilige Geest aan Hem verbonden is, is eeuwig aan Hem Verbonden, zal door God met Hem worden wedergebracht. Heb ik het hier over uw diepste verlangen?

Dit alles is nog wat meer dan: in de hemel zijn. Wanneer ik aan Hem als de Gekruisigde en Opgestane word vastgesnoerd, dan weegt dat mij het zwaarste: bij Hem zijn. Of niet? Dit alles is trouwens ook de uitgesproken wil van Christus: Vader, Ik wil dat, waar Ik ben, ook die bij Mij zijn, die Gij Mij gegeven hebt, opdat ze Mijn heerlijkheid aanschouwen.

Beste lezer, dat alles gaat gebeuren als Hij, Jezus komt met een geroep en met de stem van de archangel (vers 16). Wat een gebed trouwens: Vader, Ik wil... opdat zij zijn waar Ik ben...! Hier kruist Zijn gebe'd het diepste verlangen van de Zijnen. Als het dan maar met Hem is, m'n leven en ook m'n sterven...!

Is er dan geen hoop bij het sterven buiten Jezus? Nee, echt niet! Zal het bij ons een ontslapen zijn in Hem? Hoe is de verhouding tot Hem? U wordt genodigd neer te zinken aan Zijn voeten, opdat Zijn handen u vastsnoeren of u meer vastsnoeren aan Hem! Wat zegt u. is dat onbereikbaar voor u? Hij leeft en trekt weglopers tot Zich. Neemt ze met Zich mee, in Zijn dood en in Zijn opstanding!

M. Goudriaan, Lunteren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen