Apostolische Geloofsbelijdenis

GELOOFSLEER

vanwaar Hij komen zal om te oordelen de levenden en de doden (Artikel 7, vervolg)

Hoe Hij komen zal

De Heilige Schrift gebruikt voor de tweede komst van Christus meestal het Griekse woord parousia. Het betekent oorspronkelijk ' tegenwoordigheid', 'aanwezigheid', 'komst' of 'aankomst' en was in de toenmalige wereld rond Is- raël ondermeer in zwang om het bezoek van een koning of keizer ergens in het rijk aan te geven. De nieuwtestamentische bijbelschrijvers kozen dit woord voor de wederkomst van Christus. In een enkel geval treffen we het Griekse woord epifanei aan, dat 'verschijning' betekent. Het werd in de heidense wereld gebruikt voor de verschijning van goden. Het Nieuwe Testament neemt dus ook dit woord in dienst en heiligt het met het oog op Christus.

Waar het Nieuwe Testament spreekt over de tweede komst of wederkomst van Christus, moeten we denken aan de terugkeer van Christus naar de aarde als mens. Bij ons spreken over de Middelaar moeten we voortdurend in gedachten houden dat Hij God én mens in één Persoon is. Nu eens trekt Zijn menselijke natuur vooral onze aandacht, dan weer Zijn goddelijke. Bij de wederkomst van Christus is het stellig Zijn menselijke natuur waarop de Heere onze aandacht wil richten. Naar die natuur werd Hij door de Vader opgenomen in de heerlijkheid die Hij als God van eeuwigheid al heeft, in die natuur zit Hij aan Gods rechterhand waar Hij als God nooit ophield te zijn. Als mens zal Christus straks dus terugkeren naar de aarde, de plaats die Hij als de eeuwige Zoon altijd al vervulde. Lichamelijk komt Hij vanuit de hemel naar de aarde en zal voor het oog van alle mensen zichtbaar zijn. Dit tweede komen is, net als het eerste, dus een echt kómen. Het is goed om ons ook hier weer in herinnering te roepen het woord van de engelen na de hemelvaart van Christus: Gij Galilese mannen, wat staat gij en ziet op naar de hemel? Deze Jezus , Die van u opgenomen is in de hemel, zal alzo komen, gelijkerwijs gij Hem naar de hemel hebt zien heenvaren' (Hand. 1 : 11). De eerste komst was voor Christus weliswaar een komen in uiterste vernedering, maar geheel anders zal Zijn tweede komst zijn. Bij Zijn opstanding uit de doden heeft Hij de dienstknechtgestalte voor altijd afgelegd. Nu verschijnt Hij zichtbaar voor iedereen en komt als de verheerlijkte Middelaar, door talloze engelen omstuwd. In Zijn rede over de eindtijd zegt Christus dat bij Zijn wederkomst de hele schepping in rep en roer zal zijn: e zon zal verduisterd worden, de maan zal haar schijnsel niet geven, de sterren zullen van de hemel vallen en de krachten van de hemel zullen bewogen worden. Dan zal het teken van de Zoon des mensen in de hemel verschijnen en alle mensen zullen Hem zien komen op de wolken des hemels (Matth. 24 : 29-30). Veel is nagedacht over wat de Heere bedoelt met 'het teken van de Zoon des mensen'. Sommigen willen er het teken van het kruis onder verstaan, anderen beschouwen liever de verschijning zelf als het door de Heere bedoelde teken. Misschien geeft dat laatste inderdaad de bedoeling weer. Het 'komen op de wolken' is in de Schrift het komen in de macht en luister van God. Toen de Heere stond voor de Hoge Raad, heeft Hij de Joodse leiders ernstig gewaarschuwd dat Hij eens komen zal op de wolken des hemels (Matth. 26 : 64). Ze moesten dus wel goed weten wat ze deden, die Joodse leiders, wanneer ze Hem ter dood wilden veroordelen. Want voor hen stond Hij, Die eens hun Rechter zou zijn. Ook het boek Open- baring spreekt over het komen van Christus met de wolken. Denkend aan Zacharia 12 schrijft de oude Johannes: Ziet, Hij komt met de wolken en alle oog zal Hem zien, ook degenen die Hem doorstoken hebben'(Openb. 1:7). In deze tekst wordt eveneens de vinger gelegd bij het zichtbare van dit komen van Christus. Iedereen zal Hem straks zien, ook zij die tot Zijn dood besloten en bij de uitvoering ervan hebben meegewerkt.

Bij de tweede komst van Christus is er ook wat te horen. Paulus schrijft aan de gemeente van Thessalonica: Want de Heere zelf zal met een geroep, met de stem van de archangel, en met de bazuin Gods nederdalen van de hemel' (1 Thess. 4 : 16). Wanneer Hij komt, zal het in ieders oor klinken: e Heere is daar, gaat uit Hem tegemoet...

De Lutherse en gereformeerde visie

Toen we naar aanleiding van Artikel 6 nadachten over de hemelvaart van Christus, stonden we ook kort stil bij de lutherse en gereformeerde visie op dit heilsfeit. In de lutherse visie deelt de menselijke natuur van Christus sinds de hemelvaart in de goddelijke eigenschap van de alomtegenwoordigheid. We zagen dat deze visie doorwerkt in de lutherse opvatting over de wijze waarop Christus bij het Avondmaal tegenwoordig is. De gereformeerde opvatting is anders. Daarin wordt streng vastgehouden aan de niet te overschrijden grens tussen schepsel en Schepper. Dit houdt in dat, ook al is Christus naar Zijn menselijke natuur nu verheerlijkt. Hij toch naar die natuur eindig blijft. Als mens is Hij dus niet alomtegen­ woordig, maar bevindt Hij Zich op een bepaalde plaats: in de hemel. Als God is Hij wel alomtegenwoordig en vervult Hij hemel en aarde. Daarom betekent Zijn lichamelijke opneming in heerlijkheid naar gereformeerde opvatting voor de Kerk op aarde geen scheiding met haar Zaligmaker. De gereformeerden hebben dit rijk en schoon beleden met de woorden: naar Zijn Godheid, majesteit, genade en Geest wijkt Hij nimmermeer van ons (Zondag 18). Het valt te verwachten dat de lutherse visie ook gevolgen heeft voor de wijze waarop door hen de tweede komst van Christus wordt verstaan. Dit is inderdaad het geval. Zij zien de wederkomst niet als een lichamelijk komen van Christus vanuit de hemel naar de aarde, maar als een plotseling zichtbaar worden van Zijn onzichtbaar lichaam op de plaats van het gericht. Het verheerlijkte lichaam van Christus is immers overal tegenwoordig, al is dat voor ons nu nog onzichtbaar. Maar dan zal het zichtbaar worden. Goed beschouwd kun je bij de lutherse opvatting niet echt meer spreken van een tweede komst aan het einde der tijden. Eigenlijk is de tweede komst er al sinds de hemelvaart. Het enig verschil is de zichtbaarheid straks van het nu al aanwezige onzichtbare lichaam van Christus. Ongetwijfeld hebben de gereformeerden hier de bijbelse gegevens evenwichtiger en juister verwerkt.

We sluiten deze bijdrage af met het volgende mooie citaat van Calvijn: 'Christus geeft de Zijnen wel geenszins duistere bewijzen van Zijn zeer tegenwoordige kracht. Maar omdat Zijn rijk onder de nederigheid van het vlees enigszins verborgen is op aarde, wordt het geloof met het volste recht geroepen tot de overdenking van de zienlijke tegenwoordigheid, die Hij ten laatste dage zal openbaren. Want in een zienlijke gedaante zal Hij neerdalen van de hemel, gelijk men Hem heeft zien opvaren.

Hij zal voor allen verschijnen met de onuitsprekelijke majesteit van Zijn Koninkrijk, met de glans der onsterfelijkheid, met de onmetelijke macht der Goddelijkheid, met de begeleiding der engelen. Daarom dus wordt ons bevolen Hem te verwachten als Verlosser op de dag, op welke Hij de schapen zal scheiden van de bokken, de uitverkorenen van de verworpenen.'(Inst. II, 16, 17).

P. Vermeer, Wilsum (D)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen