Christelijk gezinsleven

KLEINE KRONIEK

In 'De Wekker'(Orgaan van de Christelijke Gereformeerde Kerken in Ne­ derland) van vrijdag 26 augustus 2005 geeft ds. J. van Amstel uit Ede wat gedachten weer over het omgaan met elkaar binnen een christelijk gezin. Hij gaf zijn bijdrage de titel: In het gezin. We geven deze integraal aan u door.

Het ene gezin is het andere niet. Soms denken ouders én kinderen: zoiets komt in andere gezinnen niet voor. Totdat zij er achter komen dat het in gezinnen niet altijd een hemel op aarde is en dat overal wel eens wat is, hoe goed het gezinsleven ook is.

Van christelijke gezinnen mag je toch meer verwachten? Of niet? Gaat het niet om het christelijk gezinsleven? Hoe ziet dit er dan uit?

Samen er voor staan

In een tijd waarin heel veel aandacht gevraagd én besteed wordt aan de enkeling en we overspoeld worden door het individualisme is het een buitengewone zegen dat er gezinnen zijn, waarin je de dingen samen doet. Van eminent belang voor de samenleving. Want als het gezin weg valt stort de maatschappij ineen. De samenbinding hangt voor een belangrijk deel af van het samen leven in en als gezin. Je staat er samen voor, dag en nacht. Samen heb je inspanningen te verrichten om als gezin te leven en daarmee te overleven. In het gezin leer je met elkaar rekening te houden. Niet alleen wat het samen eten betreft. Er zijn zoveel dingen waarin het erop aankomt deze samen ter hand te nemen en er met elkaar zorg voor te dragen dat het goed gaat. Soms kan één lid van het gezin zo verstorend werken dat het hele gezin er aan gaat. We zeggen dan terecht dat dat geen leven is.

Gezamenlijk opstaan en zo mogelijk samen naar bed gaan is slechts het begin en het einde van de dag. Er ligt zoveel tussenin om het voor elkaar aangenaam te maken. Met elkaar moet er voor eten en drinken worden gezorgd. Samenwerking is nodig voor allerlei werkzaamheden binnens-en buitenshuis.

Je kunt je niet onttrekken aan dingen die je samen ter hand moet nemen. Je kunt de kantjes er niet van af lopen, omdat jij alleen op jezelf bent gericht. Het vergt daarom nogal wat discipline om er samen aan te gaan staan, waarbij de handigheid van de een nodig is om de ander te hulp te komen.

Moet juist in deze tijd een christelijk gezin niet opvallen door een hechte samenleving en een voorbeeldige samenwerking? Als anderen het gezinsleven (even) meemaken, moet men toch een indruk hebben van de harmonie die in een christelijk gezin toonaangevend is.

Samen opvoeden

Als ouders heb je als eersten de taak om de opvoeding van het gezin ter hand te nemen. Je voedt een heel gezin op, maar hebt terdege rekening te houden met ieders e/genaardigheden. Wat voor het ene kind hard nodig is, kan voor een ander gezinslid niet een eerste vereiste zijn. Het karakter van de één verschilt nogal wat met dat van de ander.

Tegelijkertijd gelden normen en afspraken voor heel het gezin. Waarbij vader en moeder het voorbeeld hebben te geven. Allereerst in godsvrucht, nog het meest uitkomend in geduld en tact.

Mijn vrouw zei altijd: als je geen 'nee' hoeft te zeggen, moet je het ook niet doen, want er zijn momenten dat een duidelijk 'nee' nodig is en dan is het ook overtuigend.

Binnen het gezin voed je ook elkaar op. Vandaar dat het zo moeilijk is wanneer je als enig kind in het gezin leeft. Je ontvangt geen stimulansen en correcties van broers en zussen, die de dingen scherp kunnen zien en je ondubbelzinnig in de spiegel kunnen laten kijken.

In het gezin voeden kinderen elkaar vaak op een speelse manier op. Zoals kinderen soms ook indirect hun ouders 'leren' hoe ze met hen om moeten gaan. Als je er als ouders maar oog voor hebt!

In het gezin leer je om waarden en normen aan het Woord van God te toetsen. Dan kunnen er onderling ook heilzame discussies gevoerd worden, waarbij je in een veilige omgeving alles aan de orde kunt stellen vanwege de open houding in het gezin.

Samen zorgen

Dat is één van de mooie dingen in het gezin dat je samen de zorg hebt en samen zorg draagt voor elk ander van de gezinsleden. Juist wanneer er zwakten en ziekten zijn is het op korte afstand met elkaar meeleven en voor elkaar zorgen zo heilzaam. Je kent elkaar, weet wat de ander wel en niet prettig vindt en houdt op die manier rekening met het karakter van elkaar en de wensen van de ander. Vooral als ouders kan het je nachtrust kosten. Het kan ook inleveren van je vrije tijd(sbestedingen) eisen om elkaar te dienen en te helpen. Of het nu huiswerk voor school, moeilijkheden op het werk, problemen in de verkeringstijd of zorgen in de kerk betreft, samen draag je de zorg.

Ook als gezinsleden heb je zorg voor elkaar, ook dan wanneer het je eigenlijk niet zo gelegen komt.

Nu is het ene gezin hechter dan het andere en leeft het ene gezin veel meer met elkaar mee als het andere. Sommigen hangen als los zand aan elkaar, anderen 'klitten'. In beide gevallen behoor je tot het ene gezin.

Samen bidden

Een van de belangrijkste dingen in het christelijk gezin is het samen bidden. Om met alle noden van het gezin en van elk van de gezinsleden afzonderlijk samen te bidden. Om met en voor elkaar te danken voor de vele en onverdiende zegeningen. Niet minder om samen de noden en zorgen van het gezin aan God voor te leggen.

Kinderen ervaren het als een aparte zegen dat zij in het gezin bidden hebben geleerd. Ook toen je nog heel klein was, niet kon slapen omdat je bang was of erg ziek, hebben je vader en moeder met jou alleen gebeden. En dat vergeet je niet!

Ook leer je in het bidden met elkaar de zorgen voor andere mensen bij de Heere brengen.

In het bidden om de eer van God, in het samen vragen om Gods zegen voor de gemeente en in het samen naderen tot de troon van de genade voor zovele anderen in hun nood. In het horen bidden van je ouders kun je niet alleen opmerken wat hen vooral bezig houdt, maar het 'vormt' meer dan eens ook je eigen gebeden in tal van situaties, omdat je geleerd hebt en nog steeds leert hoe je samen de dingen bij God brengt en aan Hem overgeeft. Ook al hebben we de goede gewoonte dat elk van de kinderen om beurten bidt, dan is het toch het gezamenlijke gebed van het gezin. Zo zouden nog meer zegeningen van het gezinsleven genoemd kunnen worden.

Onze collega reikt hier zeer behartigenswaardige zaken aan. Er is in een christelijk gezin inderdaad zoveel samen te doen. Wanneer een gezin z'n christelijke roeping verstaat, is dat tot zegen niet alleen van de gezinsleden zelf maar ook van de omgeving, van de kerk en van de samenleving. Laten onze gezinnen daarom plaatsen zijn waar Gods Geest voluit kan werken en niet door ons wordt tegengestaan of bedroefd. Dan heeft het Woord er heerschappij en worden ook de jonge gezinsleden toegerust voor een plaats in een samenleving die in onze tijd zo sterk geseculariseerd raakte.

P. Vermeer, Wilsum (D)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen