Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Betekenis en belang van huisgodsdienst (1)

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Betekenis en belang van huisgodsdienst (1)

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

PASTORAAT

Bovenstaande titel werd mij door een kerkenraad voorgelegd. Ik kreeg het verzoek om in een Hervormde wijkgemeente erover te spreken.

Als toelichting werd mij gezegd dat de kerkenraad zich afvroeg of er in de gezinnen inderdaad aan huisgodsdienst aandacht wordt besteed.

Hoe vreemd het ook klinken mag, ik heb in de lange jaren dat ik predikant ben nog nooit over dit onderwerp gesproken.

Het thema pakte me direct. Daarom heb ik de uitnodiging aanvaard. Graag leg ik aan de lezer voor wat we op die avond besproken hebben.

Geen voorschriften wel een handreiking

Vooropgesteld mag worden dat het niet mijn bedoeling is voorschriften te geven. Ik wil slechts een handreiking bieden aan de lezers. Ieder kan naar believen en behoren er gebruik van maken.

De bedoeling is niet slechts naar een spreker te luisteren, maar ook met elkaar in gesprek te komen. Dat vereist een zekere moed. Als men met elkaar van gedachten wisselt kan men op moeilijkheden stuiten, die men het liefst binnen de deur wil houden. Dat is begrijpelijk en in zekere zin terecht. Toch wordt ieder ermee gediend een zekere openheid te betrachten. Men kan van elkaar leren en elkaar verder helpen.

Het zou interessant zijn om via een vragenlijst eens na te gaan wat er in gezinnen en door alleenstaanden aan huisgodsdienstoefening wordt gedaan.

Een christelijk gezin

Wat is voor u een christelijk gezin? Dat is een gezin waarin Christus het Hoofd is en waar God gediend wordt. Het gezinsleven staat onder Christus' heerschappij. De ouders gaan daarin de kinderen voor. Christus heeft het voor het zeggen. Er wordt gevraagd naar zijn wil en naar zijn woord.

En dat niet maar als een goede gewoonte, doch als een af te smeken en te ervaren werkelijkheid. Daarin hebben ouders hun kinderen voor te gaan met woord en daad.

Ik herinner aan Psalm 78. De dichter spreekt over verborgenheden van oudsher, die onze vaderen ons verteld hebben. Wij zullen ze niet verbergen voor hun kinderen, voor het navolgende geslacht.

Dat is geheel in overeenstemming met Deuteronomium 6:6: eze woorden die Ik u heden gebied, zullen in uw hart zijn. En gij zult ze uw kinderen inscherpen en daarvan spreken, als gij in uw huis zit, en als gij op de weg gaat en als gij nederligt en als gij opstaat. Op allerlei momenten moeten deze woorden aan de kinderen worden voorgehouden. De herinnering eraan en het gesprek erover draagt Mozes, als knecht van God, het volk op.

Een manier van zijn

Ik wil er de nadruk op leggen, dat het christelijk karakter van een gezin niet enkel of zelfs allereerst bestaat in een manier van doen, maar vooral in een manier van zijn. Komt in onze levenshouding uit dat we Christus toebehoren? Dat bepaalt de sfeer en de gesprekken, onze houding en heel ons doen en laten. De eerbied voor God, zoals dat zo prachtig uitgedrukt wordt in de oudtestamentische uitdrukking: de vreze des Heeren.

Hiermee wordt uitgedrukt dat ouders met hun kinderen verlangen de Heere te dienen en zich aan zijn heerschappij te onderwerpen. En dat niet maar voor de vorm, maar als een van God af te smeken werkelijkheid. En dat met woord en daad, in zijn en doen.

Een van de eerste uitingen daarvan zal zijn dat er in huis, met name bij de maaltijden aan tafel gebeden wordt, zowel aan het begin als aan het eind. Het zal met name de vader zijn die het gebed uitspreekt. Toch is het goed als ook de moeder in gebed voorgaat en dat niet alleen als de vader afwezig is. Laat ik eerlijk zeggen dat dit in mijn jeugd niet gebruikelijk was. Veel moeders zien er misschien ook tegenop. Toch is het goed, als vader en moeder het tafelgebed afwisselend uitspreken. Er zullen toch ook wel vergaderingen van vrouwen zijn waarin moeders een gebed uitspreken. Waarom thuis dan niet? Van tijd tot tijd zal het Onze Vader gebeden worden, eventueel door het hele gezin gemeenschappelijk. Toch lijkt het me gewenst dat er ook steeds weer zogenaamde vrije gebeden worden uit gesproken door een van de ouders.

Bijbellezen

Het is goed gebruik dat er aan tafel uit de Bijbel gelezen wordt. Een keer per dag kan dat ook via een bijbels dagboek of het (vroegere)scheurkalenderblaadje gebeuren. Ik zou er voor willen pleiten een keer per dag uit het OT en een keer per dag uit het NT te lezen.

In mijn jeugd werd er aan tafel een heel hoofdstuk gelezen. Wij vonden het als kinderen geen bezwaar als dat bijvoorbeeld een korte Psalm betrof (zoals 117) Er zijn echter ook heel lange hoofdstukken, zoals bij de profeten.

Toch stuit het mij als gevolg van die gewoonte nog altijd tegen de borst als de Schriftlezing aan tafel maar enkele verzen omvat. Dan zeg ik vanuit het verleden: dat is te weinig. Daarom moet de lengte van het te lezen gedeelte in overleg en met wijsheid worden vastgesteld.

De gebeden hebben hun plaats, aan het begin en aan het eind van de maaltijd. In die gebeden is er ook plaats voor de voorbede. Noden uit de kring van het gezin, de familie, vrienden, gemeenteleden, christenen in de wereld en rampen waar ter wereld ook kunnen (en moeten) in die gebeden een plaats krijgen.

De ene keer zal vooral dit, de andere keer vooral dat een plaats in het gebed krijgen. Een christelijk gezin is een biddend gezin, zonder dat het gezinsgebed afbreuk doet aan het persoonlijk gebed van een van de gezinsleden.

Ook kinderen kunnen hun inbreng hebben in de voorbede aan tafel, doordat ze op bepaalde noden of zorgen wijzen. Ik ken een gezin met een flink aantal kinderen. De vader bad voor hen die per fiets, trein of bus naar school moesten. De jongste merkte op dat er voor haar niet gebeden werd om bewaring. Zij ging te voet naar school. Dat is bijzonder attent van zo'n kind.

Het lijkt mij goed de voorbede aan het eind van de maaltijd te doen. Aan het begin is ieder verlangend de spijzen te kunnen gebruiken.

Laat vader of moeder ook aan de kinderen vragen of zij noden kennen die in de voorbede van het gezin een plaats moeten hebben.

Ter afsluiting van dit eerste artikel wil ik erop wijzen dat het voor heel wat gezinnen moeilijk kan zijn om een gemeenschappelijk moment te vinden waarop allen aan tafel kunnen zijn. Kinderen moeten soms vroeg weg, om van de vader maar niet te spreken.

Toch zou ik er voor willen pleiten dat er een maaltijd per dag is waarbij alle gezinsleden aanwezig zijn. Eventueel staat men er maar wat vroeger voor op. Zo samen beginnen of de dag te beƫindigen aan tafel is een kostbaar moment. Het zal de kinderen ook altijd bijblijven.

Des te kostbaarder zijn de zondagse maaltijden, waarbij hopelijk ieder gezinslid aanwezig kan zijn.

W.H.Velema, Apeldoorn

Dit artikel werd u aangeboden door: https://www.hertog.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 30 september 2005

Gereformeerd Weekblad | 16 Pagina's

Betekenis en belang van huisgodsdienst (1)

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 30 september 2005

Gereformeerd Weekblad | 16 Pagina's