Het Gebed des Heeren

GEESTELIJK LEVEN

Hoe wij bidden moeten

ledere ware bidder wil graag weten hoe hij bidden moet opdat zijn gebed door God gehoord en verhoord zal worden. Dat laatste is immers de drijvende kracht achter de gebeden. Bidden zou zinloos zijn als God niet naar de bidder wil luisteren en hem verhoren. Juist op dit punt is er altijd weer iets van verlegenheid, iets van het besef dat een bidder zo weinig weet hoe hij bidden moet. De Vlaamse priester en dichter Guido Gezelle verwoordt in zijn mooie gedicht: ij badt op ene berg, dit heel treffend in de slotregel: leer mij, arme dwaas, hoe dat ik bidden moet! Je vindt deze gebedsverlegenheid ook bij bidders in de Bijbel. Denk maar aan de discipelen, die aan de Heere Jezus vragen: eere, leer ons bidden (Luc. 11 : 1). De apostel Paulus kende deze verlegenheid eveneens. Hij bracht haar als volgt onder woorden: ij weten niet, wat wij bidden zullen, gelijk het behoort (Rom. 8 : 26). Hij kende gelukkig de troost dat de Heilige Geest in die verlegenheid te hulp komt en voor Gods kind met een onuitsprekelijk zuchten tot God bidt. Zonder dit bidden van de Geest in en voor Gods kind zou geen enkel gebed de hemeltroon bereiken. Al zal op aarde altijd wel die ver­ legenheid blijven bestaan, toch laat de Bijbel ons niet geheel in het ongewisse over de vraag welke gebeden aan God behagen en door Hem genadig worden verhoord. De Heilige Geest geeft ons in Zijn Woord gebedsregels aan die aan ons gebed vleugels willen geven, zodat het door lucht en wolken kan dringen en komen kan voor Gods troon.

Zondag 45 geeft aan die regels aandacht en vat ze als volgt samen: 'Ten eerste dat wij alleen de enige ware God, Die Zich in Zijn Woord aan ons geopenbaard heeft, om al hetgeen dat Hij ons geboden heeft te bidden, van harte aanroepen.

Ten andere dat wij onze nood en ellendigheid recht en grondig kennen, opdat wij ons voor het aangezicht van Zijn majesteit verootmoedigen.

Ten derde dat wij deze vaste grond hebben dat Hij ons gebed, niettegenstaande wij zulks onwaardig zijn, om des Heeren Christus' wil zeker wil verhoren, gelijk Hij ons in Zijn Woord beloofd heeft.'

In het voorgaande kwamen verschillende aspecten van deze gebedsregels impliciet of wat meer expliciet al aan de orde. We kunnen ze onder de volgende drie trefwoorden brengen: gehoorzaam- heid, ootmoed en geloof. Want het bidden dat God behaagt en door Hem wordt verhoord is bidden 1) in gehoorzaamheid, 2) in ootmoed en 3) in geloof. Zulk bidden is inderdaad geheel en al gave van de Heilige Geest. De ware bidder weet van het gebod om naast of in plaats van God geen andere goden te hebben. Daarom roept hij alleen de enige ware God aan. In de Bijbel leest hij dat God in alle lichamelijke en geestelijke nooddruft wil voorzien. Daarom mag hij de Heere om dat alles vragen. Op Gods beloften mag hij immers vrijmoedig de hand leggen en die zich toeëigenen. Dat geeft aan het gebed een krachtige vleugelslag. En wanneer hij er niet geheel zeker van is, of hetgeen hij van God vraagt wel het meest dient tot eer van God, dan voegt hij aan z'n gebed toe: w wil geschiede... Gelijk ook Christus eens deed in de hof. Want alleen Gods wil is goed. De ware bidder weet ook dat God Gód is en hijzelf mens, een zondaar, zo diep verloren en onwaardig in zichzelf, door zijn zonden zo schuldig voor God. Daarom zal hij niet met opgestoken vaan, maar in ootmoed en deemoed voor zijn God verschijnen. Want God kent die hoogmoedig van hart zijn van verre, maar aan hen die nederig zijn geeft Hij genade. De ware bidder weet ook dat God alles wil verhoren wat naar Zijn Woord en wil gebeden is. Niet omdat de bidder dat waardig is, maar omdat God rechtvaardig is en verhoring geeft om Christus' wil. Christus is daarom zijn enige gebedsgrond. Daarom besluit de bidder z'n gebeden zo graag met: m Christus' wil. Het staat immers met gouden letters in de Schrift geschreven: l wat gij de Vader zult bidden in Mijn Naam, dat zal Hij u geven (Joh. 16 : 23). En als dat 'om Christus' wil' soms niet in woorden wordt uitgesproken, zoals in het Onze Vader bijvoorbeeld, dan is het in het ware gebed altijd wel verondersteld. Want buiten Christus om komt het gebed niet bij God. Alles moet door de Middelaar worden geheiligd en gereinigd, ook onze gebeden. Zonder Hem kunnen wij niets doen en kan niemand in Gods nabijheid komen.

Verhinderingen voor het bidden

We ronden onze algemene opmerkingen over het gebed af met nog te wijzen op enige zaken die het gebed tot God in de weg kunnen staan of zelfs geheel onmogelijk maken. Vroeger wezen we al op de bijzondere verbondsrelatie waarin de bidder met God staat. Alleen daardoor is voor hem de omgang met God mogelijk. In vertrouwen mag hij nu tot God gaan en weten dat God hem wil horen en verhoren zal wat hij naar de wil van God bidt. Niet dat God als een automaat op het bidden reageert. God kent tijd en wijze. Vaak is de uitkomst zo anders, zo veel beter zelfs dan de bidder had gevraagd. Een en ander sluit overigens niet uit dat iedere ware bidder weet van aanvechtingen en twijfels in z'n gebedsleven. Deze vervaarlijke vijanden van het gebed zitten nooit stil. Juist omdat wat God aan de bidder belooft te geven of te doen zo ontzaglijk rijk en ongedacht is, grijpen deze aartsvijanden van het gebed telkens weer hun kans. Hoe geducht kan een bidder onder hun aanvallen lijden. Maar er zijn nog andere gevaren die zijn gebedsleven bedreigen en zelfs lam kunnen leggen. Die huizen in het hart van de bidder zelf, ze groeien als giftige woekerplanten op zijn eigen akker. We denken aan het door eigen schuld onder druk zetten van de verbondsrelatie met God. Soms kan zij zelfs heel grondig verstoord raken zoals de geschiedenis van Gods oude volk Israël vaak schrijnend laat zien. Dat er dan geweldige problemen moeten rijzen juist ook voor het gebedsleven is uit alles wat over het gebed gezegd is wel duidelijk. Het luistert immers heel nauw in de omgang met de Heere. Zo wordt het gebed tot God grotelijks belemmerd of zelfs geheel verhinderd wanneer de bidder zich overgeeft aan ongehoorzaamheid (Deut. 1 : 43-45; Jes. 1 : 15-17; 59 : 1-2), liefdeloosheid en tuchteloosheid (Jes. 58 : 3-4; 1 Pt. 3 : 7; Jak. 4 : 31), ongeloof en twijfel (Jak. 1 : 5-7), onverzoenlijkheid (Mat. 5 : 23-24; Mc. 11 : 25). Door deze erge zonden bedroeft hij de Heilige Geest, zodat Die van hem gaat wijken. En dat laatste is de nekslag voor het gebedsleven. Het hoeft ons daarom niet te verwonderen dat de Schrift zulke zonden onder zeer scherpe kritiek stelt en de zondaar tot een zich bekeren daarvan oproept. In onze tijd horen we menigmaal de klacht over gebedsnood. Het zou wel eens kunnen zijn dat bij menigeen hier de schoen wringt. Alleen in de weg van een hartelijke bekering kan de gebedsweg tot God weer vrijkomen.

Met alles wat tot dusver is gezegd lijkt ons de weg voor de behandeling van het Onze Vader nu voldoende te zijn geëffend. De volgende keer hopen we met dit heerlijke gebed een begin te maken.

P. Vermeer, Wilsum (D)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen