Een toevlucht, en toch...

BIJBELSTUDIE

'Want Gij zijt de God mijner sterkte; waarom verstoot Gij mij dan? Waarom ga ik steeds in het zwart vanwege des vijands onderdrukking? ' Psalm 43:2

De psalm die ter overdenking voor ons ligt, zet in met een gebed om Gods reddend ingrijpen: 'Doe mij recht, o God, en twist Gij mijn twistzaak; bevrijd mij van het ongoedertieren volk, van de man van bedrog en van onrecht'! We zagen: in den vreemde, temidden van mensen die met zijn God niet rekenen en op leugenachtige en bedrieglijke wijze met hem omgaan, heeft hij maar één Toevlucht; zijn God! Datzelfde zien we ook in het vers dat ditmaal onze aandacht vraagt.

Zijn hartsgeheim

In aansluiting op de bede om Gods reddend ingrijpen klinkt hier de belijdenis: 'Want Gij zijt de God mijner sterkte...'! In de grondtaal wordt een woord gebruikt dat we ook kunnen vertalen met: vesting, bolwerk, beschutting. Vandaar dat anderen de vertaling 'toevlucht' kiezen. In ieder geval, de dichter geeft aan dat - temidden van de gevaren die hem bedreigen - Israels God zijn Toevlucht en Schuilplaats is. In Hem vindt hij zijn veiligheid en sterkte. Zoals anderen zich in oorlogstijd verschansen in een vesting, zo zoekt hij bescherming bij zijn God. En daarom: in God vindt hij zijn sterkte en kracht. Niet in zichzelf. Niet in zijn eigen wijsheid, slimheid of heldhaftigheid. Nee, hij vindt zijn sterkte alleen in God. 'Mijn God, ik steun op Uw vermogen/ Gij zijt de sterkte van mijn hart'.

Is dat ook uw hartsgeheim? Onze omstandigheden zijn misschien volstrekt anders dan die van de dichter. En toch: als we met hem de HEERE leerden vrezen, Christus mogen liefhebben, met Hem begeren te leven en te wandelen dan weten ook wij van tegenstand. Van strijd. Van vijanden van binnen en van buiten. Van vurige pijlen van de boze. Van allerlei moeite en tegenkrachten. Hoe voelt u zich temidden van dat alles? Krachtig? Sterk? Ervaren genoeg om staande te blijven? Of ervaart u precies het tegendeel?

U zegt: het valt me o zo zwaar. Nu, dan bent u in goed gezelschap. Want als in onze Catechismus gesproken wordt over de aanvechtingen die uitgaan van duivel, wereld en eigen vlees, dan belijdt de gelovige dat we 'van onszelf alzo zwak zijn dat we niet één ogenblik kunnen bestaan'! Anders gezegd: wat de dichter van Psalm 43 ervoer, is de ervaring, de bevinding van de Kerk der eeuwen. In onszelf alzo zwak dat we niet één ogenblik staande kunnen blijven.

En daarom: ik steun niet op mijzelf of op mijn eigen kracht. Ook niet op mijn geloof of mijn bekering. Ook niet op vroegere ervaring of uitredding. Nee, mijn toevlucht is in God. 'Gij zijt de God van mijn sterkte...'! Altijd weer dient het anker van het geloof uitgeworpen te worden buiten onszelf in Christus. Dat is een blijvende les en oefening. Maar juist zo wordt ervaren wie de HEERE is. Juist zo gaat in vervulling: 'Zo daalt Zijn kracht op u in zwakheid neer'. En daarom: het is het hartsgeheim van al Gods kinderen 'Gij toch. Gij zijt hun roem, de kracht van hunne kracht'!

Zijn hartsvragen

In de belijdenis waarmee dit vers inzet, klinkt vastheid en zekerheid door. De dichter zegt niet: 'Misschien of mogelijk zult U mijn sterkte zijn'. Nee, hij zegt: 'U bent het'. Nogmaals, dat spreekt van vastheid, van zekerheid, van een zich onvoorwaardelijk verlaten op zijn God. En toch, hoe meer hij hiervan overtuigd is, des te meer vragen hem bestormen. Op die zo krachtige en aansprekende belijdenis: 'Gij zijt de God mijner sterkte' volgen twee indringende vragen: 'Waarom verstoot Gij mij dan? Waarom ga ik in het zwart vanwege des vijands onderdrukking? ' In deze vragen klinkt door dat hij er vast van overtuigd is dat de tegenspoed die hem treft niet los staat van zijn God.

Hij verkeert in den vreemde. Hij is ver verwijderd van de tempel. Mensen die God niet vrezen staan hem tegen. Hij gaat gebukt onder onrecht en bedrog. En hij gevoelt daarin Gods kastijdende hand. Het is alsof de HEERE hem 'verstoten' heeft. Dat is: hem uit Zijn gunst en gemeenschap heeft verbannen.

En het zal duidelijk zijn: dat is voor de dichter de diepste smart en de grootste nood. De gevoelige tegenwoordigheid van zijn God kwijt te zijn. De ondersteuning van Zijn Geest. De ervaring van zijn genade, barmhartigheid en liefde.

En vanwege dat gemis drukt ook het andere zwaar op hem: Waarom ga ik in het zwart vanwege des vijands onderdrukking? ' 'In het zwart'. Bedoeld als een beeldspraak waarmee hij wil aangeven dat hij in rouw en moeite zijn weg gaat. Anderen vertalen: Waarom ga ik in rouwkledij? ' (Vgl. Psalm 42:10). Dit alles maakt duidelijk: et zijn geen theoretische vragen die hij stelt, het zijn vragen van het hart. Hij vraagt naar het waartoe van dit alles. Doen wij dat ook? Spurgeon tekent aan: Leer uit deze vraag dat het goed is om de duistere wegen der voorzienigheid na te gaan en te onderzoeken, maar dan moeten wij God vragen en niet onze angsten raadplegen. Hij Die de Werker is van de voor ons zo duistere beproeving kan haar ook het best verklaren' ('De Psalmen Davids', dl. I, tweede deel, blz. 18).). Hoe belangrijk is het om ook in duisternis toch te tasten naar Gods voorzienige hand. Wat is Gods doel met dit alles? Wat heeft Hij mij hierin te zeggen.

Christus in de Psalmen

Ook dit deel van de psalm is in Christus vervuld. Wie denkt hier niet aan Zijn bange worsteling op Golgotha? De dichter van Psalm 43 gevoelt zich weliswaar van God verstoten, maar is het niet. Christus is echter wel door Zijn Vader verstoten. Toen Hij op Golgotha Gods toom tegen de zonde droeg, riep Hij uit: 'Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten? ' In de drie-urige duisternis gevoelde Hij Zich niet alleen door Zijn Vader verlaten, maar was Hij dat ook daadwerkelijk. Zo doorleed Hij de helse smarten. Maar zo verwierf Hij ook de genade dat aan allen die in Hem geloven betuigd mag worden: 'Hij is van God verlaten, opdat wij nimmermeer van God verlaten zouden worden' (klassieke avondmaalsformulier).

Het is dankzij Hem dat Gods pelgrims zich hier op aarde wel van God verlaten kunnen voelen, maar dat ze toch nooit door Hem verlaten zijn. Integendeel, Hij verliest hen geen moment uit het oog. Hij houdt hen vast. Hun weg kan door het duister gaan, over paden en wegen die zij niet kunnen begrijpen, maar Hij gaat toch voor hen uit. Hij baant de weg. Hij doet de Zon weer doorbreken. Hij doet hen opnieuw het lieflijk licht van Zijn vertroostend aangezicht aanschouwen. Ja, Hij stelt de weg die Hij met hen gaat - soms o zo onbegrepen - toch tot eeuwige zegen. Zodat er achteraf slechts één belijdenis over blijft: 'Komt allen ziet Gods wijze wegen'.

L.W.Ch. Ruijgrok, Monster

Bondsdag 2006

De Bond van Hervormde Mannenverenigingen op Gereformeerde Grondslag hoopt dit jaar de Bondsdag te houden op D.V. zaterdag 28 oktober a.s. in de Oude Kerk te Putten. De morgenvergadering begint om 10.00 uur, de middagvergadering om 13.30 uur.

Het thema van de dag is: „De Heilige Doop". Ds H. Visser em.pred. te Bameveld spreekt in de morgen vergadering over: 'De betekenis van de doop' en Ds A.J. Mensink te Driesum spreekt in de middagvergadering over: 'De praktijk van de doop'.

In de middagpauze is er een koffietafel. (10, 75 euro p.p.) U kunt zich opgeven: Dhr. G. Dijkgraaf, tel. 0577-401785.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen