Steun voor Israël

KLEINE KRONIEK

In 'CV. Koers (Opinieblad voor de christen vandaag)' van januari 2007 troffen we een bijdrage aan van de hand van de arabist Remi Hauman, die islamkunde en arabistiek studeerde aan de Katholieke Universiteit te Leuven. Zijn artikel heeft als titel: Jihad tegen Israël raakt ook ons. Hij stelt dat de moeite die de islamitische wereld heeft om Israël te aanvaarden, een religieuze zaak is. Het islamitische extremisme trekt niet ten strijde tegen een land, maar tegen religies - of het nu het jodendom of het christendom is. We geven uit zijn lezenswaardige artikel een paar passages aan u door. Allereerst vertelt Hauman iets over dejihad of heilige oorlog:

Duizend jaar lang heeft de islam zich vanaf het Arabische schiereiland verspreid over drie continenten op dezelfde manier: door dejihad (heilige oorlog, red.). Het bestaan van Israël botst frontaal met deze strijd om de islamitische autonomie. Israël dwingt de Arabische wereld om zich te bezinnen op zijn eigen imperialistische geschiedenis en op zijn religieuze doctrine. Want óf Israël is legitiem in zijn streven om te regeren over een stuk van zijn historisch grondgebied, óf de doctrine van dejihad is legitiem, op wiens territoriale erfenis het arabisch-nationalisme zich beroemt. Israël is verkeerd óf de islam zit fout, dat is de enige keuze die mogelijk lijkt. Het is een gemakkelijke keuze voor volkeren die van hun politieke en geestelijke leiders nooit geleerd hebben om joden als gelijkwaardige mensen te zien.

In theorie is dejihad een voortgaand politiek en militair proces om de heerschappij van de islam te verspreiden. Zowel veroverde als nog te veroveren gebieden worden gezien als een waqf (schenking) van Allah aan de moslimgemeenschap. Moslims hebben volgens deze filosofie de collectieve plicht om - op het gepaste moment - door de jihad te veroveren wat oorspronkelijk aan hen toebehoort. Om dat gebied vervolgens te onderwerpen aan de islamitische wet of sharia. Oprechte vrede is onmogelijk met een gebied - hoe klein ook - dat een islamitische overheersing niet erkent of van zich afgeschud heeft. De enige gepaste reactie is om een regio die eerder veroverd is geweest door moslims, opnieuw door dejihad onder islamitisch bestuur te brengen. Een eventuele wapenstilstand of een verdrag dient enkel om later beter de strijd te kunnen aangaan.

Dejihad is geen modem hersenspinsel van islamfanatici. De principes werden reeds uitgeschreven vanaf de achtste eeuw, door religieuze geleerden. Wat volgde, was een millenium van jihadexpansies (638-1683). Eeuwenlang waren de voorschriften van dejihad de basis voor relaties met niet-islamitische gebieden. Ze worden nog steeds bestudeerd en gereproduceerd in de belangrijkste religieuze islamitische instellingen, zoals Al-Azhar in Cairo. Dejihad is vandaag de dag opnieuw geactiveerd binnen radicale bewegingen, die in enkele gevallen worden gesponsord door fundamentalistische regimes, zoals die in Iran en Pakistan.

Het joodse volk is niet het enige volk dat zich heeft weten te bevrijden van de (eeuwenlange) islamitische overheersing. In Europa gebeurde dat tijdens de Middeleeuwen ook bij landen als bijvoorbeeld Spanje en Portugal. Nog weer later vond dit plaats bij landen op de Balkan. Vaak ging dit gepaard met zware gevolgen - massamoord en slavernij - voor de zich emanciperende volkeren, met als gruwelijke climax de eliminatie van het oorspronkelijke christendom in Klein-Azie (door ondermeer de genocide op de Arameeërs en Armeniërs in 1915-1917). Het Arabisch-Israëlisch conflict is slechts één regionaal aspect van een globale strijd, stelt Hauman. Wereldwijd vindt jihad-geweld plaats tegen aanhangers van andere godsdiensten. Gezien hun gedeelde geschiedenis onder de islam hebben christenen en joden een gemeenschappelijke taak naar de toekomst toe, stelt de schrijver:

Wat we vandaag de Arabische wereld noemen, is ontstaan door de verovering en geleidelijke vernietiging van de oorspronkelijke joodse en christelijke beschavingen van het Midden-Oosten en Noord-Afrika. De joden en christelijke volkeren werden dooryï/zac? -oorlogen veroverd op drie continenten (Europa, Azië en Afrika), met noodlottige gevolgen voor de bevolking en beschaving van die gebieden.

Geen enkele moslim waar ook ter wereld ondergaat vandaag de verdrukking en vervolging die autochtone christenen (en andere geloofsgroepen) ondergaan in nagenoeg alle islamlanden. Dit is een rechtstreeks gevolg van islamitische wetten of tradities, waardoor andersgelovigen onderdrukt worden op basis van hun niet-islamitische identiteit.

In Israël daarentegen hebben islamitische Arabieren en christenen net als joodse Israëli's recht om te stemmen en leiders te verkiezen in de Knesset (het Israëlische parlement). Arabieren in Israël hebben alle democratische verworvenheden die ze niet hebben in Arabische landen: burgerrechten, vrije meningsuitingen en godsdienstvrijheid. In de Knesset zelf is een tiende van de verkozenen Arabisch en het gebouw bevat een moskee.

Christenen mogen zich dus niet laten wegjagen van Israël, want wij hebben meer gemeen met dit land dan met welk islamland dan ook. Meer nog: vooral christenen en joden moeten hun gedeelde geschiedenis onder de islam onder ogen zien en de hedendaagse heropleving van dit verleden bestrijden naar de toekomst toe. Een unieke geschiedenis die er één is van bedreiging door jihad en een lot als verdrukte en vernederde dhimmi (joden en christenen die onder islamoverheersing leven).

In deze toekomst kan Israël de wereld het grootste geschenk geven voor de 2P eeuw. Het kan de Arabisch-islamitische wereld in het reine laten komen met zijn religieuze erfgoed. Daarvoor moeten de Arabieren in het reine komen met het bestaansrecht van Israël: een staat die een eigen cultuur heeft ontwikkeld, los van de islamitische dominantie. Zolang de Arabieren de Joden als bezetters beschouwen, zullen ze ook de oosterse christenen en andere gelovigen beschouwen als bezetters. En met hen andere niet-moslims overal ter wereld.

Of het bestaansrecht van Israël ooit door moslims zal worden erkend is echter de grote vraag. Zelf zijn we geneigd die vraag vooralsnog negatief te beantwoorden.

P. Vermeer, Wilsum (D)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen