Door het geloof (5)

MEDITATIE

Door het geloof werd Mozes, toen hij geboren was, drie maanden lang door zijn ouders verborgen ...

Hebreeën 11 : 23

De geboorte van een kind is doorgaans reden tot grote vreugde en diepe dankbaarheid. We sturen geboortekaartjes rond: met blijdschap en dankbaarheid delen wij mee dat de Heere ons een kindje heeft toevertrouwd. Maar hoe is het, als Mozes wordt geboren? We lezen niets over blijdschap. Niemand mag weten dat er een jongetje geboren is. Amram en Jochebed verbergen hun kindje, drie maanden lang. Niet omdat Mozes een ongewenst kind zou zijn. Mozes wordt echter in een donkere tijd geboren. De Israëlieten wonen in het land Gosen, het gebied dat Jozef aan zijn familie heeft gegeven. Maar de tijd gaat door. Jozef is gestorven en er regeert een Farao die Jozef niet gekend heeft. Ondertussen wordt het volk Israël steeds groter. Farao ziet het met lede ogen aan. De Israëlieten worden een bedreigende macht. Zo komt Farao tot zijn vreselijke plan om alle jongetjes van de Israëlieten ter dood te laten brengen.

In die tijd zijn Amram en Jochebed in verwachting. In blijde verwachting. Maar het zal ook in gespannen verwachting zijn geweest. Dan wordt het kindje geboren. Een jongetje. Ik stel mij voor dat Amram en Jochebed geschrokken zijn. Een jongetje. Met veel pijn heeft Jochebed haar kind ter wereld gebracht. Maar met nog oneindig veel meer pijn moeten ze straks zien hoe hun kind in de Nijl gegooid wordt. Wij spreken wel eens over onze tijd als een donkere tijd. Ziet u dat het in de dagen van Amram en Jochebed niet anders was? Ons kan de schrik om het hart slaan als we denken aan de toekomst van onze kinderen. In wat voor wereld groeien ze op? Dat zullen de ouders van Mozes ook hebben gedacht.

Farao heeft het trouwens goed gezien: haal de kinderen weg, en het volk heeft geen toekomst meer. Het is de duivelse tactiek, die tot vandaag gebruikt wordt. Er woedt een strijd om onze kinderen. De duivel eist onze kinderen op. Voor de krokodillen ermee. Nee, niet zo letterlijk als in de tijd van Mozes. Maar toch: er wordt op onze kinderen geloerd. Een prooi voor de duivel. Als de wereld er beslag op legt en zegt: ze zijn van ons. Bijbel dicht, kerkdeur dicht, de deur naar God dicht, de deur naar de wereld open. Krokodillen liggen soms ook roerloos in het water. Maar ineens happen ze toe.

Hoe gaat dat met Amram en Jochebed? We lezen dat ze het gebod van de koning ongehoorzaam zijn. Ze verbergen hun kindje drie maanden lang, omdat ze zagen dat het kindeke schoon was. Ze kunnen het niet over hun hart verkrijgen. Zo'n mooi kindje. Ze zien iets aan hun kindje. Ja, zegt iemand, dat spreekt vanzelf. Alle ouders vinden hun kindje een mooi kindje. Waag het niet om daar iets van te zeggen. Maar is dit wat de Bijbel bedoelt? In Exodus 2 lazen we ook al, dat het kindje 'schoon' was. Het hebreeuwse woord betekent daar zoveel als: mooi, goed. Tot een bepaald doel gemaakt. Een mooi kindje, dat wil ook zeggen, dat ons kindje niet zomaar geboren wordt. Het is niet alleen geboren tot onze vreugde, maar bovenal tot eer van God. Dat is de ware schoonheid. Zo heeft God het bedoeld.

Dat kind is niet hun eigen kind. Het komt uit Gods hand. Daarom kunnen ze het gebod van de koning niet uitvoeren. Ze vrezen het gebod van de koning niet. Want ze leven in de vreze des HEEREN. Door het geloof werd Mozes drie maanden lang door zijn ouders verborgen. Dat valt natuurlijk niet mee. Drie maanden lang een klein kindje verbergen, dat op de meest ongelegen momenten begint te huilen. En toch ... zij vreesden het gebod van de koning niet. Door het geloof. Als de Farao de kinderen van de Israëlieten opeist, dan durven Amram en Jochebed dat gebod te weerstaan. Niet omdat ze zelf zo dapper zijn, maar omdat ze door het geloof niet anders kunnen.

Hoe voeden wij onze kinderen op? Is er sprake van verberging voor de vijandelijke machten die op ons kind loeren? Ziet u de schoonheid van uw kinderen? En dan bedoel ik het in die diepe betekenis. Onze kinderen behoren aan de Heere toe. Als God zegt: ze zijn van Mij, dan kunnen wij onze kinderen toch niet voor de krokodillen gooien? Ook vandaag toch niet? Er komen wat verbondskinderen terecht in de Nijlstroom van deze wereld, omdat de ouders niets van de schoonheid van hun kinderen zien. Ze zijn blind voor de bedoelingen die God met onze kinderen heeft. Blind voor dat hoge doel, dat de Heere door ons en onze kinderen geëerd en gediend wil worden.

Een christelijke opvoeding begint met verbergen. Juist als de duivel vandaag alles op scherp stelt om onze kinderen te grijpen. Verbergen. Laat ons gezin een veilige plaats zijn, waar onze kin­ deren niet meteen met alles van deze wereld in aanraking komen. En als ze wat groter worden: praat met uw kinderen. Want verbergen is natuurlijk niet een grote schutting neerzetten, zodat onze kinderen niets kunnen zien van deze wereld. Dan komen we er wel achter dat die wereld ook in ons hart zit. De beste bescherming is het bloed van onze Heere Jezus Christus. Door Zijn bloed zegt God bij de Heilige Doop: die kinderen zijn van Mij.

Hoe kunnen we onze kinderen beschermen? Door het geloof, zegt Hebreeën 11. Daar ontbreekt het me aan, zegt iemand. Het is zo ingezonken, zegt een ander. De schrijver van de Hebreeënbrief schrijft aan mensen, die ook in zo'n donkere tijd leven. Hij haalt de voorbeelden van de geloofsgetuigen naar voren. Niet om vervolgens te zeggen: dat was nog eens een andere tijd. In Hebreeën 12 lezen we: 'Daarom dan ook, alzo wij zo'n grote wolk der getuigen rondom ons hebben liggen, laat ons afleggen alle last en de zonde die ons zo licht omringt en laat ons met lijdzaamheid de loopbaan lopen die ons voorgesteld is.' Die voorbeelden werken uitnodigend. De Heere dienen is geen luchtspiegeling. Hij die op God vertrouwt. Zijn wetten onderhoudt, vindt daarin grote loon. Heere, schenk mij geloof. Vermeerder mij het geloof, opdat ik niet de geboden van de koning vrees, maar opdat ik U dien. Ik en de kinderen die U mij gegeven hebt.

Nog één ding over de schoonheid van onze kinderen. De grootste schoonheid is als onze kinderen de Heere leren vrezen en liefhebben. Voeden we onze kinderen op, ziende op de overste Leidsman en Voleinder van het geloof, Jezus. Om de vreugde die Hem voorgesteld was, heeft Hij het kruis verdragen en de schande veracht. Hij, de schoonste van de mensenkinderen, had geen gedaante noch heerlijkheid. Als we Hem aanzagen was er geen gestalte dat wij Hem zouden begeerd hebben. Maar juist zo is Hij de Borg en Middelaar van zondaren. Nu is Hij gezeten aan Gods rechterhand. Wie door Christus bewaard wordt, die is wel bewaard. Voor tijd en eeuwigheid geborgen. Pleit dan toch op Gods verbond en woorden. Heere, ik kan mijn kinderen niet vasthouden. Ik kan ze maar tijdelijk verbergen. Maar houdt U mijn kinderen vast, ook als ik ze los moet laten. Zegt u het mee: Gij zijt mij, Heere, ter schuilplaats in gevaren. Gij zult mij voor benauwdheid trouw bewaren. Om zo te leven van de belofte van Christus: Mijn leer zal u, o mens, naar 't recht doen handelen, en wijzen U de weg die gij zult wandelen. Ik zal u trouw verzeilen met Mijn raad, terwijl Mijn oog op u gevestigd staat.

A.J. Kunz, Katwijk aan Zee

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen