Wat vergaet, 't Woordt bestaet

MEDITATIE

24 Want alle vlees is als gras, en alle heerlijkheid des mensen is als een bloem van het gras. Het gras is verdord, en zijn bloem is afgevallen; 25 Maar het Woord des Heeren 5^"^U^ der eeuwigheid; en dit is 1 Petrus 1 : 24-25 liet ^pord, dat pnder u verkondigd

Dit nummer van ons blad is het laatste dat nog het licht zal zien. Niet alleen het jaar 2007 wordt over enkele dagen bijgezet in het verleden, ook ons blad wordt verleden tijd. Aan meer dan een eeuw 'Gereformeerd Weekblad' komt daarmee een einde. Geen wonder dat dit met weemoed vervult. Ongetwijfeld is het een teken aan de wand dat een blad als het onze niet voldoende lezers meer vindt. Onze tijd is in een geweldig veranderingsproces begrepen. Het lezen van stichtelijke lectuur past daarin veel minder dan vroeger. Als ik me niet vergis, wordt in onze tijd door velen meer en meer afstand of zelfs afscheid genomen van het gereformeerde erfgoed. Dat doet allen die het gereformeerde belijden lief is, geweldig veel pijn. Waar toch wordt dieper de zin van de Schrift verstaan dan juist in dit belijden? Ook op ons blad is van toepassing wat als een refrein door de tijd waait: pgaan, blinken en verzinken. Nogmaals, dat stemt weemoedig, maar maakt toch niet moedeloos. Dat laatste vindt z'n reden in wat al sinds 1896 als logo boven ons blad staat vermeld en ook de titel van deze meditatie is: at vergaet, 't Woordt bestaet. Zeker, niets is blijvend hier beneden, maar op het Woord van God heeft de tijd nimmer vat. Het is wel volop de tijd ingegaan, maar staat tegelijk boven iedere tijd. En dat stemt hoopvol. Dit Woord mocht steeds opnieuw bron en gids zijn voor de vele medewerkers van ons blad. Velen van hen zijn niet meer, maar spreken nog nadat zij gestorven zijn. In deze hekkensluiter van de meditaties sta ik met u stil bij de onveranderlijkheid van het Woord van God, en wel naar aanleiding van 1 Petr. 1 : 24 en 25.

Wat vergaat

De tekst staat in een gedeelte waarin de apostel Petrus de gelovigen oproept tot een heilige levenswandel. De apostel wijst hen daarbij op de zo bijzondere genade van de wedergeboorte die hun te beurt viel. U bent, zo zegt hij, wedergeboren niet uit vergankelijk zaad, maar door het levende en eeuwig blijvende Woord van God. Om goed tot de lezers te laten doordringen wat dit laatste betekent bedient hij zich van een contrasttekening:tegenover het Woord plaatst hij het vlees. De apostel denkt daarbij aan Jesaja 40 : 6-8 en schrijft naar aanleiding daarvan in vers 24:Want alle vlees is als gras, en alle heerlijkheid des mensen is als een bloem van het gras. Het gras is verdord, en zijn bloem is afgevallen. Het woord 'vlees' ziet hier op de vergankelijkheid en broosheid van ons aardse leven. Mensen van vlees en bloed kunnen geweldig veel aanzien verwerven, opklimmen tot hoge posities, machtige personen worden, tot grote heerlijkheid komen, haast onsterfelijk lijken, maar schijn bedriegt. Van al die heerlijkheid, macht en grootsheid blijft niets over. Laat die mens, met z'n naar het schijnt haast onuitputtelijke mogelijkheden, maar eens kijken naar het gras en de andere bloemen van het veld. Wat kunnen die krachtig groeien en prachtig bloeien. Wat een uitbundige heerlijkheid en schoonheid. Toch is al die heerlijkheid en schoonheid niet blijvend. Het is opgaan, blinken en verzinken. Zo vergaat het de mens evenzo. Als z'n uur daar is, vergaat ook hij. Hoe machtig hij bij z'n leven ook was, wat hij ook tijdens z'n leven op aarde tegen God heeft durven ondernemen, de dood maait onverbiddelijk z'n leven af. Dan betrekt God hem met Zich in het gericht. Boven ons tijdelijke bestaan staat sinds de zondeval het woord 'vergankelijk' geschreven. Ook de mens is geen blijver. Zo waren er in het voorbijgegane jaar opnieuw die ons ontvielen.

Zij gingen naar de eeuwigheid. Stil staren we hen na... Aan al wat in de tijd is knaagt de tand van de tijd. Ook ons blad vormt daarop geen uitzondering. En toch moet hier meer worden gezegd. Middenin onze vergankelijkheid wierp God namelijk Zijn Woord. Door dat Woord deed en doet Hij zondaarsharten opnieuw geboren worden. Dat zet de dingen verrassend in een ander licht. Waar het Woord genadig inslaat, slaat de onvergankelijkheid toe. Daarop wil Petrus ons met nadruk wijzen.

't Woord bestaat

Petrus zet tegenover het vergankelijke vlees uit vers 24 het onvergankelijke Woord: maar het Woord des Heeren blijft in der eeuwigheid. Het contrast is zo heel duidelijk: vlees tegenover Woord, vergankelijkheid tegenover on­ vergankelijkheid. Juist daarin ligt voor de gelovigen een niet te bevatten troost: de dodelijke cirkel van de vergankelijkheid is beslissend opengebroken vanwege het sterven en opstaan van Christus, Die het Woord Gods in eigen Persoon is. Middenin de vergankelijkheid heeft de onvergankelijkheid toegeslagen. Alles wat het met het Woord des Heeren houdt, deelt in de eeuwigheid van dit Woord. Petrus schrijft aan gelovigen, aan mensen die mogen weten van Gods genadige aanneming tot kinderen en erfgenamen op grond van het offer van Christus. In hun leven gebeurde wat. Het levende en eeuwig blijvende Woord veroordeelde als Gods wet hen in hun zondaarsbestaan en sprak als Gods evangelie hun vrij. God deed hen door Zijn levende Woord uit de dood het leven ingaan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen