UIT HET LEVEN VAN VADER JACOB

En zoo worden wij midden in deze oogenschijnlijk eenvoudige geschiedenis voor de consequenties van een der moeilijkst te begrijpen dogmatische leerstukken geplaatst, n.l. dat der uitverkiezing. Ezau en Jacob zullen straks geboren worden. De een tot aanneming, de ander tot verwerping. Waarom? Dat is de eerste vraag die naar voren dringt. En dan luidt het negatieve antwoord: Niet om iets wat aan of in hen was. Immers deze verkiezing en verwerping geschiedt voordat de kinderen geboren worden. De Apostel Paulus zegt zoo duidelijk: "Voor de kinderen iets kwaads of goeds gedaan hadden". Hieruit blijkt dus dat hun persoonlijke handeling, hun karakter of levensopenbaring uiteindelijk niet als oorzaak hunner uitverkiezing waarde hebben. Versta mij nu goed! Ik zeg als oorzaak en niet als gevolg, of vrucht. Want dan komen wij tot een gansch andere conclusie.

Waarin ligt deze GROND of oorzaak dan wel?

Deze ligt in het WELBEHAGEN Gods Hij verkiest dien Hij wil en Hij verwerpt dien Hij wil. In de stilte der eeuwigheid heeft God besloten wie met Hem de eeuwige zaligheid zal deelen en wie niet. Over het moment waarop dit besluit is gevallen bestaat verschil van meening onder de Gereformeerde theologen De supra-lapsarist of bovenvaldrijver zegt: God heeft de mensch verkoren of verworpen hem aanziende als nog niet gevallen zijnde en de zonde dienstbaar gesteld tot Zijn verheerlijking.

De infra-lapsariër of benedenvaldrijver leert dat God de mensch bij dit besluit zag als gevallen en de zonde niet heeft besloten doch slechts voorzien.

Wij gaan op deze beschouwingen thans niet in, daar dit ons veel te ver van ons onderwerp, zou voeren. Ge zegt: is het nu wel erg Rechtvaardig van God, dat Hij de een uitverkiest ten eeuwige leven en de ander ten eeuwige verderve? Te meer, waar de handelingen dee menschen hierbij niet in aanmerking komen?

Dan verwijs ik U naar de uitspraak van den Apostel die ons zoo klaar en ontegensprekelijk inlicht: "Zou het leem tegen den pottenbakker zeggen: wat doet gij of wat maakt gij? Is Hij niet gerechtigd om het éene vat ter eere, 't andere vat ter oneere te maken?"

RECHT hebben wij nergens op. Niemand! Wij hebben alleen recht op DEN DOOD! Ja het is Gods recht ons met den dood tè straffen, waar wij die door onze zonden over ons uit hebben geroepen. Hij is immer de Eeuwige Rechtvaardige! Het kan dan ook alleen maar beschouwd worden als GENADE, grenzelooze, onpeilbare, onbegrijpelijke genade, dat de Heere om zich zelfs wil nog een volk ten eeuwige leven zich verkoren heeft.

En Gods gemeente leert roemen in de zaligheid van dit leerstuk. "Heere", zoo roepen ze 't uit, "zoo Gij mij niet had verkoren er zou nooit redding voor mij mogelijk zijn geweest." Ja, dan wordt de uitverkiezing de vaste grond van 't gebouw der zaligheid, dan ervaren we het, voortgekomen te zijn uit het welbehagen Gods. "Kinderen des Welbehagens". Daarom is er voor hen: "Vrede op aarde". "Ja", zegt dan de Heer tot hun ziel, "Ik heb U lief gehad met een eeuwige liefde."

Hebt ge het ervaren zulk een kind des welbehagens te mogen zijn. Welgelukzalig, die bevestigend mag antwoorden. 0nbekeerden! Laat dit leerstuk U toch nooit afschrikken. Zegt toch nooit: "Als ik niet uitverkoren ben, kom ik er toch niet. Nergens zegt de Heere, dat we moeten weten uitverkoren te zijn om Hem te zoeken. Hij zegt wel: "Die klopt, dien zal opengedaan worden. Die zoekt, die zal vinden. Het zal dan ook eenmaal tot de verworpenen niet klinken: "Gij hebt niet GEKUND, maar wel gij hebt niet GEWILD! Maar hoe is 't dan mogelijk zegt ge, dat de Heere menschen van de straf kan ontheffen? Dat kan alleen door de verdienste van den Heere Jezus Christus. Wat wij niet kunnen, kan Hij. Wat wij niet willen, wil Hij. Hij verzoent de schuld Zijns volks en betaalt de groote prijs der verlossing met zijn dierbaar bloed.

Als de Vader ons aanziet in Hem, dan ziet Hij geen zonden in Jacob en geen overtreding in Israël. Zoo mag ook reeds Jacob deelen in de vrucht van dat aangebracht zoenoffer van den grooten Hoogepriester. En met hem, al Gods gunstgenooten. Is 't dan wonder, dat ze naar hun psalmboek grijpen en 't zingen: Gij toch Gij zijt hun roem, de kracht van hunne kracht. Uw vrije gunst alleen wordt d'eere toegebracht.

(wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen