VAN ONZE MILITAIRE VRIENDEN ...

Hieronder volgt weer een schrijven van onzen vriend D. de Wit. Hij zal ons wel weer willen verontschuldigen nu wij toch zijn brief als aan ons allen gericht beschouwen! Allen toch leven mee met onze jongens in Indië en weten graag hun wederwaardigheden.

SEMARANG, 12 Maart 1947.

Uw brief heb ik al weer enige tijd geleden ontvangen. U wordt er nog hartelijk voor bedankt, inzonderheid wel voor het pakje met preekjes, dat nog onderweg is. Zo langzamerhand kan ik de aankomst er van gaan verwachten. Ja, als het enigszins mogelijk is, komen we 's zondags bij elkaar om een preekje te lezen. De eerste weken ging dit heel goed, soms waren we wal met 6 of 7 man. Sinds enkele weken zijn we allen verhuisd en zodoende zijn enkelen niet meer in de gelegenheid om te komen en anderen moeten juist op wacht of patrouille lopen.

Het is wel jammer, dat het pakje voor Kerstmis niet door kon gaan. Per zeepost is het wel riskant om etenswaren te verzenden. Er komen vele beschimmelde pakjes aan en dat is zonde van het geld en de moeite. U vraagt, wat wij het beste zouden kunnen gebruiken. We hebben als soldaat niet zoveel nodig en zijn al gauw tevreden. Bovendien weet ik niet wat of de andere jongens kunnen gebruiken. Het is op iedere plaats weer zo verschillend. Over het algemeen hebben we in de 1ste plaats graag preekjes of andere stichtelijke lectuur. Dan zouden we ook briefpapier met enveloppen heel goed kunnen gebruiken. Door den dienst worden alleen enveloppen verstrekt (10 per maand). Het papier is hier erg duur.

Ook wat inkt is heel nuttig. En van tijd tot tijd eens een brief van de Kerkeraad. Het is soms zo moeilijk als je je zo alleen voelt, geen thuis, geen gezelligheid. Ik heb een mooie kamer als bureau, waar ik ook slaap, maar andere jongens moeten soms op hun knieen hun brieven schrijven, op de grond gehurkt, of op een bank En dan kunnen de avonden zo lang duren, veel jongens zoeken gezelligheid en genoegen in bioscopen en cafe's. Ik hoop, dat de Heere mij en de andere jongens daarvoor bij de voortduur bewaart en dat wij ons genoegen eens mochten zoeken en vinden in Zijn Woord. Dat er gebed voor ons mocht zijn, of de Heere ons naar ziel en lichaam gedenken wilde. Ja, we hebben veel nodig, maar dat kunnen de mensen ons niet geven.

Het werk bevalt me goed en we raken ook al aardig gewend. Vooral de eerste tijd was het erg vreemd. De toestand rond Semarang is nu ook veel rustiger. De laatste maand is er geen actie meer geweest. We hopen, dat het zo mag blijven.

Ik wens verder allen het beste toe en de hartelijke groeten van

Daan de Wit.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen