DE ROEPING (VII)

De verhouding van de roeping tot het genadeverbond en tot andere weldaden. We stonden in het vorige No. van de kerkbode stil bij de orde in de roeping, thans zijn we gekomen bij: De verhouding tot het genadeverbond.

Het genadeverbond omvat: naar zijn wezen Christus als het Hoofd en de uitverkorenen als Zijn geestelijk lichaam. De uitwendige bediening of openbaring van het genadeverbond is veel breder en omvat ook vele verworpenen. Met het eerste, het wezen des verbonds correspondeert de inwendige roeping en met de uiterlijke openbaring des verbonds de uitwendige roeping. De uitwendige roeping stelt in een uitwendige betrekking tot het genadeverbond binnen de grens van de zichtbare kerk. Zij dient ook om te brengen tot de uiterlijke gemeenschap der zichtbare kerk, en zij bindt de mens, ook voor de wedergeboorte, aan de van Gods voor hem verordende uitwendige middelen der genade, opdat hij er uit aan zijn doodstaat ontdekt worde en lere verstaan, dat hij met dit alles nog buiten het wezen van het genadeverbond staat. Gods genade in Christus mocht leren inroepen tot zijn eeuwige behoudenis. Niet de bloot uitwendige, maar de krachtdadige, de inwendige roeping is een weldaad van het genadeverbond. Door de krachtdadige roeping wordt de uitverkoren zondaar in het uur der minne Christus geestelijk ingelijfd, en alzo uit de dood tot het leven en in het wezen des Verbonds overgebracht. De krachtdadige roeping geschiedt in een ogenblik tijds, waarbij de Heere, gebruikmakend van de uitwendige roeping, inwendig, krachtdadig en onwederstandelijk het stenen hart wegneemt en een vlesen hart aanbrengt, Ezech 36:26. Vóór de wedergeboorte, zo diep ligt de mens gevallen, kan hij het Woord Gods niet zaligmakend horen. Dat begint eerst met de wedergeboorte, zoals Voetius in zijn, Cat. op de Heid. pag. 460 zo terecht opmerkt, en waarbij hij zich beroept op Rom. 8:7 en 1 Cor. 2:14,15. Vergelijk ook de Dordtse Leerregels, Hoofdst, III en IV. Verwerp. der dwal. art. 4. Bovendien is hij van nature bezet met een dodelijke vijandschap tegen de vrije genade Gods. Moet hij nu zijn leven verliezen om het te vinden, moet hij geknakt en verbroken, ja bij de wortel afgesneden worden; verneemt hij van de dingen, die gaan doden, dan acht hij dat al te vernederend en roept wel uit: Aan de kennis Uwer wegen heb ik geen lust. Wat breekt zijn onwil dan naar buiten. O, wat ligt de mens toch diep gevallen. Hij kan niet zalig worden langs zijn eigen weg en hij wil niet zalig worden langs Gods weg, zolang de Heere hem niet te sterk wordt. Maar ook, wat zalig wonder toch, als dat gebeuren mag dan wordt het zo beleefd, dat de Heere kwam omzien ter zaligheid naar dien, die naar Hem niet omzag.

De verhouding tot de verkiezing. De krachtdadige roeping is de eerste vrucht en kenteken der verkiezing, waarom 2 Petr. 1:10 dan ook vermaant om de roeping en verkiezing vast te maken, dat is uit de roeping, door de genade des Geestes verzekerd te worden van zijn verkiezing.

Roeping en wedergeboorte. Ten aanzien van de wedergeboorte gaat de roeping in de zakelijke orde vooraf, maar geschieden beide in de tijdsorde gelijk. De wedergeboorte valt samen met de inwendige roeping, 1 Petr. 1:23. Niet vóór, maar alleen in de krachtdadige roeping of wedergeboorte is de uitwendige roeping zaligmakend, zoals ook met de wedergeboorte de bediening der genademiddelen zaligmakend wordt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen