EEN VERHOORD GEBED UIT DE DIEPTE

Het stond er met David, naar menselijke beschouwing maar hachelijk voor, toen hij medemaakte, wat in het begin van deze psalm gezegd wordt, dat hij zijn gelaat veranderd had voor het aangezicht van Abimelech, die hem wegjoeg, dat hij doorging. Door Koning Saul verjaagd van de erve des Heeren trok hij naar Achis de Koning van Gath. Hij kwam echter van het ene onheil in het andere. En wat nog het ergste was, de Heere scheen hem ook al tegen te zijn. En toch zorgde de Heere voor hem en zou David geen leed overkomen, al stelde hij zich zelf daar wat vreemd aan. De Heere was met Zijn knecht, maar achtte het toch goed, dat de weg met David door de diepte ging. En zo handelt hij met al Zijn volk. Het zijn vaak zielvernederende wegen, die de Heere met de Zijnen houdt. En het zijn ook nuttige wegen. David kan zich dan ook maar niet verheffen op de voorrechten die de Heere hem geschonken had. De Heere had hem dierbare beloften gedaan, doch de vervulling ervan liep langs diep vernederende wegen voor het vlees, waarin de Heere Zich ook weer zalig aan het hart ontdekte.

En nu uit groot gevaar verlost, blikt hij terug naar de gevaarvolle toestand waarin hij verkeerd had, zoals al Gods volk, verlost uit zwarigheden. De Heere mag groot maken voor Zijn onuitsprekelijke goedertierenheid aan hen bewezen.

Deze ellendige riep, zo zegt hij en hij wilde er mede zeggen, hij van zichzelven uit toch maar niet anders was dan een, die maar elk uur van de dag het hemels opzicht over zijn ziel nodig had, want dat hij van zichzelf maar geen enkel ogenblik kon bestaan. En uit zijn bange nood had hij tot God geroepen om uitkomst. Het kan bij Gods volk wel eens zo zijn, dat er geen gebed zelfs meer doorkan, zoals bij Job.

En om wijze redenen kan de Heere Zich voor een tijd wel verbergen, maar de Heere Jezus heeft toch ook weer verworven voor Zijn volk, dat de troon der genade ontsloten is voor hen, om met hun kermen en smeken voor Gods aangezicht te verschijnen. En zo kwam Davids geroep door Gods lieve Geest verwekt tot in de oren van de Heere Zebaoth. En, o dierbare zaken, de Heere hoorde. Lang kan het soms duren voor de Heere aan de ziel bekend maakt, dat Hij haar hoort en verhoort, maar het mag ook wel eens zijn, dat geldt het woord van de profeet: Eer zij roepen zal Ik horen, terwijl zij nog spreken, zal Ik bij hen zijn. En wat lag er een zoete sterkte voor zijn ziel in, dat hij de Heere mocht aanroepen, met die dierbare Jehova-naam. Want in die Naam ontdekt de Heere Zich aan Zijn volk in Zijn eeuwige ontferming en verlossing in Christus. En zo mag David dan ook laten volgen: En Hij verloste hem uit al zijn benauwdheden. De Heere was geen ledig toeschouwer, maar Hij greep tot verlossing van Zijn gezalfde in. In al hun benauwdheden was Hij mede benauwd. En die verlossing was voor die tijd wel zo groot, dat Hij hem uit al zijn benauwdheden verloste. Hij bevrijdde hem van het geweld des zwaards, ja van alle uiterlijke bekommernissen. En niet het minst werd zijn ziel bevrijdt van angstige beklemdheid, angst en vrees. O, als de Heere komt tot de ziele van Zijn volk, en hij neemt de grootste kommer weg, over de zonde, zoals ook bij David hier, dan worden ze verlost uit al hun benauwdheden voor die tijd. Dan wordt het hun toch zo goed, na al de voorafgegane verschrikkingen de nabijheid des Heeren te mogen ervaren.

Dan ook mogen ze het met de dichter wel betuigen: "Uw rechterhand vol mogendheden doet mij getroost en veilig gaan".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen