ZICH TOT EEN SCHULDOFFER GESTELD

Indien het tarwegraan niet in de aarde valt en sterft, zo blijft het alleen, maar indien het sterft, zo brengt het veel vrucht voort, zo sprak de Heere Jezus kort voor Zijn sterven. En Hij wees daarin op de noodzakelijkheid van Zijn schuldverzoenend lijden en sterven tot verheerlijking Gods en tot zaligheid van de Zijnen. Eeuwen tevoren had ook Jesaja door Gods Heilige Geest bestierd daar reeds op gewezen en voorzegd, dat als Zijne ziel Zich tot een schuldoffer gesteld zou hebben, Hij in die weg zaad zou zien.

Niet om eigen zonden moest Hij lijden maar plaatsbekledend voor de Zijnen was het zo bange lijden, dat Hij doorstaan moest, en waardoor Hij verbrijzeld wierd, zoals Jesaja in het 53e hoofdstuk zijner profetien getuigt.

Wanneer Zijne ziel Zich tot een schuldoffer zal stellen. Het bloed van stieren en bokken was ongenoegzaam om de zonden des volks weg te nemen. Er was een ander en beter offer nodig. De mens, die gezondigd had, moest voor de zonde betalen, naar het heilige recht des Heeren. Maar de mens zelf zondaar zijnde, kon noch voor zichzelf, noch voor anderen betalen. En alzo liepen de wateren van Gods zware toorn op Hem, de Heere der heerlijkheid, 't schuldeloze Lam Gods, dat de zonde der wereld weg neemt aan. Zijne ziel, dat is Hij, Zijn Persoon moest, dat schuldoffer brengen. En heel dat lijden, zo wordt hier door de profeet tot uitdrukking gebracht droeg het karakter van een schuldoffer. En wat moest Hij nu als schuldoffer brengen? Zichzelf, dat is dus Zijn menselijke natuur. En zo moest Hij dan Zichzelf tot een schuldoffer stellen. En juist tot een schuldoffer.

Het schuldoffer spreekt van schuld. Dat was een offer, dat gebracht moest worden tot wegneming van de schuld, en om weder in verzoende betrekking met God te brengen.

Schuld- en zondoffers waren offers, die speciaal aan de verzoening waren gewijd. En bij het schuldoffer stond dan nog bijzonderlijk op de voorgrond het voldoen aan het geschonden recht Gods.

Wat heeft die dierbare Borg Zich dan toch diep willen nederbuigen, om dat bange strafgericht voor Zijn volk te doorstaan en hen er van te bevrijden.

Maar ook wat een heerlijk loon heeft Hij verkregen voor en op Zijn arbeid. Als Zijne ziel Zich tot een schuldoffer gesteld zal hebben, zo zal Hij zaad zien. Zijn sterven zou vruchtbaar zijn, voor de hemel. Het geslacht van de gezegenden des Heeren zou Zijn deel zijn. Ze krijgen deel aan Zijne verdiensten, aan Zijne gerechtigheid, die Hij voor hen verworven heeft, en dien hen geschonken wordt in en door het geloof. Zij ontvangen Zijn Geest, die hen in Christus als hun verheerlijkt Hoofd inlijft, en hen uit de kracht Zijner verdiensten herschept en hen in die levensgemeenschap met Hem stelt, krachtens welke, Hij eenmaal zal zeggen: Zie daar Ik en de kinderen, die Gij Mij gegeven hebt. Wat lieve en zalig vruchten voor de gekenden des Vaders, voor dat volk, dat zichzelf in zijn algehele onwaardigheid voor God heeft leren kennen, en dat zo het recht op zijn plaats is, slechts stoffe van vernedering voor de Heere in zichzelf kan vinden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen