De Opgang uit de hoogte

De geboortedag van Johannes de Doper was1 voor Zacharias zijn vader een dag van zalige blijdschap in de Heere. En dat niet alleen omdat hij in zijn oude dag nog een zoon mocht aanschouwen, maar bovenal omdat hij wist, dat Johannes de wegbereider zijns Heeren was, Die nu ook stond te komen. De vreugde wordt nog vergroot als hij van zijn sprakeloosheid wordt verlost en zijn tong losgemaakt wordt en hij in zijn lofzang de heerlijkheid Gods mag gaan uitspreken. Hij zingt dan van de Beloofde der Vaderen, van de verlossing der kerk uit al hare ellenden door Hem, van het pasgeboren kind, de zoon zijns ouderdoms, als de wegbereider voor het aangezicht des Heeren, om dan weer te eindigen in de Opgang uit de hoogte. De Opgang uit de hoogte toch, Christus de Zaligmaker, is de Middelaar en Zijn voldoenend werk het middel tot verlossing, zoals de barmhartigheid Gods de oorzaak er van is. Hij is de Opgang uit de hoogte, omdat Hij van boven is, Zijn werk in oorsprong en doel van boven is, en omdat Hij niet rusten zal tot Zijn gekenden boven zullen zijn gebracht. Hij is de Opgang uit de hoogte, de opgaande Zon der gerechtigheid, de opgaande ster uit Jacob, ja het grote Licht, dat in de duisternis zou schijnen.

Wat is Zacharias hier zalig gesteld, nu hij zo Zijn dierbare Goël en Verlosser in de Geest mag beschouwen met zoveel aangenaamheid voor zijn ziel, en het nu verstaan mag, dat Hij straks zal verschijnen in het vlees, zodat de morgenstond is aangebroken, en Hij Zelf gaat komen tot redding en heil voor Zijn ellendig volk, zoals Hij thans hen reeds bezocht heeft in het geven van Zijn voorloper. Het doel van Zijn komst nu zal, nader beschouwd hier, zijn om te verschijnen, en dus Zich te openbaren in al Zijne zo onschatbare graveerselen en hartinnemende dierbaarheden, in al Zijn ambten en werkzaamheden, in al Zijn weldaden en zegeningen, als die grote, de schuld en vloek Zijns volks wegdragende Borg en Middelaar voor al de gegevenen des Vaders.

En hoe zien nu die voorwerpen der genade er uit, in wat toestand bevinden zij zich? In een zeer ellendige toestand. Ze zitten in duisternis en schaduw des doods, met de koorde om de hals, en met het vonnis des doods in hunne ziel. Ze zijn gezeten in duisternis, het beeld van de allergrootste ellende, zelfs in de schaduw des doods, zeer nabij de ondergang. Och, het is met dat volk zo gelegen, dat zij zich onmogelijk zelf kunnen verlossen, ze kunnen het van zich zelf wel erger nog, maar niet beter maken. Maar zie, de Heere komt Zelf hen op te zoeken, o wonder van ontferming toch, en komt Zelf hen te begiftigen met die zo dierbare werkingen van de Zon der gerechtigheid. Ze worden dan ook zaligmakend verlicht door Zijn Woord en Geest en krijgen in rechte zelfontdekking Hem als die gezegende Zon der gerechtigheid ook op Gods tijd in levende oefening des geloofs te aanschouwen tot zaligheid hunner ziel. Hij komt echter niet alleen verlichten maar ook in waarachtige bekering op de weg der godzaligheid brengen. Hij verschijnt ook om hunne voeten te richten op de ware weg des vredes. De vrede waar Hij hen inbrengt omvat alle heil en zaligheid. Want het is een vrede met God door het bloed des kruises, vrede in de eigen conscientie, en dan ook met de schepselen. De weg des vredes zijn de middelen, die Hij daartoe gebruikt en aanwendt. En het richten van de voeten op die weg wijst Zijn eenzijdige genadebediening aan.

De Heere geve, dat er nog eens mochten zijn die recht in de duisternis en de schaduw des doods mochten raken opdat de Opgang uit de hoogte hen mocht bestralen met Zijn zaligmakend licht en genade.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen