„Eens iegelijken mans hand op zijn lenden.”

Vraagt toch en 'ziet, of een manspersoon baart. Waarom zie Ik dan eens iegelijken mans handen op zijne lenden, als van cene barende vrouw, en alle aangezichten veranderd in bleekheid? Jer. 30:6.

Dat een man een man en eene vrouw een vrouw is, dat maakte God de Heere zoo. Niet enkel omdat er voor de kinderen die geboren zouden worden een vader zou zijn, uit wien ze voortkwamen, en eene moeder die ze droeg en baarde, o. Neen, deze heilige ordinantie des Heeren strekt veel verder.

Man en Vrouw scheppen, dat is heel het menschelijk leven, naar ziel en lichaam, naar geest en hart, naar het in-en naar het uitwendig leven van twee geheel uiteenloopende zijden openbaren; op twee geheel verschillende wijzen doen uitkomen; en juist door dat splijten van het menschelijk leven in twee bij elkander hoorende helften, die wonderbare gisting en spanning en worsteling en opklimming tot heiliger harmonie doen voortkomen, waar heel ons leven in opgaat.

Vrouw alleen is geen leven, en man alleen evenmin.

Niet alsof er niet in kleinen kring eenige mannen of eenige vrouwen zeer wel saam konden leven, maar die hebben dan toch hun vader en moeder, hun broeder en zuster tot geestelijke leiders en genooten van hun hart. Voor die bestaat de andere helft dan toch.

Maar een vrouwenwereld, zonder dat er ooit een mannenwereld bestaan had; of ook een wereld van mannen, voor wie geen vrouwen bestonden; het is ondenkbaar en toonde ons van een menschelijk leven slechts de dorre caricatuur.

En dat kan niet anders, omdat het tegen Gods ordinantiën in zou gaan. Hij schiep u man en vrouw. Niet enkel het gehuwde, maar ook het ongehuwde deel van ons geslacht; en gehuwd of ongehuwd, dat doet er in zooverre niet toe, maar elke man heeft van Gods wege man en manlijk te wezen en elke vrouw heeft haar roeping om vrouw te zijn en vrouivlijk te blijven.

Want man en vrouw ziet ook op het karakter en op d$ inborst, op den aanleg, op de eigenschappen en de geaardheid van onze menschelijke vermogens, op onze hebbelijkheden, en op de stemming en den toon van ons gemoed.

Er is het schuchtere, het stille, het zachte, het overteedere en innig lieve, en mits deze kalm ruischende stroom diepte van wateren heeft, siert zijn zoetelijk bruisen het vrouwlijk gemoed. Maar er is ook het fiere en het strenge en het doortastende en het kloeke, en mits het jagen van dien machtigen wind niet tot storm en orkaan overslaat, verfrischt hij u het manlijk karakter.

En dit nu is des Heeren woord: De vrouw met smarte kinderen bare? i, en toch in dat kinderen baren zalig; maar de man uitgaande om te arbeiden in het zweet van zijn aangezicht.

Een vrouw raag met haar hand op de lenden grijpen, maar de hand van een man moet kloek en fier zijn opgeheven tegen zijn en 's Heeren vijand.

En toch de zonde verdierf en verderft ook deze heilige ordening.

Die van God gestelde grens hindert. Neen, niet man en vrouw, maar beiden mensch moeten we wezen, zoo roepen de tolken onzeï eeuw ons toe.

Half vrouw en half man, en alzoo |door ptelling geheel mensch te zijn, dat moet ons als onze hoogste eer wenken.

En door dit valsche ideaal misleid, verwart men de begrippen, en zoekt de vrouw zich tot de hoogte van den man op te schroeven, en de man wordt verwijfd.

Door de werking der gedachte (of als straf voor zoo booze gedachte'^ ziet ge dan dat ten slotte zelfs de personen half omgekeerd schijnen, dat ge al meer mannen ontmoet als vrouwkens zoo zwak en teeder, en als tegenstelling met deze schriele verschijningen vrouwen van wagenschot, die de afmetingen van den man ganschelijk te buiten gaan.

En met het lichaam hangt dan de ziel weer saam, dat ge slag op slag mannen vindt, zoo willoos, zoo besluiteloos, zoo onfier en zonder kloekheid, en er naast vrouwen met een fierheid en doorzettendheid die nog den besten man zou sieren.

Alles een onderstbovenkeering der dingen.

Een omzetten en onderstbovenkeeren van de oorspronkelijke ordinantiën Gods.

Zoo ligt dan ook hier diepe zonde. Zonde door een te weinig bij den man, en een te veel bij de vrouw.

Of neen, dat is niet juist gezegd. Want de vrouw is niet minder, maar in haar wereld, mits ze vrouw blijven wil, even heerlijk als de man. Zelfs heeft ze een voorkeur. Want wie de schatten des geloofs ontsluit, gelijk de Heere ze in de Bergrede ons monsterde in zijn zaligsprekingen, die ziet terstond, hoe veel nader dit alles aan het vrouwlijk dan aan het manlijk karakter ligt, en vandaar dat men bovenal bij vrouwen zoo vaak natuurXx^ sieraad voor geestelijke gave aanzag, en teederheid van gemoed voor wat het niet was t. w., voor geloofsvxvLcht^ liet gelden.

Een rijke heeft meer te overwinnen, om zijn ziel 'aan Jezus te geven, dan een arme, en zoo ook een man meer dan een vrouw, de zoon meer dan een dochter. En §e ziet het dan aan de uitkomst ook, hoe schier in elke familie de vrouwen zich gemakkelijk voegen, en de mannen meer worstelingen hebben!

God is vrij!

Maar wat God de Heere niet straflelo: s duldt, is de zonde, dat men zijn recht omkeert.

En daarom, als de wereld dat maken van de vrouw tot een halfman, en dat verwijven van den man, in de hand werkt en looft, dan is het de roeping der kerk van Christus, om daar juist tegen in te gaan, en het machtig devies: > God heeft u man óf vrouw geschapen, blijf wat God u schiep!" weer in goud gegrift aan een iegelijk te toonen.

God schiep u man of vrouw.

Alzoo, indien Hij u man schiep, wees dan een man, betoon u een man, vorm u als een man, en toon uw mannenkarakter ook in uw geloofswerkzaamheid.

Maar ook, zoo gij vrouw geboren wierdt, weet, dan: »Dat is Gods keuze voor u en voor mij!", en eerbiedig die keuze en ga daar niet tegen in, maar wees dan ook vrouw, blijf vrouw, en weet den innerlijken rijkdom van het vrouwlijk gemoed te ontwikkelen.

Wees man zoo ge man, en blijf vrouw zoo ge vrouw zijt, elk naar zijn aard en roeping.

Doch niet alleen, om als man toe te zien dat ge niet verwijft, en als vrouw dat ge geen halfinan wordt. Dit toch ware nog slechts negatief Gods wet gehoorzamen. Neen, in elk verbod ligt ook een gebod.

Niet verwijven gij, neen, maar ook als main de schatten van het manlijk hart ontwikkelen. Niet man worden, gij vrouw, maar ook als vrouw al de schatten van het vrouwelijk ge^ moed in den dienst des Heeren stellen.

Een lelie moet geen roos, en de roos geen lelie zijn, maar ook de roos moet geuren met rozengeur en de lelie met lelieblankheid schitteren.

En voorts, hoemeer ge als man u man betoont, hoe beter en rijker en in de vreeze Gods ge dan ook de vrouw begrijpen, de haar van God gegeven beteekenis inzien, en haar heerlijke gave waardeeren zult.

En omgekeerd, hoemeer ge als vrouw vrouw blijft, hoe zuiverder alle betrekking zal worden, en de vrouw, zichzelve eerend, juist daardoor den man verstaan zal.

o, In dat eene: God schiep ze man en vrouw, niet alleen de gehuwden, maar ook de ongehuwden, ligt zoo onbeschrijfelijk veel.

Al de heerlijkheid, maar ook al het kruis en al de schaduw van het huwelijksleven.

Er hangt aan de opvoeding, dat uw zoon niet uw dochter, en uw dochter anders dan uw zoon is.

Dat een meisje op school anders moet opgevoed dan een jongen.

Och, het gaat heel het leven door.

Door ook dan nog, als ge in den dienst des Heeren komt.

Ook bij Jezus en in zijne omgeving vindt ge de Maria's en de Martha's naast de Johannessen en Petrussen, maar geen Maria nam Jezus meê naar Gethsémané, en geen Johannes heeft hem gezalfd met den nardus.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen