Buitenland.

Engeland. Een belangrijk votum vandeGeneralAssenbly der Vrije Schotsche Kerk.

In de jongste Algemeene Vergadering van de Vrije Schotsche Kerk, welke steeds in de maand Mei gehouden wordt, is een belangrijk bssluit genomen. De Schotsche Gereformeerde Staatskerk had een voorstel gedaan aan de Vrije Kerk om een conferentie houden, ten einde tot vereeniging te geraken. De Staatkerk verklaarde zich bereid het rechterlijk vonnis, dat in 1843 tot de scheiding aanleiding gaf, als niet uitgesproken te beschouwen, zoodat voortaan de rechten der plaatselijke kerken zouden worden erkend.

Toen in het begin van deze eeuw ook in Schotland eene ontwaking ontstond op Godsdienstig gebied, kwam er van lieverlede ook verzet tegen het patronaat-recht, d. w. z. tegen het recht van sommige heeren (patroons) om in de Gemeenten der Gereformeerde Staatskerk, predikanten te benoemen. Dikwijls werden daardoor leeraars opgedrongen, die men in de Gemeenten niet begeerde.

In 1839 werd de z. g. Veto-akte aangenomen, een acte waarbij bepaald werd, dat de gemeenten het recht hadden een predikant af te wijzen, indien hij door haar niet werd gewild. De patroons of zij die het collatierecht uitoefenden, achtten zich daardoor in hun wettig bezit aangetast en brachten de zaak voor de rechtbank die te hunnen voordeele besliste-De regeering erkende ten slotte de uitspraak der rechtbank als voortdurend geldig, en dit gaf aanleiding dat

I) Wij onderstrepen, een groot aantal leden der Schotsche Staatskerk, onSer leiding van Dr. Chalmers zich losmaakten van de Staatskerk, omdat daarin geduld werd dat de souvereiniteit van Christus over zijne Kerk werd aangerand. Meer dan 200 predikanten gingen met die beweging mede en de Vrije Schotschen Kerk werd gesticht.

Nu zou de Staatskerk willen onderhandelen over een hereeniging, op den grondslag, dat zij van haar zijde erkende, dat de gemeenten der Vrije Kerk te recht waren uitgetreden, en indien door de Vrije Kerk niet werd geëischt, dat de Staatskerk zich zou losmaken van den staat. Op die wijze hoopte men den stand van zaken vóór 1843 weder te herstellen.

Doch de vertegenwoordigers van de Staatskerk vergeten, dat in den loop van bijna 45 jaren zich de opinie gevestigd heeft in de Vrije ­ Kerken, dat de vereeniging met den Staat even­ e-zeer tot verbastering van de kerk des Heeren aanleiding geeft, als de uitoefening van collatierechten. Bij de disruption (breuk) hield men het er algemeen voor, dat volgens Gods Woord Staat en Keik dienen vereenigd te zijn. Doch men kwam allengs tot de overtuiging, dat het tegenovergestelde het geval is. Evenzeer als men voor 45 jaren zich verzette te^en de inmenging van patroons in de inwendige aangelegenheden van de Kerk, zoo is men tegenwoordig gekant tegen den band, die de Kerk aan den Staat zou binden. Daarom was het een onaannemelijke voorslag die de Staatskerk aan de Vrije Kerk deed. De Vrije Kerk heeft in den beginne de scheiding van den Staat als eene zaak aanvaard, waaraan men zich had te onderwerpen; maar van lieverlede is men tot het gevoelen gekomen, dat het een normale toestand is, wanneer de Kerk onafhankelijk van den Staat in haar eigen onderhoud voorziet.

Dat is gebleken op de algemeene vergadering van 26 Mei, waar 388 vertegenwoordigers van de Vrije Kerken vereenigd waren. Met 322 stemmen tegen (> (> heeft die vergadering besloten, niet over eene hereeniging met de Staatskerken te onderhandelen, indien bij de besprekingen niet gehandeld worden mocht over den band die de Kerk met den Staat vereenigt. Schoon de Vrije Kerk dan, als zij weder met de Staatskerk vereenigd werd, groote geldsommen uit de staatskas zou kunnen trekken, heeft zij zich door dit lokaas niet laten verle'iden.

Daardoor is uitgemaakt dat voorloopig alleen een vereeniging van de twee kerken mogelijk is, wanneer ook de Staatskerk de krukken van het staatsgeld wegwerpt.

Feitelijk staat dus alleen het staatsgeld, als een struikkelblok de hereeniging van twee Presbyteriaansche kerken in hetzelfde land in den weg.

Bekend is het echter, dat in Schotland nog eene derde Presbyteriaansche kerk bestaat, die in de 17e eeuw afgezonderd van de Gereformeerde Staatskerk ging leven.

Deze.^kerken kondsn, ofliever behoorden zich met de vrije Schotsche te vereenigen. Niets staat daartoe in den weg, dan misschien vooroordeel en gewoonte.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen