Vlas en Vonk.

En de sterke zal wezen tot • grof vlas, en zijn werkmeester tot eene vonk, en zij zullen beide te zamen branden, en er Zal geen uitblusscher wezen. Jes. 1:31.

Om ons heen in de wereld woelt een macht, die menschen vernielt.

Keer op keer komt ons het droef gerucht ter oore van weer een jongen man, een Jonge vrouw, van wie men hoort: „dat ze weg zijn!", „dat het met hen uit is", dat ze zedelijk vernietigd zijn, dat ze als zedelijke karakters niet meer meetellen.

Zulke personen waren eens aanminnige kinderen, die dartel speelden op moeders schoot. Glans blonk in hun oog. In hun hart waakte edeler besef op. Ze hebben de ure gekend, dat ze bloosden over hun eerste kleine leugen. Hun conscientie was nog teeder.

Maar nu zijn ze op, ze zijn weg, ze zijn een uitgebranden haard gelijk.

Schimmen, geen menschen meer. Ze zijn er nog, maar het is alsof ze er niet meer waren.

Ze zijn zedelijk, ze zijn als personen, ze zijn in hun karakter vernietigd.

Vernietigd tot onherkenbaar wordens toe.

En hoe kwam dit nu anders, dan door hun aanraking met de wereld en in die wereld met de booze, duivelsche vernielende macht der zonde, waarmee de Satan, die een menschenmoorder van den beginne is, er reeds zoo duizenden gedood heeft voor de hel.

o. Ze is ontzettend die macht des verderfs, die vernietigende, zielmoordende macht die rondwaart.

Als een vlinder vliegt ze uit. Even komen de vleugelen uwer ziel er meê in aanraking. Ge zengt ze. Reeds kunt ge u niet meer op de wieken des levens verheffen. Met verzengde vleugelen valt ge neder. En straks wordt ge geheel verbrand, en vindt men niets dan uw verkoolde mummie.

Het vuur is iets ijslijks.

Eens uitgebroken woedt het voort en voort, al wat het ontmoet in vuur omzettend.

En voor zoo ontzettenden brand is één vonk genoegzaam.

Dan steekt die vonk aan, en lang smeult het, en eindelijk slaat het uit, en de vernieling is niet meer te stuiten.

En ijslijker nog is het met dit vuur der zonde.

Een vonk van dit zondevuur der wereld spat op u over, en zoo ge die vonk niet aanstonds wegblaast, wordt die ééne vonk in een oogwenk tot drie en meer vonken. En het smeult in uw ziel ongemerkt voort. En niet lang meer, of de vlam slaat laaie uit, en gij, j arme mensch zijt verloren.

Daarom spreekt ook de Heilige Schrift van die vonk. Van die vonk in verbinding met I vlas., omdat vlas in een oogenblik vlam vat.

»De sterke, zegt de Heere bij Jesaia, zal zijn tot vlas, en zijn werkmeester tot een vonk, en saam zullen ze branden, en er zal niemand zijn, die het bluscht."

Dat nu is die ontzettende vonk van de verdervende en vernielende macht, die om u is, en zoo Göd het niet verhoedt, ook uw kleed vuur zal doen vatten, tot ge reddeloos weg zijt.

Maar, God zij lof, er wordt door Gods engelen ook water aangedragen om dat schriklijk vuur te blusschen.

Er zijn ook wateren der genade.

Ze vloeien uit de Fontein des levens, ze stroomen uit de Springader der barmhartigheden, en Gods engelen zijn gedienstige geesten, om die blusschende wateren aan te dragen, en te beletten dat de vonk en het vuur van die vonk u niet 'verniele.

Nu nog is het heden der genade.

En zoo ge voor die vonk maar een oog hebt, en terstond het spatten van die vonk op uw eigen ziel of op de ziel uwer kinderen ziet, en er is toevluchtnemend geloof, en de smeeking gaat uit, dan is er ook voor u en voor uw kind nog redding.

Nu kan die vonk en die brand der zelfverniclinge nog worden geblnscht.

Althans indien ge bekent vlas te zijn; want anders werkt er geen geloof en komt de smeeking om die blusschende wateren niet over uw lippen.

Vlas, en niet metaal en niet marmer !

Niet denken, o, voor mij kan die vonk geen kwaad; mijn ziel zal ze niet deren; bij mij zal ze niets vuur doen vatten; ik ben als marmer gs' hard en als metaal voor die vonk der duivelsche macht onaandoenlijk.

Neen, maar vlas.

Vlas, dat opeens in volle vlam kan staan. Vlasi dat met één vonk in vuur kan omgezet. Als vlas zonder verweerkracht tegen die vonk. Zoo er geen bluschwater ijlings komt, op eenmaal weg en verloren.

Wie vlas op zijn zolders heeft, is o, zoo voorzichtig met licht, en past wel op dat er geen vuur bijkomt. Het is hem als een kruittoren.

Met één vonk kon alles weg zijn.

En nu zoo is ook uw hart, en daarom betaamt ook u zoo het uiterste der voorzichtigheid.

Of erger nog, eens komt de ure, dat al uw voorzichtigheid u niet meer baten zal.

Die ure, waarvan Jesaia roept: dat vlas en vonk zal branden, en dat er niemand is die blusschen kan.

De vreeslijke ure van het »onuitblusschelijk vuur", dat eeuwige vuur in de buitenste duisternis. Geen vlam, maar een eindeloos donkere walm.

En daarom, wat we u bidden, speel niet met dat vuur, en doe er uw kind niet meê spelen.

De macht van die vraeslijke vonk is zoo ontzettend.

En opdat in die ure, die komt, uw ziel voor die vernieling gevrijwaard blijve, zoek omringd te worden door de wateren die blusschen kunnen, nu nog in het heden der genade.

Wie wonen mag aan de wateren des levens, op dien heeft dat vuur dan geen vat.

Dien deert het niet.

Die zal van verre dien vreeslijken gloed aanzien, maar hem zal geen haar gezengd worden.

o, Wel u, zoo ge de reuke dier frissche wateren nu reeds van verre riekt, zoo ge den Blusscher van het vuur der zonde kent, en de Heere als een schild en rondas om u is geworden.

Dan wordt, wat hier vlas was, daar als diamant en als robijnen en de klove zal te breed zijn, geen vonk zal kunnen overspatten, en uw ziel zal opbloeien en wassen in uw Heere.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen