Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Uit de Pers.

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Uit de Pers.

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Belangrijk is het de Moderne voorstanders der Volkskerk de reden van hun prijsstelling op zulk een massaal geheel eens te hooren uiteenzetten.

Ziehier wat de Hervorming ons, op rekening van den modernen Dr. Van den Bergh, dienaangaande te lezen gaf:

Onze »groote" kerk heeft geen bepaald dogmatisch karakter. In haar midden bestaan feitelijk allerlei richtingen. Wanneer zij ontbonden werd en elke richting zich afzonderlijk inrichtte in hare eigene kerkelijke ver eeniging, zou dat anders worden. Deze zouden ieder voor zich een dogmatischen stempel dragen. Het zou het noodzakelijk, gevolg zijn van de scheiding. Men ging immers uiteen om den wille van het geloof. Dan zou dat geloof ook moeten worden uitgesproken in de belijdenis of in de leuze der nieuwe vereeniging. Daarin lag dan de reden van haar bestaan. Het zou dus duidelijk moeten zijn omschreven, leerstellig bepaald. Hn, waar men eenmaal met die beiijdenis zich gesteld had — ik zeg nog niet tegenover — maar ten minste nevens de andere, zou zij hardnekkig worden gehandhaafd. Men zou er op uit moeten zijn, om dat kenmerkende onderscheid vooral te bewaren.

Zelfs boekt deze Moderne reeds nu als duurzame winste den invloed dien het Modernisme op onze Ethische predikanten gehad heeft.

Hoe geheel anders is de houding van vele Orthodoxen tegenover de critische beschouwingen over den Bijbel dan eenige jaren geleden! In de beoefening der godsdienstgeschiedenis — een modern vak van wetenschap — nemen ook zij deel-En hoe vaag zijn menigmaal hunne uitdrukkingen ten aanzien der belijdenis. Zij staan op den bodem der belijdenis — cri verkondigen, op dien bodera staande, ieder hunne eigen overtuiging. Gaan er nu en dan uit het kamp der Modernen niet steramen op van conservatieven klank? Ik beoordeel niet — ik wijs alleen op feiten, waarmee gerekend moet worden. Indien dan nu al eens de richtingen feitelijk gescheiden nevens' elkaar stonden, dan is het te verwachten, dat straks die scheiding óf zou zijn vervallen, óf ergens ander gezocht zou moeten worden, dan nu het geval is Zou die fluctuatie in de richtingen niet gestremd worden, indien ieder van haar zich afzonderde in hare eigen kerk ? En zou daarmede geene schade worden toegebracht aan de godsdienstige volksontwikkeling ?

Nog meer.

Als «Volkskerk'' zou zulk een kerk geen ander doel hebben, dan om algemeen zedelijkgodsdienstige beginselen onder de natie te verspreiden.

Het volk moet den indruk ontvangen, dat de Kerk in hare prediking, in hare maatregelen deelneemt in de groote beweging onzer dagen. Dat het haar niet bovenal te doen is, om haar eigen leven te behouden, maar om onder onze natie te zijn de predikster van die zediïlijk godsdienstige beginselen, zonder welke de vragen en_ questies van heden niet ten goede der samenleving zullen worden opgelost. Te midden van het drijven naar verandering en verbetering moet zij hoog houden het vaandel der zedelijke hervorming. En ja — ook zij heeft in hare erfenis het Evangelie der armen. Laat zij het prediken luide en ernstig. In hare grondwet, die hooger staat dan haar AlgemeenReglement, is haar voorgeschreven, lift zout te wezen der wereld, het licht der aarde. Dat zij het wezen mocht van onze natie.

Reken hier nu nog bij, dat de Modernen er dan bovendien nog op staan, dat deze »Voikskerk" het weinigje dat ze nog aan belijdend karakter bezit, hoe eer hoe beter zal afleggen, en ge voelt terstond, hoe ge in zulk een «Volkskerk" niets voor u hebt, dan de Schleiermacheriaansche, d. i. pantheïstische kerk-idée.

Aan de hand van het Wag. Weekbl. maakt de Hervorming de opmerking, dat onze medidatie onder het opschrift De teedere ten onrechte was vastgeknoopt aan de woorden: »Want gij zult niet meer de teedere genaamd worden." Dat is volkomen juist. De Schrift mag niet als motto misbruikt worden, en heel deze meditatie nemen we dan ook zonder aarzelen terug.

Dit artikel werd u aangeboden door: Vrije Universiteit Amsterdam

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 2 oktober 1887

De Heraut | 4 Pagina's

Uit de Pers.

Bekijk de hele uitgave van zondag 2 oktober 1887

De Heraut | 4 Pagina's