De naam Christus.

TWAALFDE ZONDAGSAFDEELING.

V.

De Heere heeft gezworen, en het zal Hem niet berouwen: Gij zijt priester in eeuwigheid, naar de ordening van Melchizedek. Ps. 110:4.

Is door het vorig artikel duidelijk gemaakt, dat een priester volstrekt niet alleen om de zonde, volstrekt niet slechts voor een tijd en volstrekt niet enkel om ons te verlossen optreedt, maar dat alle mensch geroepen en bestemd is, om al de dagen zijns levens en eens hiernamaals eeuwiglijk, priester des Allerhoogsten te zijn ; niet figuurlijk, noch beeldspreukig, noch overdrachtelijk maar zeer eigenlijk en w^ezenlijk en naar Gods onveranderlijke verordineering, dan komen we nu vanzelf tot Melchizede'k, en mag een poging gewaagd, om het priesterschap van Melchizedek tot volle klaarheid te brengen.

Immers men zal toegeven, dat over Melchizedeks verschijning nog altoos zekere nevel zweeft, en dat het den meesten nog verre van helder is, hoe deze Melchizedek zulk een hooge beteekenis kon hebben, dat God de Heere met eedzwering den Messias heeft toegeroepen : „Gij zijt priester naar de ordening van Melchizedek!" En evenzoo, dat het nog altoos tot op zekere hoogte duister bleef, hoe de heilige apostel den persoon van Melchizedek, in zijn toepassing op den Christus, voor zoo gewichtig kon verklaren, dat hij meer dan ém hoofdstuk aan hem wijdt, en het spreken over Melchizedek als een »spijze voor de volmaakten" voorstelt.

Om aan deze onzekerheid nu een einde te maken, is het volstrekt noodig, dat het onderscheid tusschen Levi's en Melchizedeks priesterdom recht gevat worde, en hiertoe nu kunt ge niet geraken, of ge moet teruggaan tot dat oorspronkelijk priesterdom, dat door God zelf van de sciepping af aan het menschelijk geslacht is ingeplant.

Van alle gissing naar den persoon van Melchizedek onthouden we ons daarbij. Het heett anders waarlijk noch onder Joden noch onder heidenen aan zulke gissingen ontbroken. De een hield Melchizedek voor een engel. Een ander voor den Zoon van God zelf, die, gelijk Hij aan Jozua als een krijgsman en aan Mozes als een engel verschenen was, zoo hier in het koninklijkpriesterlijk gewaad voor Abraham zou zijn verschenen. Weer anderen meenden, dat Melchizedek niemand anders was dan de nog levende Sem. Andere gissers zagen in hem Cham. Terwijl een apocrief boek, „de Adam uit het Oosten", hem voor een zoon van Kenan houdt, en weet te verhalen, dat Adams lijk juist in het middelpunt der aarde begraven was; dat dit middelpunt der aarde bij Golgotha lag; en dat Melchizedek een mysterieus persoon was, door God besteld, om bij Adams graf te offeren.

Doch dit alles is voor ons van alle waardij ontbloot. Voor wie zich aan de Heilige Schrift houdt, is alleen bekend: i". dat hij Melchizedek heette; 2". dat hij koning van Salem was; 3'. dat hij in Abrahams dagen levend, dezen tegemoet toog, toen hij in zegetocht wederkeerde van het verslaan der koningen en alstoen aan Abraham wijn en brood bood en Abraham zegende; 4". dat hij tevens priester was, en alzoo het priesterschap en koningschap in éen persoon vereenigde; en S*. dat hij geen heidensch priester was, maar een priester van den allerhoogsten God.

Dat nu de heilige apostel er in Hebr. 7:3 bijvoegt, dat deze Melchizedek zonder vader, zonder moeder en zonder geslachtsrekening optreedt, heeft niets vreemds, maar klopt geheel op het bericht van Genesis. Terwijl toch bij het Levietisch priesterdom niemand in de priesterorde trad, of hij moest uit priesterlijke ouders geboren zijn, en deswege én in Genesis én in de volgende boeken, steeds nauwkeurig de geslachtstafel van de afstamming wordt opgegeven, ontbreekt die bij Melchizedek geheel. Hij komt voor zonder dat óf zijn vader óf zijn moeder ót zijn geslachtstafel vermeld wordt. Hierin zoeke men dus niets geheimzinnigs. Gelijk een vondeling „zonder vader en zonder moeder en zonder familie" is, zoo staat ook deze Melchizedek daar op het historieblad voor ons als een man, van wiens herkomst we niets weten.

Ook dat er bij staat: „noch begin der dagen noch einde des levens hebbende", is de eenvoud'ge opteekening van een historisch feit. Staat toch bij Sem en de andere patriarchen steeds nauwkeurig opgeteekend, dat zijn vader zoo oud was toen hij hem gewon, en dat hij zooveel jaren leefde, en toen stierf, van dit alles vernemen we bij Melchizedek niets. Zoomin als zijn vader ot familie genoemd wordt, zoomin komt ook zijn geboortejaar of sterQaar voor. Dit alles deed blijkbaar aan zijn priesterschap niets af noch toe. Hij trad als priester op onafhankelijk van dit alles.

Hij behoefde, om priester te zijn, niet te bewijzen, dat hij uit een vader geboren was, die ook priester was geweest, noch ook, dat hij afstamde uit een aparte priesterlijke familie. En ook hij behoefde niet te bev/ijzen, dat hij dertig jaren oud was, om als priester te kunnen optreden. Hij was priester, zonder dat zijn priesterschap van ééne dier bijkomstige omstandigheden af hing.

Vandaar dat de apostel nu tweeërlei soort priesterschap naast en tegenover elkander stelt.

Eenerzijds het priesterschap van Aaron, anderzijds het priesterschap, gelijk het in Melchizedek optrad. En nu staan deze twee zoo tegenover elkander.

Aarons priesterschap is gebonden aan een bepaald volk; in dat volk aan een bepaalde geslachtsrekening; door die geslachts rekening aan een bepaalden stam; en in dien stam aan de geboorte uit een bepaalden vader; en na die geboorte aan een bepaalden leeftijd; en eindigt met den dood.

Bij Melchizedeks priesterschap daarentegen hebt ge te doen met het algemeenmenschelijke priesterschap, dat aan geen bepaald volk, aan geen geslachtsrekening, aan geen herkomst uit een bepaalden vader of moeder gebonden is; dat niet rekent naar het jaar uwer geboorte; en niet met het einde des levens ophoudt; doch, van alle deze bepalingen vrij, oorspronkelijk en op zichzelf bestaat.

En vraagt ge nu in welk van deze twee pnesterschappen de Middelaar het priesterschap aannam, dan antwoordt de heilige apostel: „De Middelaar was niet uit Juda; niet uit de Aaronieten; hij erfde zijn priesterschap noch van zijn moeder noch van zijn pleegvader; hij ontving het noch op een bepaalden leeftijd noch door een bepaalde ceremonie; hij verloor het niet door zijn dood; maar behoudt het eeuwiglijk.”

Niet Aaron, maar wel Melchizedek, is dus, wat het priesterschap aangaat, het beeld van den Christus. Hij, niet Aaron, is den Zoon van God gelijk geworden. Niet Aaron, maar wel hij blijft priester in eeuwigheid. Wel bij Aaron, maar niet hij hem, staat het priesterschap tegen het koningschap over. .

Dusver loopt dus alles uitnemend

De Heere hefeft den Middelaar verordineerd en gezalfd, niet enkel om de Joden te redden, maar om uit allen volke, dat Hem aanroept, zijn kerk te verzamelen. Daarom gaat het priesterschap van Christus van het bepaald Joodsche priesterschap van Aaron op het algemeen-menschelijke van Melchizedek terug. En ook Christus was niet gekomen om het priesterschap van Aaron te bestendigen, maar om dit te vervullen en daarmee op te heffen, en alsnu weer te doen opstaan dat algemeen-menschelijke priesterschap, dat een tijdlang, om der zonde wil en in de bedeeling der schaduwen, door Aarons priesterschap in de schaduw was gesteld.

De fout, waardoor men ten deze het spoor bijster raakte, lag hierin, dat men verzuimde in Melchizedeks priesterschap het priesterschap te zien, dat tot op het paradijs en dus tot op de algemeen-menschelijke bestemming terugging. Men zag in Melchizedek hoogstens een nooddruftig priester, die eigenmachtig en vrijwillig deed, wat Aaron naar de ordinantie der wet verrichtte, en kon zoo niet vatten, hoe Melchizedeks priesterorde ooit boven die van Aaron kon staan.

Doch dit vervalt geheel, zoo men tot in het paradijs teruggaat.

Staat het vast, gelijk ons vorig artikel meent getoond te hebben, dat het priesterschap niet pas .door de zonde kwam, maar in de schepping zelve gegrond en in 's menschen aanleg en bestemming ingeplant is, zoodat Adam ook vóór den val priester was, en de gezaligden in den hemel het eeuwig blijven; en blijkt dus, dat de bediening der verzoening in het priesterschap later pas is ingekomen, maar er oorspronkelijk niet in hoorde, dan verstaat ge ook terstond, wat Melchizedeks priesterschap beduidde.

Ook na het paradijs is dan die drang om 9.1s priester Gode lof en dank te wijden en het offer der liefde te brengen, zij het ook op zondige en gebrekkige wijze, blijven voortleven onder de kinderen van Noach. De bediening der verzoening naar goddelijke ordinantie kendevi ze op die wijs nog niet. Die zou eerst later komen. Maar gelijk Kaïn en Abel, in het besef hunner roeping, offeranden offerden, en dus als priesters optraden, zoo ook deden het hun nakomelingen; en toen zich nu allengs natiën en volken na de spraakverwarring van Babyion begonnen te vormen, en koningen aan het hoofd der natiëft optraden, hebben deze koningen, als vertegenwoordigers van heel hun volk, het volle priesterschap met offerande en dank en lof aan den Allerhoogste bediend,

In Israël daarentegen wierd dit oorspronkelijke priesterschap afgebroken. Dit moest. Het priesterschap van Abel moest gaandeweg door de zonde achteruitgaan in zuiverheid en verbasteren in aard. Geheel dit priesterschap is dan ook allengs bij de heidensche volken teniet gegaan en verloopen in een superstitie, die de zielen bond en beangstte en van God aftrok. Daarom heeft de Heere toen bij Israël dit oorspronkelijk priesterschap gestuit en het vervangen door het priesterschap van Aaron, en aan dit nieuwe, apart ingestelde priesterschap zoowel het brengen der dankoffers als van de offeranden der verzoening opgedragen.

De mensch kon niet meer het priesterschap bedienen, want hij was zondaar. En daarom stelde God een Levietisch priesterschap in, dat zinnebeeldig het bedienen van het echte priesterschap zou vertoonen. Vandaar dat er bij Israël ook zoo streng tegen gewaakt moest, dat nooit de koning tevens priester zou willen zijn. Dat was Sauls zonde, die juist daarom zoo diep ging en tot zijn verwerping leidde.

Later zou dat oorspronkelijk priesterschap, waarin de priester en koning een is, wel weer hersteld worden, maar tijdelijk was het opgeschort. Er was tijdelijk een ceremonieel priesterschap voor in de plaats getreden. Eene poging dus om ock dit ceremoniëele priesterschap met het koningschap te vereenigen was een streven, om aan dit ceremoniëele priesterschap zijn tijdelijk karakter te ontnemen, het te doen voorkomen als het wezenlijke; en alzoo heel Gods raad te weerstaan.

Neen, de Heere had daarom het oorspronkelijk priesterschap van Adam, Abel, Henoch, Noach, Sem en Melchizedek niet opgegeven. Dat kon niet. Daartoe was het te zeer in onze menschelijke natuur en in de eischen van de eere Gods gegrondvest.

Maar wel verre van dit oorspronkelijke, volle, echte priesterschap in Aaron te leggen, had Hij dit tijdelijk opgeheven en alsnu gelegd op den Middelaar, In den Middelaar zou dit echte, volle, oorspronkelijke priesterschap terugkeeren en eeuwig blijven, evenals vanouds met het koningschap vereenigd en zou alsdan weer op al Gods kinderen komen, die door den Middelaar tot priesters en tot koningen zouden gemaakt worden.

En wat daar door Aarons priesterschap tusschenin wierd geschoven, was niet iets hoogers, maar iets lagers; niet iets meer, maar iets minder; iets onwezenlijks; een bediening in schaduwen en ceremoniën; bestemd om voorbij te gaan.

Vandaar dat de heilige apostel er zoo breed op wijst, dat Levi in Abrahams lendenen tienden aan Melchizedek gegeven heeft; en dus de hoogere waardij van Melchizedeks priesterschap boven het priesterschap van Aaron heeft erkend.

En hierop komt dus alles aan, dat ge van Melchizedek op Abel en Adam en den mensch als zoodanig en de schepping en Gods roeping in die schepping, dat elk mensch (ook afgezien van de zonde) eeuwig priester voor zijn eere zijn zal, teruggaat.

Dat ge in de tweede plaats opmerkt en inziet, hoe dit echte, volle, oorspronkelijke priesterschap door de zonde vervalscht wierd, teniet liep, en in Melchizedek, als het ware, zich voor het laatst vertoont, en daarom naar hem genaamd wordt.

Dat ge in de derde plaats er een oog voor hebt, hoe dit echte, volle, oorspronkelijke, eeuwige priesterschap toen niet op Aaron, maar op den Middelaar is gelegd, aan den Middelaar verbonden is, en nooit van hem scheiden kan.

Dat ge in de vierde plaats inziet, hoe Aarons priesterschap, onwezenlijk en slechts tijdelijk tusschenin getreden, slechts een bediening in ceremoniën en beelden was, dat straks, als de Middelaar kwam, vanzelf verdwijnen moest.

En dat ge in de vijfde plaats belijdt, hoe nu de Middelaar, zelf in het vleesch en bloed der kinderen optredend, overmits hij zonder zonde was, niet Aarons priesterschap, maar dat oorspronkelijke, echte priesterschap van Adam en Abel weer heeft opgenomen, dat het laatst in Melchizedek was uitgekomen, en deswege naar diens naam is genoemd.

Zoo verstaat ge dan ook het hooge gewicht dat Abrahams ontmoeting met dezen Melchizedek had.

Hier toch gingen de beide stroomingen uiteen, Melchizedeks priesterschap ging van nu af onder, om te schuilen in den Middelaar, en eerst later in den Middelaar weer op te komen; en uit Abrahams lenden zou Levi opkomen en daarmee het Aaronitisch priesterschap, dat een tijdlang het eenige Gode welbehaaglijke zou zijn in den dienst der schaduwen.

Doch duidelijk moest juist bij deze ontmoeting uitkomen, dat het Aaronitisch priesterschap zijn waardij slechts ontleende aan het oorspronkelijke, en er in beteekenis beneden stond. Vandaar, dat Abraham tienden aan Melchizedek geeft en zich door Melchizedek laat zegenen, waaruit de heilige apostel nog uitdrukkelijk afleidt, dat hiermee het priesterschap van Melchizedek erkend wierd als staande boven dat van Aaron, en als meerder zijnde.

En herlees nu Psalm iio en Hebreen 7 en alles vloeit vanzelf en is volkomen duidelijk.

De Heere kon niet zweren, dat de Middelaar priester zou zijn naar de ordening van Aaron. Hij moest zweren: „Gij zijt priester naar de ordening van Melchizedek." En 'Hij moest dat doen in het verband waarin Psalm iio dit zet, t, w, in verband met de koninklijke waardigheid die in vs, i en 2 van dien psalm aan den Middelaar wordt toegekend. En ook de heilige apostel, er in den Hebreërbriet aan toegekomen, om de ophouding en verdwijning van het Aaronitisch priesterschap aan te toonen, moest wel tot Melchizedek teruggaan, omdat juist in Melchizedek het echte, volle, oorspronkelijke priesterschap zich het laatst en juist in zijn hoogheid boven Aaron vertoond had.

En eenmaal deze stof behandelend, moest hij wel aantoonen en er nadruk op leggen : i", dat dit oorspronkelijk priesterschap iemand priester doet blijven in der eeuwigheid ; 2*', dat het niet hangt aan de afstamming uit een bepaald geslacht; 3" dat het niet afhangt van een bepaalden leeftijd noch met den dood eindigen kan ; 4". da het zijn hoofdbestanddeel niet vond in de bediening der verzoening, die er oorspronkelijk (voor den val) niet eens in aanwezig was noch kon zijn; en 5", dat het niet slechts ouder was dan dat van Aaron, maar bovendien de algemeene grond waarin ook Aarons priesterschap, als bijkomstig en slechts tijdelijk tusschenintredend, wortelde; en 6®. dat het, met he koningschap verbonden, geen priesterschap was, dat buiten het werkelijke leven stond, maar met dat koningschap één, juist uit het leven zelt opkwam en heel het leven omsloot.

Dat nu Melchizedek juist koning der gerechtigheid heette en koning van Salem, d. i, koning des vredes was, is daarbij goddelijke naam-symboliek, vreemd voor wie acht dat Melchizedek daar zóó ongeroepen als uit een duisteren achtergrond opkwam, maar geheel natuurlijk en verstaanbaar voor wie gelooft, dat Gods bestel er in was, toen Melchizedek van zijn vader zijn naam ontving en toen Abraham juist voor de poorte van het latere Jeruzalem dezen koning-priester moest ontmoeten.

Wat tot den Christus gezegd is, geldt dus ook voor zijn verlosten: ook zij zijn koningen en priesters Gode en den Vader, niet naar de ordening van Aaron, maar naar de ordening van Melchizedek; edoch alzoo door den Middelaar gemaakt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen