Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Ook Spurgeon is de Rubicon

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Ook Spurgeon is de Rubicon

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Amsterdam, i8 November.

Ook Spurgeon is de Rubicon overgehij trad uit zijn kerk, en ook verband.

Op dezen belangrijken stap van den heer Spurgeon kan niet genoeg de aandacht gevestigd.

Hij is toch de eenige der tegenv/oordige Engelsche predikers, aan wiens taal en toon ons volk van meet af gevoeld heeft, dat er een zuivere, God bovenal verheerlijkende geest uit sprak.

Tegen menige uitdrukking die hij bezigde had men bedenking. Zijn manier van prediken was niet onze Hollandsche. Meer dan ons lief was, mengde hij in zijn predikatiën soms ingelaschte mededeelingen. Kortom, er was voor critiek plaats.

Maar niettegenstaande deze ook aan Spurgeon niet gespaarde critiek, heeft ons Gereformeerde volk toch van den aanbeginne af aan Spurgeon gevoeld, dat hier een diepere ernst aan het woord was, dat in zijn predikatiën niet van den mensch naar God wierd opgeklommen, maar uit God naar den armen zondaar neergedaald, en dat ritet aan ónze vrije wilskeus, maar aan de ongehoudene, vrijmachtige en verbeurde genade Gods de roem en de eere voor het groote verlossingswerk en de redding der enkelen wierd toegebracht.

Dat Spurgeon Baptist was, en de leer des Verbonds niet tot haar recht deed komen, kon daarbij de kenners der historie niet bevreemden.

Zij wisten toch dat van meet af in de Gereformeerde kerken de middelpuntvliedende en middelpuntzoekende krachten met elkaêr geworsteld hadden, en dat de belijdenis der Verkiezing en de belijdenis des Verbonds alle eeuwen door en in alle landen in spanning met elkander waren geweest.

Dit kon niet anders. Dit moest. "Wie eenzijdig uit de Verbondsleer spreekt, en aan dien éénen draad rechtdoor spint, eindigt met Arminiaan of Pantheïst te worden, en loochent de Verkiezing.

En ook, wie eenzijdig uit de Verkiezinf argumenteert en aan dien éénen gouden draad desheils al doorweeft, eindigt met lijdelijk mysticus te worden of systematisch Antinomiaan.

Daarom zijn beide schatten, én die der Verkiezing én die van het Verbond, saim aan de kerk gegeven, en gelijk het firmament de planeten in heur wenteling juist door de keurige ineenstrengeling van de aantrekkingskracht en de middelpuntvliedende kracht in heur banen houdt, zoo ook schittert de pracht der Gereformeerde, d. i. der zuiver Christelijke belijdenis eerst dan in ongetaanden luister, als beide, én de Verkiezing én het Verbond gelijkelijk tot hun recht komen.

Onverwijld na ons vroeger betoog over de Particuliere genade hebben we dan ook ons vertoog over de Leer der Verboiiden laten volgen. Beide behooren bijeen. Er mag geen eenzijdigheid gevoed.

Maar hoe licht het valt dit uit te spreken, toch is het even begrijpelijk, dat van meet af deze dooreenstrengeling tweeërlei richting in het leven riep, waarbij de een meer den nadruk lei op de Verkiezing, de ander op het Verbond. En wat we bij de Baptisten waarnemen, is dan ook niets anders dan een blind zijn voor de organische beteekenis van het Genadeverbond, en daarom een niet kunnen vatten, dat het zaad der kerk in de kerk is, en als in de kerk inzijnde, moet gedoopt worden.

Dit heeft echter niet belet, dat met name in de kerk der Baptisten slag op slag de uitstekendste predikers zijn opgestaan, die door hun kloeke belijdenis van de eeuwige Verkiezing de zielen weer geroerd en getroost hebben.

Tot deze Baptisten nu behoort ook Spurgeon, en het is aan deze zelfs eenigszins eenzijdige belijdenis der Verkiezing, dat hij zijn ingang hier te lande dankt.

Hij kreeg daardoor bij ons volk vertrouwen. Het leerde hem hoogschatten. In sommige kringen is zelfs met Spurgeon gedweept. Spurgeon is hun een autoriteit geworden.

En wat wordt ons nu uit Londen gemeld.?

Niets minder dan dat deze Spurgeon een kerk te Londen bedient, die in kerkverband stond met andere kerken. Dat in deze andere kerken van lieverlee allerlei onware prediking was ingedrongen, en allerlei ketterij en ongeloot geduld wierd. Dat de kerk van Spurgeon keer op keer tegen dit ongeloof en deze laksheid geprótesteerd " ' heeft, ' Dat echter die an-dere kerken, met wie zij in verband leefde, geweigerd hebben de leertucht naar Gods Woord toe te passen. En dat daarop Spurgeon zijn kerk geraden heeft, niet langer in dit kerkverband met deze n s onwillige kerken te blijven, maar alle gemeenschap met deze. af te snijden.

Juist dus hetzelfde wat ten onzent de kerkeraad van Rotterdam, Voorthuizen, Klundert enz. deed.

En waarom we dit nu met eenigen nadruk vermelden?

Allereerst om aan Spurgeon een woord van hartelijken dank te bieden voor de dapperheid die hij in dezen strijd betoond heeft; voor het fier karakter waarvan hij blijk gaf; en voor de onkreukbare trouw, die hem pal deed staan voor de rechten van Koning Jezus.

In de tweede plaats, om de Doleerende s kerken ten onzent hier een steun en be vestiging voor heur overtuiging te doen vinden. Hier toch kwam ze nu van een man, die niets uit De Heraut heeft geput, op wien Dr. Rutgers nooit den minsten invloed oefende, en die toch, enkel aan de hand van het Woord en door de trouw der Christelijke conscientie gedrongen, tot ge heel dezelfde conclusie kwam.

En in de derde plaats, om onzen broeders en zusters, die nog onder de hiërarchie en in gemeenschap met haar ongerechtigheid blijven voortleven, deze daad van Spurgeon voor oogen te houden, of ze ook tot hun conscientie niets te zeggen heeft.

De Heraut vonden ze steeds te streng, maar Spurgeon bewonderden ze.

Spurgeon gold hun steeds als een vrij en fier en trouw getuige voor hun Heere.

Welnu, als ze dan nu hooren, dat deze machtige Spurgeon in alle e£nvoudigheid toch ook tot de conclusie is gekomen, dat een kerk, die niet wil afgaan van haar Heere, den band met andere kerken moet afsnijden, zoo deze weigeren de leertucht te onderhouden en allerlei ongeloof en ketterij vrij geworden laten, voelen ze dan toch niet, dat ze door Spurgeon geoordeeld worden, eiken dag dat ze nog onder de organisatie blijven leven?

Dit artikel werd u aangeboden door: Vrije Universiteit Amsterdam

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 20 november 1887

De Heraut | 4 Pagina's

Ook Spurgeon is de Rubicon

Bekijk de hele uitgave van zondag 20 november 1887

De Heraut | 4 Pagina's