„Al wat uw raad tevoren bepaald had!”

Om te doen al wat uwe hand en uw raad te voren bepaald had, dat geschieden zou. Hand 4 : 28.

Voor Jezus' lijden hing geen sluier. Hij wist alles wat komen zou! En de verzachting van leed, die in het niet afweten van de toekoms.t ligt, heeft den Hei and bij zijn lijden niet getroost.

Het was schrede voor schrede, met onverbiddelijke drijfkracht afdalen in de diepten van jamaier en ellende, en tegelijk bij dat afdalen tot op den b: deni toe al dien jammer en die ellende, die hem wachtte, klaarlijk voor zich zien.

De smarte des doods heeft den Man van smarten verzeld al de dagen zijns levens. En hoe het ook soms scheen, alsof een vriendelijke zonnestraal op zijn levenspad viel, en menschelijke vreugde hem omringde, altoos hing voor zijn aldoordringend oog over heel zijn aanzijn en bestaan dat somber floers van den doem en den vloek dien hij op zich had genomen, en van het vreeslijk lijden dat kwam! Niets zou komen, dan wat Gods raad te voren bepaald had. Maar ook al wat in dien raad te voren bepaald was, stond klaar voor zijn bewustzijn.

En als zijn jongeren nog aan geen lijden denken, en nog spreken durven van een troon te Jeruzalem en van twaalf tronen in de stad Davids voor hen, is het Jezus zelf, die hen in zijn lijden moet inbrengen, en het hun aanzegt, hoe hij moet overgeleverd worden, en veel moet lijden, en moei gekruisigd worden, altoos dat heilige moeten., omdat Gods raad het zoo bepaalt.

En als Simon Jona's zoon dat dan schriklijk vindt, en uitroept: »Heere, dat zal geenszins geschieden!", dan is dat voor Jezus een woord alsof Satan het gefluisterd had.

Hoe, het was al tevoren bepaald! En gij, Simon Jona's zoon, gij zegt, dat het geenszins moet geschieden!

Er lag in dat te voren bepaald zijn iets zoo onuitsprekelijk tragisch!

Ontkomen was er niet aan. Ook al worstelde Jezus zijn levenlang, ook al bezweek hij in niet ééne verzoeking, ook al volvoerde hij het schoon program van Psalm 40: »Zie ik kom om uwen wil te doen." Dat alles baatte niets en kon niets baten. Het was een doem waar geen ontkomen aan was. Want immers, juist dat doen van den wil des Vaders hield allereerst en allermeest het drinken van dien drinkbeker der smarte in.

Er zou geen druppel bijkomen. er mocht geen druppel af. Maar ook

God zelf had dien beker gemengd. Had met oneindig erbarmen tevoren bepaald in zijn raad alle druppelen die in dien drinkbeker der smarte moesten worden ingedropen. En zooals God dien gevuld had, zoo stond die beker daar. En Immanuël had gesproken: Ik zal hem drinken tot de heffe toe. En toen is hij op aarde gekomen, en heeft levenslang dien beker in het gezicht gehad. Tot het eindelijk aan Gethsémané toe kwam.

En toen beefde en sidderde zijn zisl. Die schriklijke drinkbeker! God, moet het? Xan hij voorbijgaan I Maar neen, die drinkbeker ging met voorbij. Hij bleef daar voor hem staan op het pad, waar hij langs moest. De beker boordevol. En toen bad Jezus: Niet mijn wil, uw wil geschiede. Uw raad, naar al wat Gij te voren h^bt bepaald! z d

En toen dronk Jezus dien beker met behoedzaamheid. Er mocht ook achteloos geen druppel ter aarde vallen. R é b

Vandaar zijn uitroep aan het kruis : »Ifet is volbracht!" Vandaar gedurig dat aanteekenen, dat hij ook dit, en ook dat weer lijden moest, opdat de Schrift zou vervuld worden. Ja, dat er ten slotte staat: »Opdat de Schrift vervuld zou worden, riep Jezus: »Mij dorst!" En als eindelijk geheel het program des lijdens is ten uitvoer gelegd, dan staat er: »Jezus, wetende nu dat het alles vervuld was, riep : Het is volbracht!" i e M

Al wat te voren bepaald was, was ook te d voren door de profeten in het lijdensprogram d i, pgedragen. En daarom is het ééne gedachte, én dat de Schrift moest vervuld worden, én a dat het al geschieden moest, wat te voren was bepaald!

Te voren bepaald!

Maar daarom bepaald niet naar wilkeur. Neen, het was bepaald \x\ den raad éts'RctKn., en al deze raad is wijsheid, gelouterd zeven­ t maal.

En daarom dat »te voren bepaald" het heeft een nóg dieper zin dan dat de Schrift moest vervuld worden, want het zegt ook dat Gods gerechtigheid moest vervuld worden.

Gods recht was geschonden.

Gods recht eischte voldoening. En het is uit dat geschonden recht, dat het in is gedragen in den raad des Heeren. En wat naar recht in dien raad bepaald was, dat heeft Immanuël om ons onze 'gerechtigheid te hergeven, geleden in onze plaats.

En zoo wierd uit het ongetrooste hier toch de troost ook voor Immanuël geboren. Hij wist dat er niets af kon. Geen sluier hield de bange toekomst voor hem verborgen. Hij heeft niet maar enkele dagen op den dood gezeten, maar als ware het levenslang 0/ den deod geleefd.

Dat was het troostelooze voor den ongetrooste. Maar toch bloeit er aan dien stengel van Gods raad, waarin alles te voren bepaald was, ook weer een bloem van stille vertroosting. Het was alles bepaald, maar had dan ook zijn paal en perk. Er kon niet af, maar ook niet bij Geen Sanhedrin of Herodes, geen ruw soldaat'of lasterend priester kon de mate zijns lijdens verhoogen. Oek aan deze zee van jammeren had de Heerc een perk gesteld, die haar wateren niet overschrijden zouden.

Meer nog, in dat »te voren bepaald" en «bepaald naar het recht" lag het zeet der ontferming.

Want een recht waaraan voldaan wordt, laat los, laat vrij uit. En bij elke smart, die Jezus in het wringen van den angst zijner ziel leed, hoorde hij het losspringen van een kluister, die weer een zijner verkorenen vrijmaakte. Het was bij elk dieper duiken in - den stroom van jammer, een luider jubelen van het lied der verlosten, wien het leven toekwam uit de vergieting van zijn bloed.

Kortom, juist om dat »te voren bepaald" was het niet een vallen in de macht van het lijden, in den kuil van de smart, in de banden der doodelijke ellende, maar bleef het altoos een vallen in de hand des Heeren, al hield ook die hand des Heeren den vreeslijksten drinkbeker voor hem omklemd.

En zoo ontsluit zich in dit diepe woord tevens een gemeenschap tusschen zijn lijden en het uwc, tusschen het kruis dat hij voor u heeft getorst, en het kruis dat gij hem vroolijk volgende moogt nadragen.

Want immers, ook in dat kruis geldt het: Geen wilkeur, maar te voren bepaald. Niet in menschenmacht, maar in de hand des Heeren gevallen Naar al wat te voren is bepaald. o. Wist ge dat niet; ging het als op het ong zekere ; en loerde van alle zijden een geheimzinnige macht ten verderve op u, waar zou uw vrede zijn, en waar zoudt ge u bergen ?

Maar nu ge weet, nu ge belijdt, dat ook aan Gods kind geen haar van het hoofd kan gekrenkt, of het moet te voren bepaald zijn, nu heft ge weer met geestdrift, met hope in uw God, het hoofd naar boven.

Want nu heeft ook dit ? /«' lijden eens een eind en perk.

Een perk, dat niet overschreden zal worden Wel u, zoo ge tot aan dat perk uw kruis moogt dragen, ziende op utv Heer.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen