De Conferentie op longstleden Dinsdag

Amsterdam., 13 April,

De Conferentie op longstleden Dinsdag door de Deputaten van het Synodaal Convent met Kerkeraadsleden der Christelijke Gereformeerden gehouden, droeg een geheel eigenaardig karakter.

Ze bracht voor het eerst een kring van mannen saam, die lange jaren, in eenzelfde land éénzelfde taal sprekende, uit eenzelfde beginsel hadden geleefd, eenzelfde belijdenis hadden geloofd, eenzelfde ideaal uit Gods Woord hadden gegrepen, en die toch door een geheel verschillend verleden met zoo diepe klove gescheiden lagen, dat het nu veertig jaren op kerkelijk terrein zelden over en weer lieflijk, meest gespannen en geprikkeld was.

Toch mag gezegd, dat de eerste ontmoeting minder schuw en schuchter was, dan men had kunnen vermoeden.

Vooreerst toch was de opkomst uitnemend. Er waren tusschen de 600 a 700 kerkeraadsleden opgekomen en stellig het grooter deel der Christelijke Gereformeerde kerken wes tegenwoordig.

Reeds dit zegt veel.

Men wist toch vooruit dat er geen resolutiën zouden worden genomen. Het stond vast dat men zich van elke handeling onthouden zou. En ook wüst men, dat het niet dan een korte saamkomst zou zijn, van hoogstens vijf uren debat.

Rekent men hierbij, dat er zelfs in meer dan één streek stemmen waren opgegaan, die zeer bepaald het opgaan naar Amsterdam ontrieden, dan overtrof het zeer zeker de stoutste verwachting, dat er zulk een opkomst was.

Ten tweede zij opgemerkt, dat de broederen elkaar niet in het haar zijn gevlogen; altoos in overdrachtelij ken zin bedoeld. Sr viel geen enkel bits of bitter woord. Geen verwijt wierd vernomen. Er was neiging om eigen schuld in te zien. Er was genegenheid om den broeder te eeren.

Ten derde beteekent het reeds veel, dat de noodzakelijkheid der hereeniging door niemand weersproken of betwist, maar door een iegelijk die zich uitliet, als van Gods wege ons opgelegd erkend wierd; terwijl men voorts blijkbaar leefde onder het besef van de groote winste die aan kerk en volk zou zijn toegebracht, zoo men voorlaan saam kon optrekken.

Ten vierde zijn over en weer de bestaande zienswijzen duidelijk en helder uiteengezet. Het eigenaardige belang dat de Christelijke Gereformeerden in het voortgaan op hun lijn zien, wierd toegelicht door de bekende bestrijders der Doleantie uit de pers. Ds, Beuker, Ds. Diemer, Doe, Lindeboom en anderen, terwijl Dr. Rutgers, Dr. Van den Bergh en Dr. Kuyper hun bedenkingen tegen het Separatisme deden uitkomen ; zoo echter dat slechts enkelen er eenzijdig op stonden dat de wederpartij naar hun standpunt zou overkomen, terwijl algemeen gevoeld wierd, dat kerkelijk saamwonen voorshands alleen daardoor te verkrijgen was, dat men elk der beide ienswijzen een eigen vrij terrein van actie iet, en alleen in de meerdere vergaderingen saamwerkte.

In hoeverre nu een poging in dien zin lagen zal, is uiteraard niet te beslissen, ^ er de • Synoden " • zijn •• saam geweest.

Op deze conferentie is geen enkele steming gehouden, en alle beginselen van pplaudissement voor de één ol andere pinie zijn onverwijld gesmoord.

Men weet derhalve omtrent de stemming er geesten niets meer dan men vóór de onferentie wist.

De tegenstanders uit de pers waren ook ier de tolken der oppositie, en hun is het rije woord onverkort gegund, terwijl geen nkel oordeel door de vergadering over de eerdere of mindere houdbaarheid hunner edenkingen is uitgesproken.

Het woord komt thans aan de kerken zelven.

Denkelijk zal nu door de kerken in Doeantie op haat classes een verzoek aan de ynode van Utrecht worden gericht, om e zaak der hereeniging officieel ter hand e nemen.

Op de Synode van Utrecht zal dan waarchijnlijk deze zaak in bepaalden vorm an voorstel worden gebracht, en zeker antal Deputaten worden benoemd, om zich e wenden tot de Sydode die eerlang te ssen van Christelijke Gereformeerde zijde aamkomt.

Is de Synode van Assen dan zoo saamesteld, dat de tegenstanders der hereeniing er de meerderheid hebben, dan gaat e zaak waarschijnlijk in de doos, tot er ater een anders saamgestelde Synode daagt.

Mocht daarentegen reeds op de Synode e Assen de meerderheid naar eenheid treken, dan zullen de gezondene voorstellen orden onderzocht, en waarschijnlijk ook oor die Synode Deputaten worden beoemd, om de zaak verder te brengen.

Slagen beiderzijds de Deputaten er dan n, om het voorstel in geheel afgeronden i orm te brengen en op alle eventualiteiten e letten, dan zal men de beiderzijds ver­ e aagde Synoden nogmaals kunnen doen \ amenkomen, om deze voorstellen officieel b e maken, ze te zenden naar de classes, l isschien ook naar de kerken.

En op die wijs zouden dan over en weer ' i e beide groepen zich kunnen uitspreken m ver de vraag, of zij een formeeren van t eerdere vergaderingen, waarin de beide categorieën van kerken saamwerkten, reeds nu mogelijk achten.

Gelijk nu reeds uit de discussie bleek zal de uitslag dezer overweging vooral beheerscht worden door deze twee vragen:

I0. of de kerken in Dolerantie er in slagen zullen, zich genoeg concreet aan te dienen, om aan de andere kerken te doen weten met wie ze zich vereenigen;

En 20. of de Christelijke Gereformeerde kerken er in slagen zullen het Reglement van 1869 zóó te doen wegvallen, dat haar plaatselijke organisatie en het bezit van heur goed geen schade lijde.

Zooveel toch bleek ook nu weer zonneklaar.

De eene groep kerken kan in geen gemeenschap treden met een groep, die zich niet concreet weet aan te dienen; en de kerken in Doleantie kunnen in geen gemeenschap treden met een genootschap dat als zoodanig de kerken in zich sluit.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen