Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Buitenland.

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Buitenland.

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

Engeland. Hulp bij den paus gezocht.

De hertog van Norfolk heeft een officieuse zending naar den paus gehad om hem te verzoeken het Engelsche ministerie te steunen in zijne pogingen tot beteugeling van Ierland. In een Duitsch blad heette deze zending in hoofdzaak mislukt, omdat de paus slechts beloofde, de & i\ Roomschen in Ierland te vermanen om wijs en gematigd te handelen, en de toezegging van hem niet te verkrijgen was, om krachtig tegen het revolutionair en misdadig drijven der zoogenaamde lersche j> vaderlanders" op te treden. Toch blijkt het van achteren, dat het Engelsch ministerie wel degelijk hulp bij den paus gevonden heeft ter bestrijding van l het woelen van den bond der vaderlanders, die moord noch doodslag ontzien om Ierland van Engelsche overheersching vrij te maken.

Immers, het plan van den lerschen volksleider Parnell om met geweld en list goedschiks en kwaadschiks lerlands zelfstandigheid te verkrijgen en het stelsel van «boycotten" zijn door den paus in een openbaar schrijven afgekeurd. Of dit de Ieren ertoe brengen zal om voortaan alle revolutionair drijven te laten varen ? Ons dunkt, weldra zal het wachtwoord gegeven worden: »De paus is meester in de kerk, maar in de politiek wenschen wij onze eigen gedragslijn te volgen." Dit is reeds meer dan eenmaal door de lersche volksmenners als leus aangeheven, wanneer de paus hen met zijne vermaningen tenakwam. Doch zeker is het, dat de positie van het Engelsche ministerie tegenover de »maanlichters" versterkt is. De lersche geestelijkheid zal nu niet meer zoo openlijk dmrven partij kiezen voor erst de mannen, die voor het plegen van misdaden niet terugdeinzen, om hunne plannen ten uitvoer te brengen ; al blijft zij wellicht de zaak van Parnell bedektelijk steunen.

Jammerlijk is het echter om op te merken, hoe het ministerie van een Protestantsch land Romes hulp is gaan inroepen, teneinde een oproerig, maar toch ook een gedrukt volk eenigszins in den band te houden. Wie weet, of de paus niet beloofd heeft den Ieren de les te lezen, indien er weder een Engelsch gezant naar het Vaticaan gezonden wordt. Immers, dit laatste is opnieuw ter sprake gebracht, nadat de hertog van Norfolk te Rome geweest is.

Den 2 2sten April verleende de paus een audiëntie aan den Lutherschen koning Oscar van Zweden en Noorwegen. De audiëntie duurde drie kwartier. De clericale bladen van Italië wisten te verhalen, dat, na af­ d loop van het gesprek, »de paus den koning aan es zijn hand tot den ingang der voorzaal geleidde. De koning, zichtbaar bewogen, omarmde den paus tweemaal op vorstelijke en hartelijke wijze. Het was een roerend en verheven schouwspel."

Al. is dit laatste altemaal verzonnen, toch is het op audiëntie gaan van een Luthersch vorst bij het hoofd der Roomsche kerk een bedenkelijk teeken des tijds. Dit geslacht heeft de waarheden der Reformatie vergeten en verloochend; vorsten en staatslieden meenen tegen Gods Woord in te kunnen regeeren; de jammerlijke gevolgen der oordeelen Gods daarover blijven niet uit; en ziet, men is tegen wil en dank genoodzaakt steun bij Rome te zoeken.

Bismarck en Falck meenden tegen het recht in de Roomsche kerk te kunnen fnuiken, maar Falck, die niet buigen kon, moest als minister aftreden en Bismarck heeft een gang naar Canossa moeten doen, d. w. z. hij heeft den strijd opgegeven en de Roomsehe kerk zoogoed als geheel onafhankelijk Jvan den staat gemaakt. Jarenlange onderdrukking van het Roomsche Ierland heeft daar een geslacht doen opgroeien, dat tot eiken prijs van Engelsche overheersching verlost wil zijn; en het gevolg is geweest, dat Ierland Roomsch gebleven is en dat de Engelsche staatslieden Romes tusschenkomst meenen noodig te hebben, om de orde in Ierland te bewaren.

Men zal zien, dat het in Frankrijk denzelfden weg opgaat, Als de republiek gevallen is, zal hij, die als dictator optreedt, steun moeten zoeken bij den paus, of, indien de republiek blijft bestaan, zullen de Fransche staatslieden rekening met de Roomsche geestelijkheid gaan houden. Nu meent men nog, dat de meerderheid in het parlement aan het land de »leekenschool" kan opdringen ; doch weldra zal men het tot zijn schade en schande ervaren, dat op den duur de vrijheid van conscientie niet kan worden aangerand, zonder dat het gezag, dat de overheid bij de gratie Gods uitoefent, daaronder schade lijdt of ten slotte geheel wordt terzijdegesteld.

Ach, dat men eens van mannen als prins Willem I en van Lodewijk van Nassau wilde gaan leeren, door wier invloed in de acte van de Unie van Utrecht art. 13 geschreven werd, »dat een yder particulier in zijn religie vrij zal moegen blijven, ende datmen nyemant ter cause van de religie zal moegen achterhaelen ofte ondersoucken, volgende die voorz. Pacificatie tot Ghendt gemaeckt."

Buitsrhland. De Evangelische kerk van de Pfalz heeft, hoe zonderling het ook klinkt, slechts belijdenis in naam. De liberale predikanten in dat deel van het Duitsche rijk verklaren met een zekeren trots, dat hun kerk geen belijdenis heeft. Het apostolicum (de 12 artikelen) wordt in sommige kerken op groote feestdagen en bij de herdenking der Reformatie voorgelezen, doch niet eens alle predikers doen dit, want het is aan hunne willekeur overgelaten om het al dan niet te doen.

De Augsburgsche confessie heeft de algemeene synode van 1853 wel aangenomen als de belijdenis der kerk, doch bij de bevestiging van een predikant wordt niet de minste toespeling erop gemaakt, dat de prediker aan die belgdenis gebonden is. De catechismus voor het onderwijs der jeugd is verwaterd.

Hoe diep deze kerk gezonken is, blijkt uit het besluit, genomen door de algemeene synode omtrent het ter aarde bestellen van zelfmoordenaars, een besluit, bekrachtigd door de hoogere regeering. Daarin wordt het woord zelfmoordenaar stelselmatig vermeden, en is het volgende voorgeschreven:

»De geestelijke richt, waar het de gewoonte is, in het huis der bloedverwanten troostwoorden tot de verzamelde familie. Hij begeleidt het lijk ten grave, doet, na eenige woorden gesproken te hebben, het voor zelfmoordenaars voorgeschreven gebed met het Onze Vader, zegent het lijk in en laat dan den begrafenisstoet gaan, na den zegen uitgesproken te hebben.

Alle uitwendige plechtigheid is te vermijden, maar klokgelui en het zingen der schooljeugd moet plaats hebben op de gewone wijze, wanneer het de gewoonte is van een plaats en als het presbyterium er geen bezwaar in ziet!

De »Selbstentleibung" van iemand, die niet in 't bezit was van zijn verstandsvermogens, is enkel als een ongelukkig geval te beschouwen. Eene minderheid in de algemeene synode dreef de onbeschaamdheid zelfs zóóver, om voor te stellen dat men hen, die zichzelven moedwillig van het leven beroofd hadden, op dezelfde wijze zoute begraven hebben als dezulken, die een natuurlijken dood gestorven waren.

Dit artikel werd u aangeboden door: Vrije Universiteit Amsterdam

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 6 mei 1888

De Heraut | 6 Pagina's

Buitenland.

Bekijk de hele uitgave van zondag 6 mei 1888

De Heraut | 6 Pagina's