Een inzender vraagt

Een inzender vraagt ons, of de uitdrukking : „het ambt der geloovigen" in art. 28 van onze Belijdenis, niet moet opgevat in den algemeenen zin van roeping, gelijk in de Kantt. op i Joh. 2:15 ook van het ambt der kinderen gesproken wordt, hierin bestaande, dat ze hun vader eeren en liefhebben.

Het antwoord hierop kan kort zijn. Onze Belijdenis gebruikt hier een woord, dat én in het oorspronkelijk én in het Nederlandsch zoowel het gemeen begrip van plicht en roeping, als het praegnante denkbeeld van handelen krachtens autoriteit uitdrukt; zoodat alleen de zin en de saamhang kan uitmaken, in welken zin het bedeeld is.

In de Kantt. op i Joh. 2:15 bedoelt het natuurlijk alleen: van Godswege opgelegde verplichting.”

Daarentegen is stellig: , ., handelen krachtens autoriteit" bedoeld als het in de Limburgsche Sermoenen heet: „Wi dienen God met ambochte ogte sender ambochte", of in het Leidsche Keurboek: „Si sette niemant t'ambochte daar hi niet toe en dpchte.”

Wil men derhalve in art. 28 van de Confessie uitmaken wat hier bedoeld is, dan komt men er met op het woord alleen te letten, ganschelijk niet. Immers in art. 30, waar van de Bediening der Dienaren, Ouderlingen en Diaconen gehandeld wordt, komt het woord „ambt" niet eenmaal voor. Het opschrift is toch van later tijd en onecht. En in art. 31 staat in het Latijn evenmin het gewone Latijnsche woord voor ambt d. i. mtinus, maar functiones, ons functies. Om de zaak uit te maken, moet men dus vragen: Wordt in art. 28 al dan niet van de geloovigen een daad gevergd, waartoe ze autoriteit behoeven?

En wat blijkt dan ?

Gevergd wordt van hen, dat ze tegenover hun kerkeraad, en desnoods tegenover alle ambtsdragers zich zullen stellen; den kerkeraad en al deze ambtsdragers wegens ontrouw zullen vsroordeelen; op dien grond heel het kerkverband als goddeloos en valsch verwerpen zullen; en zich uit dien hoofde van heel dat kerkverband zullen afscheiden. Ja, dat ze zulks doen zullen, al verbood de Magistraat het hun onder poene van de streng.ste straffen.

Dit nu is een daad, eene handeling, waartoe autoriteit noodig is.

Hiertoe moet men door QoA. bevoegd z\]vi verklaard:

Immers het houdt in: i". een oordeel over hen, die dragers van de kerkelijke autoriteit zijn; 2". het c. q. verwerpen van hun autoriteit; en 3". het c. q. opr'chten van een nieuwe autoriteit.

En daar zulk een handeling nu aan niemand uit eigen hoofde toekomt, maar hij alleen van Godswege hiertoe gemachtigd kan zijn, zoo blijkt zonneklaar, dat „ambt der geloovigen" in art. 28 niet km bedoeld zijn in den gewonen zin van plicht of roeping, maar wel terdege doelt op een taak en handeling i), waartoe hun van Godswege de autoriteit geschonken is; en

i) Amht is hetzelfde woord als het L-itijnscbe officium, onverschillig of men het uit het Celtisch of "'t liet Gothisch verklaart. Met verwijzing naar liet La, ijnsche den o/fidum zin van vordert het staatsrechtelijk men hier dus niets. ambt Van der ' , „ Overheid J, „ ; „ df is in • de Gereformeerde kerk nooit sprake Ook de Dienaren, Ouderlingen en Diakenen hebben niets anders dan functiones, ojfuia en minisleria. Ee soort Overheidsambt bestaat in de kerk ganschelijk niet, en komt dus ook niet toe aan de geloovigen.

ie wederom wortelt in het algemeene riesterschap der geloovigen.

Later lichten we dit uitvoeriger toe.

Voorshands genoeg, om onzen evreden te stellen. inzender

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen