Amsterdam, , 8 Febr. 1889.

Amsterdam, , 8 Febr. 1889.

Naar aanleiding van onze opmerking, dat al het kwaad school in de juridische opvatting alsof een kerk eene universitas personarum (een vereeniging door personen in het leven geroepen) zou zijn, maakte de heer Ds. Segers van Leiden de opmerking, dat een kerk als een universitas rerum op te vatten, toch niet ging.

Immers, zoo oordeelde deze publicist, een universitas rerum was eene vereeniging van goederen, en zoo de kerk te beschouv/en ware toch ongerijmd.

De heef Ds. Segers zal toestemmen, dat, al ware deze voorstelling ongerijmd, daaruit nog geenszins volgt, dat de voorstelling van de kerk als een universitas personarum er wel mee door kan.

Een universitas personarum is een maatschap, een genootschap, eene corporatie, een gemeenschap, een vereeniging, die door den wil der leden ontstaat en bestaat, en dus ook door den wilder leden kan gewijzigd of ontbonden worden. Is nu de kerk niet een product van 's menschen wil, maar van goddelijke schepping, dan volgt reeds hieruit, dat de opvatting van de kerk, als ware ze een zedelijk lichaam, er niet mee door kan.

Of wij voor ons dan wenschen zouden dat de kerk van Christus juridisch begrepen wierd als eene universitas rerum!' Zeker neen.

Ons beweren was juist, dat de kerk van Christus eenig in haar soort is, en dat de Overheid gehouden en verplicht is, voor deze geheel eenige verschijning een apart recht in het leven te roepen, strookende met haar aard.

Zoolang echter de Overheid dit weigert, geven we zeer zeker aan de opvatting van eene universitas rerum de voorkeur.

En dat dit volstrekt niet ongerijmd is, zal de heer Ds. Segers ons bij nader inzien zelf toestemmen.

Schept toch de Overheid voor de kerk van Christus geen apart, met haar aarden wezen strookend recht, dan lean de Overheid zich niet anders inlaten dan met de kerk als bezitster van goederen.

Nu zijn de kerkelijke goederen, gelijk deze publicist natuurlijk toegeeft, niet het absoluut bezit van de personen, die op een gegeven oogenblik de kerk uitmaken. Immers deze hebben geen recht ze tedeelen.

Eer omgekeerd zijn deze goederen bijeengebracht met een bepaalde bestemming, verbonden aan een bepaald döej, en hebben een strekking, niet voor de saanibrengende personen alleen, maar voor verre geslachten.

Welnu, als de Overheid nu deze „kerkelijke goederen" ging beschouwen als zulk een „universitas rerum", d. i. als goed met een bepaalde bestemming, die door de tijdelijke gebruikers niet kan veranderd, en waarvan ze slechts gebruikers waren, dan kreeg men een soort stichting, die niet zoo onjuist beantwoordde aan wat we in het gege^^en geval juist hebben moeten: i". bijeengebrachte goederen; 2". deze goederen verbonden aan een bepaald doel, en 3". niet o.ider de beschikkingsmacht van de tijdelijke gebruikers.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen