Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Buitenland.

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Buitenland.

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Italië. Gavazzi.

In den laatsten tijd werden aan de Evangelische kerken van Italië «annen van beteekenis ontrukt. In Nov. '88 stierf Alb. Revel, die eene zuil der Waldenzische kerk genoemd werd, doch welken wij dien naam niet gaarne zouden geven, vanwege zijn bedenkelijke leeringen omtrent de Heilige Schrift. Den gden Januari stierf Alessandro Gavazzi op Sojarigen leeftijd, die »de vader der vrije kerk" genoemd wordt. Volgens zijne begeerte werd zijn lijk verbrand. Ten slotte verkoos hij dus nog, dat zijn lijk terugkeer tot het heidendom zou prediken, en dit terwijl hij een prediker had willen zijn van Christus, die door zich te laten begraven, het graf geheiligd heeft. Groote scharen volgden de lijkstaatsie ; op de kist had men een rood Garibaldihemd gelegd, hetwelk hij o. a. in den slag van Mentana gedragen had.

Gavazzi is in de eerste plaats een volksleider geweest. In 1809 te Bologna geboren, trad hij op i6jarigen leeftijd tot de orde der Barnabieten te Napels toe; 20 jaren oud zijnde, was hij reeds hoogleeraar in de rhetoriek. Zijn' schoone, mannelijke gestalte en zijn schuterende redenaarsgaven deden spoedig de aandacht op hem vestigen Meeningen, die van het algemeen gevoelen afweken, verborg hjj niet, waardoor hij weldra bij de priesters en het hof van Bourbon in verdenking gebracht werd. Hij drong aan op eene reformatie in de Ropmsche kerk; hij wenschte een terugkeer naar de eenvoudigheid en den ootmoed der eerste tijden en men begon er daarom reeds «ver te denken, hoe men 't best den ketterschen monnik van de baan kon schuiven. Inmiddels braken de jaren 1846 en 1848 aan en Pius IX liet zich door geheel Italië als den vrijzinnigen paus huldigen. De Lombardische revolutie brak uit en Gavazzi begaf zich naar Rome om op het kapitool eene rede te houden ter verheerlijking van de Milaneesche mannen die in den strijd voor de vrijheid vielen.

Binnen de muren van het Colossetim Het hij woorden gloeiend van vaderlandsliefde, weerklinken, die het volk bezielden en geheel wegsleepten. Ook maakte hij gedichten op den xpaus reformator", welke deze aanvaardde terwijl hij benoemd werd tot kapelaan-generaal van het pauselijk legertje.

Doch niet lang daarna nam de paus de gegeven constitutie weder terug en Gavazzi zag dat wat hij de vrijheid noemde, nooit van het Vaticaan zou uitgaan. Van dit tijdstip af trad bij Gavazzi de priester op den achteren de volksleider op den voorgrond. Toen de oorlog tegen Oostenrijk uitgebroken was, begaf hij zich naar het tooneel van den strijd.

Met zijn vriend Ugo Bassi, evenals hij monnik der Barnabieten-orde, trek bij door de Romagna om het volk ten strijde te roepen. Te Corunda, Vicenza» Venetië en Rome streed hij ook bezielend mede. Nog weet men in Italië te spreken van ds rede die hij, staande op de trappen van de San Petronio-kerk, hield. Toen hij midden in zijne rede het met zwart floers omwoeld crucifix, dat aan zijne monnikspij was vastgehecht, nam en het aan de knielende en weenende menigte voorhield, sprong^men als éen man op en iegde geld en kostbaarheden aan zijne voeten neder. De armen, die geen geld noch gouden of zilveren sieraden hadden te geven, ijlden naar hunne woningen, haalden hun huisraad tevoorschijn en stapelden dit aldus voor den redenaar op, dat hij er bijna geheel onzichtbaar door werd.

Ook in Venetië wist hij veel.geestdrift te verwekken. Hij zag de banier der republiek daar planten en trok daarna naar Rome, om aan de verdediging dier stad deel te nemen.

Maar de republiek viel en hij moest zijn leven zoeken te redden Met groote moeite ontkwam hij zijnen vervolgers, voornamelijk uit priesters bestaande. Den i8den Augustus 1849 werdt zijn vriend Bassi door de Oostenrijkers gevangen genomen en doodgeschoten Als door een wonder kon Gavazzi naar Engeland vluchten.

Daarop ving voor hem een zware strijd aan: de strijd om het bestaan. Hij moest arbeiden in het zweet zijns aanschijns voor zijn dagelijksch brood. Al had de paus niet aan zijne verwachtingen beantwoord, toch bleef hij nog een geloovig zoon der Roomsche kerk; in 1849 bezwoer hij radicalen als Rosetti, den fakkel van godsdienstige verdeeldheid niet in het Italiaansche land te werpen.

Daarna doorreisde hij Engeland en Amerika om daar sympathie voor Itabë's onafhankelijkheidte verwekken. De menschen verdrongen zich rondom zijn spreekgestoelte. Te Quebec,

waar hij het drijven der Jezuïeten had afgemaaid, wilden fanatieke Ieren hem te lijf. Hij ging naar Engeland om daar opnieuw voor zijn vaderland te arbeiden, totdat in 1859 de krijgstrompet in Italië weerklonk en dit er hem toe bracht om naar zijn vaderland te gaan, teneinde met Garibaldi mede te strijden, daarbij dienst doende als kapelaan. Na het jaar '67, na den slag van Mentana trad hij niet meer als politiek agitator op.

Van dien tijd af begon hij te arbeiden aan de evangelisatie van Italië. Eerst in 1859 had hij het denkbeeld opgevat om een nationale Katholieke kerk te stichten; doch dit liet hij varen «1 hij sloot zich, voornamelijk door den invloed van Luigi Desanctis, bij de vrije Evangelische kerk van Italië aan. De pogingen, ook door Gavazzi aangewend, om alle Evangelische kerken van Italië onder éen verband te brengen, mislukten. De vrije kerk zonder geformuleerde belijdenis en zonder kerkenorde kon niet met de Waldenzische samensmelten, voordat men het op het stuk van belijdenis en kerkenorde eens geworden was. Wellicht zou het nog tot eene vereeniging gekomen zijn, indien de vrije kerk er maar toe had kunnen besluiten om

den naam der Waldenzische over te nemen. i Wij deelden iets uit het leven van Gavazzi mede, om te laten zien, welke geesten gearbeid hebben om Italië zoogenaamd te evangeliseeren. Al bewondert men Gavazzi's moed en geestdrift, toch was en bleef hij in merg en nieren »revolutionair".

WiNCKEL.

Dit artikel werd u aangeboden door: Vrije Universiteit Amsterdam

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 10 maart 1889

De Heraut | 4 Pagina's

Buitenland.

Bekijk de hele uitgave van zondag 10 maart 1889

De Heraut | 4 Pagina's