Van tijd tot tijd hoort men van pogingen,

die plaatselijk wierden aangewend, om de leden van een Ned. Geref. kerk en de leden van een afdeeling van het Christ. Geref. kerkgenootschap nu reeds tot eenheid van kerkelijk leven te brengen.

Hierin lag iets naiefs.

Men beeldde zich toch in, dat plaatse tijk de moeielijkheden niet zouden voorkomen, die zich bij de poging om generaal in een te smelten op zoo noodlottige wijze hadden voorgedaan, en dat het dus zeer wel mogelijk zou zijn, om plaatselijk reeds een broederlijke genieting te smaken, die voorshands aan de broederen door heel het land nog ontzegd is.

Nu waardeeren we deze pogingen zeer hooglijk, in zoover er uit blijkt, hoe almeer het besef doordringt, dat we één worden moeten, en hoe onprofijtelijk het is, in eene kleine plaats vooral, twee groepjes te vormen.

Maar toch zijn we het geheel eens met de redactie van de Bazuin, die al zulke naïeviteit ten sterkste ontraadt.

Te Wommels had men het nu weer beproefd, en waarlijk meende men geslaagd te zijn. Beide kerken zouden ineensmelten, ieder met eigen kerkeraad; men zou beiderzijds de Classes erkennen; en beiderzijds de ambtsdragers honoreeren. o, Het leek zoo fraai!

Maar waarom!

Eenvoudig omdat men niet door had gedacht. Omdat men zich geen rekenschap had gegeven van de gevolgen. En omdat men door zucht naar eenheid gedreven, verzuimd had zich af te vragen, hoe dit wel loopen zou.

Het was dan ook niets dan eenkaartenhuisje, en toen er even met den vinger tegen getikt wierd, lag het om.

Immers al spoedig kwam de kerkeraad der Ned. Geref. kerk te Wommels tot beter inzicht en zond dit antwoord aan den kerkeraad der Christ. Geref. kerk.

Aan den Eerw, Kerkeraad der Chr. Ger. Gemeente van Hommerts.

Geliefde Broeders l De kerkeraad der Ned. Ger. kerk van Jutrijp en BÊommerts heeft uw aanbod, om alsnog pogingen tot hereeniging aan te wenden, overwogen en besloten u te antwoorden als volgt: ie. Met u belijden wij, dat ons gedeeld kerkelijk leven zonde is; en met u gevoelen wij het smartelijke en smadelijke van een verrijzen van twee kerkgebouwen tot een openlijk monument van de verdeeldheid van Gods volk.

2 e. Om echter, nu er geen vereeniging tot stand gekomen is in de meerdere vergaderingen, tot plaatselijke ineensmelting te geraken, zien wij geen anderen weg, dan dat gij uw eigenaardig afgescheiden standpunt voor dat der reformatie inruilt. Wij kunnen niet toetreden tot eene afdeeling van het bij den Staat erkende genootschap van 1869, genaamd: de Christelijke Gereformeerde kerk in Nederland. Wij kunnen ook niet loslaten de Hervormde gemeente van Jutrijp en Hommerts en zijn ons bewust kerkeraad te wezen over de historische Gereformeerde kerk te dezer plaatse.

Daarom kan er o. i. slechts samensmeltingkomen, wanneer God u licht geeft, om in te zien, dat de weg der reformatie naar Gods Woord recht is.

Gaarne willen wij uwe ouderlingen en diakenen als zoodanig ontvangen in onze kerkeraadsvergadering en hun ambt erkennen. De kerkeraad zou dan aanvankelijk bestaan uit acht leden. Ook zoudt gijlieden leden moeten worden van de vereeniging »de Kerkelijke Kas" ; en uw kerkgebouw, enz. overdragen op naam der vereeniging, wanneer dit om uw genootschap mogelijk was. Hier denken wij aarü Rijssen.

Gaarne willen dan een paar onzer bestuurders aftreden en u in het bestuur plaats geven.

Wanneer er vereeniging in meerdere vergaderingen komt, dan kan plaatselijke combinatie op grond der concept-acte plaats vinden, met behoud van beider standpunt. Nu niet.

Aangezien wij nu echter van u niet kunnen begeeren opeens tot ons standpunt over te komen, zoo achten wij het niet noodig de classis te raadplegen; en zullen wij — geen antwoord ontvangende — met onzen kerkbouw moeten doorgaan.

In de hoop, dat wij elkander zullen blijven dragen in verschil van standpunt en, de broe derlijke liefde bewarend, naast elkaar strijden tegen den gemeenschappelijken vijand, blijven wij

Eerwaarde Broeders, Uw medebroeders: (was get.) de Kerkeraad.

Hommerts, 5 Oct. '89.

Dit antwoord vinden we in den vorm niet geheel onberispelijk. De uitdrukking: „uw eigenaardig atgescheiden standpunt" kon kiescher, en het beweren alsof alleen de Doleantie de reformatie was, en niet evenzeer reformatie wat de andere broeders beproefden, gaat stellig niet op.

Maar in de zaak hebben deze briefschrijvers volkomen gelijk.

De Ned. Geref. kerken kunnen zich niet vereenigen noch combineeren met een kerk die is (en voor zoolang ze blijft) af deeling van een genootschap.

En ook, combinatie is en blijft onmogelijk, zoolang er geen eenheid van appèl op een gemeenschappelijke classis is.

De redactie van de Bazuin dan ook zeer juist aan : merkt hierbij

Wij vestigen zeer de aandacht op dit schrijven uit Hommerts. Zoolang de vereeniging in de meerdere vergaderingen een onmogelijkheid blijft, moet men plaatselijk niet gaan knutselen. Zulk schijnbaar broederlijk spel loopt altijd op katjesspel uit. Laat dit toch door de kerkeraden, vooral van kleine gemeenten, ter harte genomen worden!

Laat men dit toch ter harte nemen.

De bedoeling moge zoo goed zijn als men wil, het loopt altoos op het tegendeel uit, en juist nu zal men in Hommerts gespannen tegenover elkaar staan.

Dat men toch geduld wete te oefenen.

De niet bederve. zaak komt in orde, mits men ze

Dat ze nog niet in orde kwam, lag alleen daaraan, dat de algemeene denkbeelden nog niet gerijpt zijn en de studie der zaak nog te veel te wenschen overlaat.

En al wat men voorshands voor de vereeniging doen kan, is dan ook; om plaatselijk geen woord over vereeniging te reppen; en stil zijn weg te gaan; maar inmiddels op geestelijk terrein eenheid met alle broederen van Gereformeerde belijdenis te onderhouden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen